Ο μεγάλος φόβος των τραπεζιτών

Κι αυτό γιατί – όπως εκτιμάται - υπάρχει ο κίνδυνος να σημειωθεί διεύρυνση του κινήματος με τον κωδικό «δεν πληρώνω», με ό,τι κάτι τέτοιο μπορεί να συνεπάγεται. Ήδη, το γεγονός ότι με βάση το νόμο περί ρύθμισης των υπερχρεωμένων νοικοκυριών, ο αριθμός των αναδιαρθρώσεων που έχει γίνει έφτασε και ξεπέρασε τις 750.000, έχει επιφέρει τις ανάλογες επιπτώσεις στα αποτελέσματα των πιστωτικών ιδρυμάτων, που δεν ήταν ούτως ή άλλως και τα …καλύτερα δυνατά.

Ως γνωστόν, στο σύνολο τους, οι ελληνικές τράπεζες, μικρές και μεγάλες, θα καταφύγουν τελικώς στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας για να βρουν τα απαραίτητα κεφάλαια προκειμένου να ολοκληρώσουν τις ανακεφαλαιοποιήσεις τους, εφόσον, βεβαίως, πάρουν το σχετικό «πράσινο φως» από την Τράπεζα της Ελλάδας.

Κατά συνέπεια, το τελευταίο πράγμα που θα ήθελαν σε αυτή τη φάση, θα ήταν να δουν μια ακόμα μεγαλύτερη αποχή των δανειοληπτών από την τακτοποίηση των υποχρεώσεων τους. Ήδη, η εικόνα που παρουσιάζει το retail banking λίγο απέχει από το να χαρακτηριστεί απελπιστική.

Τόσο σε επίπεδο νέων δανείων, που είναι ανύπαρκτα, λόγω κυρίως της έλλειψης ρευστότητας, που έχει γίνει καθεστώς στην αγορά, όσο και σε επίπεδο εξυπηρέτησης των παλιών. Ο μέσος όρος των «κόκκινων δανείων» υπολογίζεται πλέον στο 17% με 18%, αν και από ορισμένες πλευρές υποστηρίζεται ότι μπορεί τελικώς να είναι και πολύ υψηλότερος. Κι όλα αυτά ενώ μέχρι πριν από τρία, τέσσερα χρόνια, δεν ξεπερνούσε το …3,50%!