Ο Κασσελάκης πάει με όλα: Από το «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια» στον Μπελογιάννη

Να αποδείξει ότι μπορεί να είναι τα πάντα και με τους πάντες, την ίδια κιόλας στιγμή, επιχειρεί ο Στέφανος Κασσελάκης, που λίγες ημέρες πριν από τις κάλπες, ευελπιστεί ότι με κινήσεις εντυπωσιασμού θα κερδίσει ψήφους από διαφορετικές δεξαμενές. Από όσους ασπάζονται το «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια», μέχρι και εκείνους που συγκινούνται από τη ζωή και τον θάνατο του Νίκου Μπελογιάννη.

Πάει με όλα

Πριν από μερικές δεκαετίες, ένα πασίγνωστο αναψυκτικό χρησιμοποιούσε ως διαφημιστικό σλόγκαν το «πάει με όλα». Κάπως έτσι φαίνεται ότι κινείται πολιτικά ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, αισιοδοξώντας ότι εν τέλει θα βγει κερδισμένος από τους «ελιγμούς» που πραγματοποιεί, λίγες ημέρες πριν από τις κρίσιμες ευρωκάλπες.

Από την πρώτη στιγμή που βρέθηκε στην κεντρική πολιτική σκηνή, ο Στέφανος Κασσελάκης έδειξε ότι ιδεολογικά ήταν διαφορετικός από το κόμμα στο οποία θα ηγούνταν. Για την ακρίβεια, βρίσκονταν πολύ πιο δεξιά στον πολιτικό χάρτη. Και φρόντισε να το δείξει από την πρώτη στιγμή.

«Δεν δαιμονοποιούμε το κεφάλαιο»

Η πρώτη δημόσια τοποθέτηση του Στέφανου Κασσελάκη που προκάλεσε «θύελλα», έγινε κατά την ομιλία του στον ΣΕΒ, πέρσι τον Οκτώβριο. Εκεί, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, εξήγησε στους Έλληνες βιομήχανους ότι «είναι μαζί τους» και πως ο ΣΥΡΙΖΑ, υπό την ηγεσία του «δεν θα δαιμονοποιεί πλέον το κεφάλαιο».

Για να είναι, μάλιστα, απόλυτα σίγουρος ότι θα είναι ξεκάθαρος, αντί να μιλήσει για αυξήσεις και συλλογικές συμβάσεις για τους εργαζόμενους, ζήτησε να τους προσφέρουν οι μεγαλεργοδότες stock options. Έτσι, οι εχθροί του -εσωκομματικοί και μη- έκαναν λόγο για «διαπιστευτήρια» προς τον ΣΕΒ.

Στην πορεία, άρχισε να μιλάει και για εργασιακά δικαιώματα. Το παράδοξο, βέβαια, είναι ότι η αξιωματική αντιπολίτευση δεν έχει δώσει έμφαση σε αυτά, ούτε έχει μιλήσει συγκεκριμένα – όπως έκανε για το φιλελεύθερο, φορολογικό πρόγραμμα της.

Από την AIPAC στη Βηθλεέμ

Η ισραηλινή εισβολή στη Γάζα που έχει προκαλέσει δεκάδες χιλιάδες νεκρούς, αποτελεί τις τελευταίες ημέρες ένα από τα βασικά θέματα με τα οποία ασχολείται ο Στέφανος Κασσελάκης. Όμως, η θέση του ΣΥΡΙΖΑ, επί μήνες, κάθε άλλο παρά φιλική προς τον δοκιμαζόμενο λαό της Παλαιστίνης ήταν.

Η πρώτη ανακοίνωση της Κουμουνδούρου, ήταν εμφανώς ετεροβαρής προς την πλευρά του Ισραήλ, καθώς πέραν από την καταδίκη της επίθεσης της Χαμάς, μιλούσε γενικά και αόριστα για «συνεχιζόμενη βία από όλες τις πλευρές στην περιοχή».

Λίγες ημέρες αργότερα, οι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, στο Ευρωκοινοβούλιο το ψήφισμα, εξέφρασαν κυνικά τη στήριξή τους στο ισραηλινό κράτος, ενώ ισοπέδωνε ήδη τη Γάζα.

Τον Μάρτιο και ενώ οι νεκροί από την επίθεση του Ισραήλ ξεπερνούσαν τους 30.000 -στη συντριπτική τους πλειοψηφία γυναίκες και παιδιά- δύο βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, ο Βαγγέλης Αποστολάκης και ο Πέτρος Παππάς, πόζαραν περιχαρείς -μαζί με τους «γαλάζιους» συναδέλφους τους, δίπλα στον ισραηλινό πρέσβη, στη Βουλή.

Όμως, το η επιλογή του Στέφανου Κασσελάκη να συναντήσει κατά τη διάρκεια της περιοδείας του στη Νέα Υόρκη, τα «γεράκια» του φιλοϊσραηλινού λόμπι AIPAC, ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων στην Αθήνα. Κατόπιν αυτών των αντιδράσεων, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ακύρωσε τη συνάντηση.

Παράλληλα, ο καθηγητής στο Χάρβαρντ και βουλευτής Επικρατείας του κόμματος, χαρακτήρισε τα όσα συμβαίνουν στη Γάζα ως «μια έντονη απάντηση από το Ισραήλ».

Κάπως έτσι, φτάσαμε στην αναφορά για «ολίγο τρομοκρατική οργάνωση της Χαμάς», κάτι που δεν στέκει πουθενά στη γλώσσα της διπλωματίας, όπως επισημαίνουν έμπειροι διπλωμάτες, το οποίο αναίρεσε λίγες ώρες αργότερα και αφού είχε προηγηθεί καυστική παρέμβαση του ισραηλινού πρέσβη στην Αθήνα.

Και με το ΝΑΤΟ και με τον Μπελογιάννη

Ο Στέφανος Κασσελάκης χαρακτήρισε το ΝΑΤΟ «ιερή αμυντική συμμαχία». Οι πολιτικοί του αντίπαλοι δήλωσαν ότι παρόμοια και τόσο φιλική προς τη βορειοατλαντική συμμαχία δήλωση, δεν έχει κάνει ούτε καν ο Ντόναλντ Τραμπ.

Και από ότι φάνηκε, δεν μετάνιωσε για αυτή, αφού λίγες ημέρες αργότερα, δεν είχε κανένα πρόβλημα να την επαναλάβει και να την υπερασπιστεί.

Μετά από όλα αυτά, επισκέφτηκε τη γενέτειρα του Γρηγόρη Λαμπράκη, την Κερασίτσα Τρίπολης και το μουσείο για τον Νίκο Μπελογιάννη, στην Αμαλιάδα. Με απλά λόγια, είναι και με εκείνους που έβαλαν το «χεράκι» τους -αν δεν το απαίτησαν- να δολοφονηθεί ο Λαμπράκης και να εκτελεστεί ο Μπελογιάννης.