Ο μύθος της πολιτικής σταθερότητας
Ο λαός μας το λέει ξεκάθαρα: Ο πνιγμένος, από τα μαλλιά του πιάνεται. Το ίδιο και η κυβέρνηση. Έχοντας αντιληφθεί ότι αδυνατεί, πλέον, να δικαιολογήσει την πολιτική της χρεοκοπία, το μόνο που της μένει είναι να κρύβεται πίσω από τον ισχυρισμό ότι η ίδια, δήθεν, αποτελεί την «πολιτική σταθερότητα» και, αντίστοιχα, εάν τυχόν γίνουν εκλογές, αυτό είναι «πολιτική αβεβαιότητα». Το ακούσαμε κατά κόρον στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό. Και από πρωθυπουργικά χείλη.
Του Διαμαντή Σεϊτανίδη
Ο πρωθυπουργός επανέλαβε χθες σε μια από τις σπάνιες παρουσίες του στη Βουλή, ότι το χρέος μας είναι βιώσιμο. Ότι δηλαδή το θηριώδες 174% του ΑΕΠ μπορεί η χώρα, έτσι όπως είναι σήμερα, να το εξυπηρετήσει. Ο ίδιος άνθρωπος, τον Σεπτέμβριο πήγε στο Παρίσι με διακηρυγμένο σκοπό να πείσει τους Ευρωπαίους για την ανάγκη αναδιάρθρωσης του χρέους. Η τρόικα το απέρριψε χωρίς δεύτερη κουβέντα.
Μετά ο κ. Σαμαράς άρχισε να ζητεί φοροελαφρύνσεις. Νέο όχι από τους δανειστές. Όλη αυτή την περίοδο, ο πρωθυπουργός μας βομβάρδιζε με μεγαλοστομίες περί εξόδου από το μνημόνιο και δανεισμού από τις αγορές. Αποτέλεσμα της «πολιτικής σταθερότητας» που επικαλείται ο κ. Σαμαράς και η συγκυβέρνηση, ήταν η εκ νέου άνοδος των spreads στα ύψη.
Η ψευδολογία όμως δεν έχει τέλος. Πανηγυρίζει ο κ. Σαμαράς για το πρωτογενές πλεόνασμα, δεν συνυπολογίζει όμως τα πολλά δισεκατομμύρια που χρωστά το δημόσιο σε ιδιώτες. Τεχνικά ζητήματα, σου λέει, πού να τα καταλάβει ο κοσμάκης. Κι αυτή την αντίληψη, την βαπτίζει «πολιτική σταθερότητα».
Η κυβέρνηση του κ. Σαμαρά επέτρεψε στην τρόικα να κατακρεουργήσει τις προοπτικές της ελληνικής κοινωνίας. Αντί για εστιασμένες παρεμβάσεις που να οδηγήσουν σε εξορθολογισμό της λειτουργίας της οικονομίας και εκσυγχρονισμό των δομών της, οι δανειστές, με θεατή τον κ. Σαμαρά και την παρέα του, επέτρεψαν οριζόντιες περικοπές, συρρίκνωση εισοδημάτων και στον τομέα των εσόδων άγρια φοροεπιδρομή επί δικαίων και αδίκων, δηλαδή ομολογία πλήρους αδυναμίας περιστολής της φοροδιαφυγής και της φοροαποφυγής. Κι αυτό, ανερυθρίαστα, ο πρωθυπουργός το αποκαλεί «πολιτική σταθερότητα».
Δημόσια έσοδα, όμως, που δεν στηρίζονται στον πλούτο τον οποίο παράγει μια οικονομία, αλλά στην άγρια περιστολή εισοδημάτων και την ανελέητη υπερφορολόγηση, είναι εμφανώς μη βιώσιμα. Αυτό το γνωρίζουν άπαντες οι εμπλεκόμενοι με τα οικονομικά. Το γνωρίζουν και οι δανειστές μας. Γι αυτό κανείς εξ αυτών δεν συνηγορεί στους ισχυρισμούς περί «πολιτικής σταθερότητας».
Η κυβέρνηση Σαμαρά είναι σε αποδρομή. Παραδίδει:
- μια οικονομία σε μαύρο χάλι. Χωρίς αναπτυξιακή προοπτική
- την εσωτερική ζήτηση να έχει καταρρεύσει,
- την έλλειψη ρευστότητας και δανείων από τα πιστωτικά ιδρύματα να είναι εκκωφαντική,
- τους κανόνες να αλλάζουν κάθε τρεις και λίγο (οι παλινωδίες για τις περίφημες «100 δόσεις» είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα) και
- ένα εξαιρετικά υψηλό κόστος του χρήματος.
Όλα αυτά, λοιπόν, είναι κατά την κυβέρνηση «πολιτική σταθερότητα». Κι οι εκλογές συνιστούν «πολιτική αβεβαιότητα». Είναι, φαίνεται, η ώρα που και οι λέξεις χάνουν τη σημασία τους.
.jpg)
.jpg)
