Πανελλήνιες 2016: Ποιος ήταν ο Ευάγγελος Παπανούτσος
Ο Ευάγγελος Παπανούτσος ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες παιδαγωγούς, φιλοσόφους και δοκιμιογράφους του 20ου αιώνα.
Οι υποψήφιοι για τα ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας κλήθηκαν να αναπτύξουν τη σκέψη τους σε κείμενο του Ευάγγελου Παπανούτσου, του Έλληνα φιλόσοφου, παιδαγωγού και δοκιμιογράφου, με θέμα τη φιλία από το βιβλίο «Πρακτική Φιλοσοφία».
Ο Ευάγγελος Παπανούτσος γεννήθηκε στον Πειραιά στις 27 Ιουλίου του 1900 και πέθανε στην Αθήνα στις 2 Μαΐου του 1982. Η καταγωγή του ήταν από Σοπωτό Αχαΐας. Οι γονείς του ήταν οι Παναγιώτης Παπανούτσος και Ζηνοβία Κωστάλα. Είχε άλλα τρία αδέλφια: τον Νικόλαο, την Ελένη και τη Χρυσούλα.
Ήταν ο άνθρωπος που καθιέρωσε τη δημοτική γλώσσα στην εκπαίδευση και το διαχωρισμό της μέσης εκπαίδευσης σε Γυμνάσιο και Λύκειο.Το έργο του αναιρέθηκε σχεδόν ολοσχερώς την περίοδο της Χούντας (1967-74) αλλά με την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, η κυβέρνηση Καραμανλή με την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του 1976 (μεταρρύθμιση Ράλλη) υιοθέτησε τις ιδέες του.
Από το 1915 ώς το 1919 φοίτησε στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και από το 1924 έως το 1927 με υποτροφία του πλούσιου Αλεξανδρινού Χ. Νομικού, έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Γερμανία και τη Γαλλία. Το 1927 ονομάστηκε διδάκτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Τυβίγγης. Η διατριβή του είχε τίτλο Το θρησκευτικό βίωμα στον Πλάτωνα.
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΗΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ
Από το 1920 ως εκπαιδευτικός πέρασε όλες τις βαθμίδες της ιεραρχίας. Για λίγους μήνες ως δευτεροβάθμιος καθηγητής Ελληνικού Σχολείου στον Άγιο Νικόλαο Μελιτίνης Μάνης, από το 1921-1923 στο Αβερώφειο Γυμνάσιο Αλεξάνδρειας. Μετά το τέλος των μεταπτυχιακών και διδακτορικών σπουδών του το 1927 επανέρχεται μέχρι το 1930 στο Αβερώφειο Γυμνάσιο.
Το 1930 -1931 με τον Ευάγγελο Πανέτσο ιδρύουν δυο πειραματικές τάξεις για την εφαρμογή νέων διδακτικών μεθόδων. Την ίδια περίοδο συνιδρύει την Ελληνική Διδασκαλική Ένωση και τον Οκτώβρη του 1931 γύρισε στην Ελλάδα και στέλνεται από το Υπουργείο Παιδείας να ιδρύσει το Διδασκαλείο Μυτιλήνης.
Το 1934-1936 διατέλεσε Διευθυντής στην Παιδαγωγική Ακαδημία Αλεξανδρούπολης και από το 1937 -1938 υποδιευθυντής και διευθυντής της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Ιωαννίνων. Το 1938-1939 ήταν καθηγητής στη Μαράσλειο Παιδαγωγική Ακαδημία, το 1939-1943 Διευθυντής στην Παιδαγωγική Ακαδημία Τρίπολης, το 1943-1944 συνδιευθυντής και διευθυντής στη Ράλλειο Παιδαγωγική Ακαδημία Πειραιά.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΑ ΟΣΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ
Μετά την απελευθέρωση της χώρας διορίστηκε Γενικός Διευθυντής (1944-1946) και αργότερα (1950 και 1963) Γενικός Γραμματέας στο Υπουργείο Παιδείας. Το 1958 ιδρύει και οργανώνει (ως Αντιπρόεδρος του Αθηναϊκού Τεχνολογικού Ινστιτούτου τις Τεχνικές Σχολές Δοξιάδη. Από το 1946 έως το 1967 ήταν τακτικός φιλολογικός συνεργάτης της εφημερίδας Το Βήμα.
Δίδαξε επί 20 χρόνια (1947-1967) Φιλοσοφία, Ψυχολογία και Παιδαγωγικά στο μορφωτικό ίδρυμα (Λαϊκό Πανεπιστήμιο) «Αθήναιον» που ίδρυσε ο ίδιος και υπό την διεύθυνσή του δημοσιεύτηκαν 15 τόμοι του περιοδικού «Παιδεία και Ζωή» (1946-1961) και 100 τόμοι αρχαίων Ελλήνων Συγγραφέων, έκδοση Ι. Ζαχαρόπουλου (1953-1958). Στη μεταπολίτευση εκλέγεται βουλευτής Επικρατείας με την Ένωση Κέντρου (1974-1977). Στις Εκλογές του 1977 είναι επικεφαλής του ψηφοδελτίου επικρατείας της Ένωσης Δημοκρατικού Κέντρου (Ε.ΔΗ.Κ.). Το 1977 εκλέχτηκε Επίτιμος Πρόεδρος της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών.
Το 1980, δύο χρόνια πριν τον θάνατό του, εξελέγη τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών συγκεντρώνοντας 22 από τις 33 ψήφους των παρόντων ακαδημαϊκών.
Ο Παπανούτσος έγινε περισσότερο γνωστός για το παιδαγωγικό του έργο, ιδιαίτερα για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση της κυβέρνησης του Γεώργιου Παπανδρέου, που έγινε γνωστή ως μεταρρύθμιση Παπανούτσου, το 1964. Το έργο του δεν υλοποιήθηκε γιατί η κυβέρνηση έπεσε λόγω της αποστασίας και οι αλλαγές που είχε προωθήσει αναιρέθηκαν. Η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, όμως, της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Καραμανλή (μεταρρύθμιση Ράλλη) το 1976 ουσιαστικά στηρίχτηκε στις δικές του ιδέες.
