Χουχτ: «Ναι» σε περαιτέρω ελάφρυνση του ελληνικού χρέους

Αναλυτικά, σε σχέση με την Ελλάδα, ο Βέλγος επίτροπος σημειώνει τα εξής:

ΕΡ: Στην Αθήνα οι δρόμοι έχουν γεμίσει με επαίτες και άστεγους. Αυτά είναι σκηνικά που κανείς δεν θα φανταζόταν ποτέ ότι μπορεί να συναντήσει στην Ευρώπη...

ΑΠ: Το γνωρίζω. Εάν, όμως, δει κανείς τι προσπάθειες έχει καταβάλλει η ΕΕ τις τελευταίες δεκαετίες για την Ελλάδα, δύσκολα μπορεί να μας προσάψει ότι υπήρξαμε φειδωλοί απέναντί της, έτσι δεν είναι; Το αμερικανικό Σχέδιο Μάρσαλ μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ισοδυναμούσε με το 2% του ΑΕΠ εκείνης της εποχής και μάλιστα η βοήθεια εκείνη δόθηκε άπαξ. Εμείς εδώ και αρκετές δεκαετίες δίνουμε στην Ελλάδα το 2- 3% του ΑΕΠ της, μεταξύ άλλων, μέσω των διαρθρωτικών ταμείων. Πού πήγαν όλα αυτά τα λεφτά; Δεν είναι αυτή μια ενδιαφέρουσα ερώτηση; Ο κύριος υπαίτιος για το ελληνικό δράμα είναι η ίδια η πολιτική ελίτ της χώρας. Το μέγεθος της κακοδιαχείρισης αυτής της χώρας υπήρξε πράγματι εντυπωσιακό. Μπορούμε άραγε να κάνουμε περισσότερα για την Ελλάδα απ' όσα έχουμε κάνει; Και το 2014 θα χρειαστεί να δοθεί επιπρόσθετη βοήθεια. Σε εποχές, όμως, κρίσης υπάρχουν όρια στην αλληλεγγύη που θέλουν να επιδείξουν άλλες χώρες.

ΕΡ: Πιστεύετε πραγματικά ότι εάν δεν υπάρξει ένα νέο «κούρεμα», είναι δυνατόν οι Έλληνες να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά ένα χρέος ύψους 120%, ώστε να μπορέσουν να δανειστούν χρήματα από τις αγορές;

ΑΠ: Αυτό είναι ένα εντελώς διαφορετικό ερώτημα. Το σημαντικό είναι να υπάρξει μια νέα οικονομική δυναμική στην Ελλάδα. Βλέπουμε ότι σταδιακά δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο. Σε μια τέτοια περίπτωση θα μεγαλώσει η πολιτική προθυμία ώστε να γίνει αυτό το βήμα το 2014. Αλλά πρώτα θέλουμε να δούμε εάν έχουμε φτάσει κάπου με τις προσπάθειες που έχουμε καταβάλει.

ΕΡ: Τώρα που η Ευρώπη ανακάμπτει είναι καιρός να γίνει μια πρώτη αποτίμηση. Υπήρξαν αποτελεσματικοί οι χειρισμοί ή η Επιτροπή ομολογεί mea culpa, επειδή έδωσε υπερβολικά μεγάλη έμφαση στη λιτότητα;

ΑΠ: Η προσέγγισή μας υπήρξε και εξακολουθεί να είναι σωστή. Ουδέποτε υπήρξα σύμφωνος με την ανάλυση των Krugman και De Grauwe ότι δεν πρέπει να υιοθετούνται πολιτικές λιτότητας σε περιόδους κρίσης, παρά μόνον εάν τα πράγματα πάνε καλύτερα. Ξέρετε γιατί; Διότι εάν, για παράδειγμα, τα πράγματα πάνε καλύτερα στο Βέλγιο, θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να κάνεις περικοπές, επειδή θα εντείνονται οι πιέσεις για επιπλέον παροχές. Και στις άλλες χώρες ισχύει το ίδιο».