Αυξάνεται διαρκώς ο κίνδυνος αποβιομηχάνισης της Ευρώπης

Η εξοικονόμηση ενέργειας, όμως, έχει επιτευχθεί με βαρύ τίμημα: τον αυξανόμενο κίνδυνο αποβιομηχάνισης της Ευρώπης, αφού οι ευρωπαϊκές βιομηχανίες εγκαταλείπουν τη Γηραιά Ηπειρο και μεταναστεύουν συχνά στις ΗΠΑ, όπου υπάρχει άφθονη φθηνή ενέργεια.

Ενίοτε μεταφέρουν μονάδες παραγωγής στην Κίνα ή σε άλλες ασιατικές οικονομίες, όπου και πάλι είναι πολύ χαμηλότερο το κόστος της παραγωγής. Οικονομολόγοι, στελέχη επιχειρήσεων και βιομηχανικοί όμιλοι προειδοποιούν, έτσι, πως η Ευρώπη μπορεί να καταλήξει με εντελώς αποδυναμωμένη βιομηχανία εάν το κόστος της ενέργειας παραμείνει υψηλό.

Το πρόβλημα είναι σαφώς οξύτερο για τις βιομηχανίες εντάσεως ενέργειας όπως οι μονάδες παραγωγής αλουμινίου, λιπασμάτων και χημικών, που ενδέχεται να αποφασίσουν τη μόνιμη μετεγκατάστασή τους σε χώρες με φθηνή ενέργεια όπως οι ΗΠΑ. Ηδη η παραγωγή πρωτογενούς αλουμινίου έχει μειωθεί στο ήμισυ στην Ε.Ε., περίπου κατά ένα εκατ. τόνους.

Σύμφωνα με στοιχεία που συγκέντρωσε το Reuters, όλα ανεξαιρέτως τα εννέα χυτήρια ψευδαργύρου της Ε.Ε. έχουν είτε μειώσει είτε διακόψει εντελώς την παραγωγή τους. Οι ανάγκες σε αυτή τη βιομηχανική πρώτη ύλη καλύπτονται, έτσι, με εισαγωγές από την Κίνα, το Καζακστάν, την Τουρκία και τη Ρωσία. Και όπως επισημαίνει ο Κρις Χέρον, στέλεχος της ένωσης ευρωπαϊκών βιομηχανιών εντάσεως ενέργειας Eurometaux, η επαναλειτουργία ενός χυτηρίου αλουμινίου κοστίζει έως και 400 εκατ. ευρώ, γι’ αυτό και δεν φαίνεται πιθανό να επιχειρηθεί κάτι τέτοιο δεδομένου του αβέβαιου οικονομικού περιβάλλοντος.

Ο ίδιος τονίζει πως «αυτό που συμβαίνει συνήθως είναι ότι μια προσωρινή διακοπή στη λειτουργία ενός εργοστασίου τελικά το οδηγεί να κλείσει για πάντα». Αυτό σημαίνει πως η Ευρώπη κινδυνεύει από ελλείψεις βιομηχανικών μετάλλων και πρώτων υλών αναγκαίων για την παραγωγή ηλεκτροκίνητων οχημάτων, υποδομών για ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και προϊόντα υψηλής τεχνολογίας.