Ποιος έχει τον μουτζούρη - Πόσο εκτεθειμένες είναι οι ξένες Τράπεζες
Η «έκθεση» των τραπεζών χωρών της ευρωζώνης, του Ηνωμένου Βασιλείου και των Ηνωμένων Πολιτειών, στη Ελλάδα, ήταν και παραμένει ο βασικότερος δείκτης του ελληνικού ζητήματος και είναι η καλύτερη εξήγηση για κάθε περίπτωση. Ως εκ τούτου, οι τράπεζες της ευρωζώνης συμμετέχουν από το 2010 στο παιχνίδι με το μουτζούρη, μειώνοντας ραγδαία τις αρχικές τοποθετήσεις τους.
Από τις εποχές των παχέων αγελάδων του 2008, οπότε οι ευρωπαϊκές Τράπεζες είχαν μεγάλα ανοίγματα και τοποθετήσεις στην Ελλάδα, την εκδήλωση της κρίσης και την άρον άρον μείωσης της θέσης τους, έως και το 2012 μετά το PSI, που άρχισαν δειλά να επανεκτίθενται, παίχτηκαν πολλές πράξεις στο ελληνικό δράμα.
Ωστόσο, η εικόνα που δίνουν τα στατιστικά στοιχεία είναι ενδιαφέρον ότι τροποποιείται συνεχώς, παράγοντας νέα συμπεράσματα και προγνώσεις για το μέλλον.
Το 2008 οι τράπεζες της ευρωζώνης, είχαν έκθεση της τάξης των 128 δις ευρώ στην Ελλάδα, και μετά τα μνημόνια, μόλις 12 δισεκατομμύρια ευρώ, το Σεπτέμβριο του 2013. Οι βρετανικές τράπεζες από τα 13 δισεκατομμύρια το Μάρτιο του 2008, μείωσαν την έκθεσή τους σε 4,3 δισεκατομμύρια, τον Δεκέμβριο του 2012. Aύξησαν όμως αυτά τα ποσά έως τα 10 δις το Σεπτέμβριο του 2014.
Οι αμερικανικές τράπεζες από τα 14 δισεκατομμύρια τον Σεπτέμβριο του 2009 μείωσαν την έκθεσή τους στα 2,5 δις στο τέλος του 2012 και την αύξησαν πάλι στα 8 δις το φθινόπωρο του 2014.
Οι τράπεζες της ζώνης του ευρώ όμως, έχουν συμπεριφερθεί πολύ διαφορετικά και η συνολική τους έκθεση στην Ελλάδα συνεχίζει να μειώνεται, για όλες τις χώρες εκτός από την Γερμανία.
Τα 32 δισεκατομμύρια των γερμανικών τραπεζών το Μάρτιο του 2010, μειώθηκαν σε 3,9 δισεκατομμύρια, στο τέλος του 2012, και αυξήθηκαν σε περίπου 10 δισεκατομμύρια τον Ιούνιο του 2014.
Από τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία (Σεπτέμβριος 2014), τα ανοίγματα των τραπεζών της ζώνης του ευρώ προς την Ελλάδα ανήλθαν σε 96,6 εκατομμύρια ευρώ για την Αυστρία, 29,4 εκατομμύρια ευρώ για το Βέλγιο, 1.368 δις για τη Γαλλία, 10.203 δις για τη Γερμανία, 55,9 εκατομμύρια ευρώ για την Ιρλανδία, 800 εκατομμύρια για την Ιταλία, 923 εκατομμύρια για τις Κάτω Χώρες, 263 εκατομμύρια για την Πορτογαλία και 301 εκατομμύρια ευρώ για την Ισπανία.
Με άλλα λόγια μια μικρή αύξηση από αμερικανές, βρετανικές και γερμανικές τράπεζες, που δεν φτάνουν τα ιστορικά υψηλά, δεν μπορεί αφενός να είναι αδιάφορη, αλλά ούτε δικαιολογεί αισιοδοξία για την Ελλάδα, από τη στιγμή που συνεχίζεται η μείωση της έκθεσης των υπολοίπων ευρωτραπεζών.
Δηλαδή οι τράπεζες με το μνημόνιο σώθηκαν, ή γλίτωσαν από τον ελληνικό κίνδυνο, και ο δημόσιος τομέας απορρόφησε όλο το κόστος.
Η Σίλβια Μερλέρ με αυτά τα μαθηματικά για τα ανοίγματα των ξένων Τραπεζών προς την Ελλάδα, σε άρθρο της στο Bruegel Think Tank, βρίσκει κάποιες ενδείξεις ομαλοποίησης που κινδυνεύει ωστόσο να αντιστραφεί, όπως παρατηρεί.