Τα δύο τηλεφωνήματα στον Βαγγέλη και η κωλοτούμπα του Κωνσταντή

Έως την ώρα που αποχώρησαν απ’ το μέγαρο Μαξίμου ο Βαγγέλης (υποτίθεται ότι) συνέπλεε με τον Φώτη.

Αυτό διατυμπάνιζε και αυτό αναπαρήγαγαν πρόθυμα και… ηρωικά οι προσκείμενοι δημοσιογράφοι:

• Ό,τι διαλέξει ο Φώτης θα κάνω οπωσδήποτε κι εγώ! Φεύγει αυτός απ’ την κυβέρνηση, αποχωρώ κι εγώ. Παραμένει, μένω κι εγώ και το κόμμα μου!

Επαναλαμβάνουμε, έως εκείνη την ώρα. Και η εικόνα που από κοινού εξέπεμπαν ήταν αυτή του δράματος, αλλά –προσέξτε- του κοινού δράματος. Ή ακόμα και της λύτρωσης, ανάλογα με την ερμηνεία που μπορεί ο καθείς να δώσει.

Συνεπώς αυτό που ερμήνευσαν τότε οι περισσότεροι δημοσιογράφοι ήταν εύλογα το ότι «η κυβέρνηση πέφτει, πάμε σε εκλογές, η σύσκεψη τινάχτηκε στον αέρα, ο Φώτης φεύγει, άρα την κάνει κι ο Βαγγέλης»!

Εύλογα, αφού –επαναλαμβάνουμε- το κλίμα ήταν «οι δύο εις επιλογήν μίαν». Το διατυμπάνιζαν κι ο Ιορδάνης και τα άλλα παιδιά. Αμ η Εύη, διάδοχος του Θόδωρου στην Περιφέρεια;

Αμ ο Θάνος, ο Ακαρνάν;

Αμ ο νεοσσός γραμματέας; Αμ οι άλλοι;

Ως εκ τούτων, έπεσε παγωμάρα και στο MEGA και στα άλλα κανάλια. Όχι σαστισμάρα, παγωμάρα, αφού οι βαρόνοι των μίντια ούτε να ακούσουν δε θέλουν για εκλογές. Πώς λοιπόν να μην επιτιμούν ο Πρετεντέρης, η Όλγα και οι υπόλοιποι ενημερωτάδες;

Όλα αυτά τα ηρωικά και πένθιμα, μέχρι που το κινητό του Βαγγέλη, καθ’ οδόν από Μαξίμου στην Ιπποκράτους, ούτε ένα τσιγάρο δρόμος χτύπησε!

Ήταν γνωστότατος μιντιάρχης. Φίλος.

«Εννοείται ότι δεν θα προκαλέσεις εκλογές, έτσι; Καταστραφήκαμε αν πάμε σε εκλογές»!

Δεν πρόκαμε να ανεβεί στο γραφείο του, καπάκι άλλο τηλεφώνημα. Από Ευρώπας αυτό. Από φίλο επίσης, ευρωπαίο ηγέτη:

- Ούτε να το σκεφτείς να προκαλέσεις εκλογές. Αυτό να το ξεχάσεις!

Δεν του απάντησε. Τι να του πει;

Εξάλλου είχε στηθεί, να ακούσει το «διάγγελμα» του Φώτη, δεν είχε χρόνο.

Τον άκουσε.

Τον… αριστεριστή, όπως είπαμε και χτες, Φώτη.

Λίγο-πολύ περίμενε αυτά που άκουσε, απ’ τον «σύμμαχο».

Μάλλον… απ’ τον έως πριν λίγα λεπτά σύμμαχο!

Την απόφαση την είχε πάρει.

Κυβίστηση!

Τι κι αν άδειαζε τον Ιορδάνη, την Εύη, τον γραμματέα, τον εκ Χίου (άλλο) νεοσσό, τα άλλα παιδιά;

Α, όλα κι όλα, πάνω απ’ όλα οι φιλίες. Και οι φίλοι άλλα πρόσταξαν!

Αλλά είχε να ξεπεράσει τον σκόπελο του… Κωνσταντή!

Του Κωνσταντή, ντε, του ιστορικού, του ευκαιριακά και ποιητή!

Ο οποίος σε κάθε ευκαιρία του έλεγε «φύγε απ’ την κυβέρνηση, ο Αντώνης δεν είναι μπεσαλής, η συμμετοχή μας στην κυβέρνηση μόνο κακό μας κάνει»!

Τον κάλεσε λοιπόν στο γραφείο του. Είχαν συναντηθεί πάλι την προηγούμενη μέρα.

- Κοίτα, αν φύγουμε απ’ την κυβέρνηση, οι εκλογές είναι αναπόφευκτες. Οι δημοσκοπήσεις λένε ότι μπαίνουμε-δεν μπαίνουμε στη Βουλή.

- Και γιατί να πάμε; Να μείνουμε στην κυβέρνηση, εμείς με τον Αντώνη. Να μείνουμε και βλέπουμε!

Τέτοια κωλοτούμπα απ’ τον Κωνσταντή ούτε που την περίμενε! Φοβόταν ότι θα τον κούραζε λίγο για να τον πείσει. Πού να φανταστεί ότι σε λίγα λεπτά θα τον είχε στο τσεπάκι, μόνο με την επίκληση των πρόωρων εκλογών και του κινδύνου να μείνουν εκτός Βουλής!

Και τι θα έκανε δηλαδή ο Κωνσταντής;

Θα την έβγαζε με… τάβλι στην Κω;

Ε, αφού πήρε τη στήριξή του, μπορούσε άνετα να αρχινίσει την συνεδρίαση της Κ.Ο. Ποιον άλλο θα υπολόγιζε;

Ο Μιχάλης έτσι κι αλλιώς είναι πολύ κοντά στον Αντώνη!

Στην… Εύη και στους άλλους θα κόλλαγε;

Και είχε δίκιο.

Η απόφαση, η σύμφωνη δηλαδή με την εισήγησή του για παραμονή στην κυβέρνηση ανεξάρτητα με το τι θα κάμει ο Φώτης, τον οποίο άλλωστε είχε «στολίσει» με το δικό του «διάγγελμα», ήταν σχεδόν ομόφωνη!

Άλλη μια κυβίστηση είχε συντελεστεί!

Αλλά μήπως ήταν η πρώτη;

Ή η τελευταία;

Έρμο ΠΑΣΟΚ! Πού ήσουνα και πού βρίσκεσαι!...