Ανθρώπινες στιγμές ενός ανθρώπινου Προέδρου…(pics)
Φτάνουν-δε φτάνουν τους 30 οι «ακρίτες» των Αντικυθήρων. Μια οικογένεια έχουν γίνει. Και πώς αλλιώτικα να αντιμετωπίσουν την αβάσταχτη μοναξιά τους, τους αγριεμένους χειμώνες, όταν το θαλασσοδαρμένο νησάκι τους για μέρες χάνει την επαφή με τους «άλλους»;
Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΠΡΟΚΟΠΗ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ ΣΕ ΑΝΤΙΚΥΘΗΡΑ ΚΑΙ ΚΥΘΗΡΑ
Αυτοί οι «άλλοι», ξεχασμένο το έχουν το νησάκι αυτό. Σχεδόν εγκαταλελειμμένο. Βλέπετε, τι είναι 15-20 ψήφοι; Μετράνε; Δε μετράνε…
Κι αν δεν ήταν το ναυάγιο των Αντικυθήρων, η ανακάλυψη του θαύματος, αυτού του μηχανισμού που ταξιδεύει στους αιώνες το ελληνικό πνεύμα, ελάχιστοι θα γνώριζαν την ύπαρξη αυτών των «ακριτών», αυτού του νησιού, μεσοπέλαγα, ανάμεσα Πελοπόννησο και Κρήτη…
Ναι, «ακρίτες», γιατί έτσι τους έταξε η μοίρα, τι σημασία έχει αν αυτή η ευλογημένη «σπορά» αυτού του μικρού νησιού είναι σε σύνορα;
«Ακρίτες», επειδή η μοναξιά σε κάνει δυνατό, αλλά σε κάνει επίσης να αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι σε «σύνορα», εσύ και οι «άλλοι»…
Μα σήμερα, 21 Μάη, επέτειο της Ένωσης των Επτανήσων με τη μάνα Ελλάδα, όλα ήταν διαφορετικά στα Αντικύθηρα!
Για πρώτη φορά «επίσημος» απ’ την πρωτεύουσα επισκέφτηκε το δικό τους ιδιόμορφο «μοναστήρι»!
Και μάλιστα ο πρώτος πολίτης της χώρας, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ο Πρ. Παυλόπουλος, ο οποίος «ακούει» μόνο στο «πολίτης», το «πρώτος» το προσπερνά.
Επέλεξε αυτή τη μέρα να επισκεφτεί αυτούς τους «ακρίτες». Πήγε στα Αντικύθηρα. Μίλησε μαζί τους.
Τους βεβαίωσε, πως η Πολιτεία δεν πρέπει να τους λησμονεί.Τους έκανε να αισθανθούν μέλη αυτής της κοινωνίας, τους έκανε να αγαλλιάσουν, να συγκινηθούν, να αισθανθούν πολίτες και όχι μόνο ακρίτες.
Τον αγκάλιασαν τον Πρόεδρο. Το «δικό τους» Πρόεδρο, όπως του είπαν.
Η συγκίνηση έκδηλη. Και απ’ τους «ακρίτες». Και απ’ τον Πρόεδρο…
Κι όταν πήγε στο εκκλησάκι του Αγίου Μύρωνα και είπε στον ταπεινό Λευίτη, στον γέροντα ιερέα, ότι «παππούλη, φυλάτε Θερμοπύλες», η συγκίνηση ξεχείλισε…
Αλλά και στον επόμενο σταθμό της «περπατησιάς» του Προέδρου, στα Κύθηρα, πάλι ο Πρ. Παυλόπουλος έδειξε το ανθρώπινο πρόσωπό του, αυτό που πάει να τον καταξιώσει σαν «Πρόεδρό μας», σαν «Πρόεδρο της διπλανής πόρτας».
Εκεί, στην επίσημη τελετή, στο δημαρχείο, ο Πρόεδρος απευθύνθηκε στο λαό. Και σε ένα πανεπιστημιακό δάσκαλο, ο οποίος τιμά αυτή του την ιδιότητα επειδή τη διαθέτει προς όφελος του λαού και όχι των δυναστών του.
Στον «πρύτανη» των συνταγματολόγων, αυτόν που κονιορτοποίησε την κατάρα των μνημονίων, τον Γιώργο Κασιμάτη (αν θυμάστε υπάρχουν κι άλλοι συνταγματολόγοι, σαν το Λοβέρδο, ας πούμε ή σαν το Βενιζέλο, κάντε μια απλή σύγκριση!).
«Είναι ο καθηγητής της καρδιάς μου, είναι ο δάσκαλός μου», είπε ο Πρ. Παυλόπουλος για τον Γ. Κασιμάτη, ο οποίος συγκινήθηκε.
Στιγμές όμορφες, στιγμές που δείχνουν πως υπάρχει ελπίδα…
.jfif)
