Η φορολογική κατοικία φορολογούμενου που παρέχει υπηρεσίες σε περισσότερες από μία χώρες

Σε περίπτωση που ο φορολογούμενος παρέχει τις υπηρεσίες του με συμβάσεις εργασίας σε περισσότερες από μία χώρες, προκειμένου να προσδιοριστεί η φορολογική του κατοικία, λαμβάνονται υπόψη τα επιμέρους χαρακτηριστικά της κάθε σύμβασης.

Εν προκειμένω, ο αιτών με αίτημά του στη ΔΟΥ ζήτησε να μεταφέρει τη φορολογική του κατοικία στο Ηνωμένο Βασίλειο, δεδομένου ότι εργάζεται με σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου ως αναπληρωτής καθηγητής σε πανεπιστήμιο.

Η φορολογική αρχή, αν και δέχθηκε ότι με βάση τα προσκομισθέντα στοιχεία αποδεικνύεται πλήρως ότι ο αιτών διαμένει και εργάζεται στην αλλοδαπή, απέρριψε το εν λόγω αίτημα, με την αιτιολογία ότι ο αιτών παρείχε παράλληλα υπηρεσίες διδασκαλίας στην Ελλάδα και συγκεκριμένα, σε μεταπτυχιακό πρόγραμμα του Ανοικτού Πανεπιστημίου, δυνάμει σύμβασης εξαρτημένης εργασίας.

Επειτα από άσκηση αιτήσεως αναιρέσεως, το ΣτΕ έκρινε την απόφαση της φορολογικής αρχής ως μη νόμιμη, αφού δεν συνεκτίμησε τον εξ αποστάσεως χαρακτήρα των παρεχόμενων υπηρεσιών του αναιρεσείοντος στην Ελλάδα, όπως αυτός προέκυπτε από τη σύμβαση εργασίας του με το Ανοικτό Πανεπιστήμιο.

Ειδικότερα, το ΣτΕ διατύπωσε ότι η εξ αποστάσεως παροχή υπηρεσιών, εφόσον διενεργείται μέσω Διαδικτύου και δεν απαιτεί τη φυσική παρουσία του παρέχοντος τις υπηρεσίες στην ημεδαπή, δεν συνιστά ισχυρό οικονομικό δεσμό του αναιρεσείοντος με την εν λόγω χώρα, λαμβάνοντας υπόψη μάλιστα ότι ο αναιρεσείων το ίδιο χρονικό διάστημα είχε καταστήσει το Ηνωμένο Βασίλειο, αποδεδειγμένα, το κέντρο των βιοτικών σχέσεων και ζωτικών συμφερόντων του.