Σύνοδος Κορυφής: Ποιες χώρες θέλουν διακαώς το κλείσιμο των ελληνικών συνόρων
Παραμονές της μεθαυριανής Συνόδου Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και οι ηγέτες των τεσσάρων χωρών της αποκαλούμενης «Ομάδας του Βίζεγκραντ» (Ουγγαρία, Πολωνία, Σλοβακία και Τσεχία) φαίνεται να επιλέγουν στο προσφυγικό μία γραμμή αντιπαράθεσης στον κύκλο των «28», επιδιώκοντας το κλείσιμο των ελληνικών συνόρων.
Να υπενθυμίσουμε πως οι συγκεκριμένες χώρες είναι μέλη της ΕΕ, μετά την ένταξή τους το 2004 με τη δυναμική υποστήριξη της Ελλάδας.
Στόχος τους είναι ο αποκλεισμός της λεγόμενης «Διαδρομής των Βαλκανίων» απέναντι στους πρόσφυγες, με ένα «Σχέδιο Β», που φθάνει μέχρι και σε ένα κλείσιμο των συνόρων των Σκοπίων και της Βουλγαρίας προς την Ελλάδα, στις οποίες υποσχέθηκαν πρακτική υποστήριξη, όπως ανακοίνωσαν στους παρευρισκόμενους στη συνάντηση της Πράγας, δηλ. στον Βούλγαρο πρωθυπουργό Μπόικο Μπορίσοφ και στον πρόεδρο των Σκοπίων, Γκιόργκι Ιβάνοφ.
Ο γνωστός για τις ακραίες θέσεις του στην προσφυγική κρίση, ήδη ακόμη από την έναρξή της, Ούγγρος πρωθυπουργός Βίκτορ Ορμπάν επιμένει σε μία «δεύτερη γραμμή άμυνας» στα νότια της χώρας του, διατεινόμενος πως η πολιτική «καλωσορίσματος» όχι μόνον έχει αποτύχει, αλλά υπέθαλψε τρομοκρατία και δημιούργησε φόβους, ενώ από την πλευρά του ο Σλοβάκος πρωθυπουργός Ρόμπερτ Φίτσο, που βρίσκεται στο μέσο προεκλογικού αγώνα, ανακοίνωσε την πρόθεσή του να αποστείλει στα Σκόπια 300 Σλοβάκους αστυνομικούς.
Απέναντί τους οι ηγέτες του Βίζεγκραντ, έχουν ένα «Σχέδιο Α», που η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ θέλει να υιοθετηθεί στη μεθαυριανή Σύνοδο Κορυφής και το οποίο προβλέπει την ενίσχυση των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ στα ελληνοτουρκικά σύνορα, γι’ αυτό και οι αποφάσεις στη συνάντηση της Πράγας πρέπει να εξόργισαν το Βερολίνο και όχι μόνον.
Και τούτο, διότι κατά τις γερμανικές εκτιμήσεις, όπως σημειώνουν οι παρατηρητές, οι αποφάσεις της Πράγας θα είχαν δύο θύματα: το ένα είναι η υπονόμευση του στόχου να καταβληθούν όλες οι προσπάθειες για την προστασία των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ και να δημιουργηθούν στην Ελλάδα και στην Ιταλία λειτουργικά κέντρα κατανομής των προσφύγων.
Το δεύτερο θύμα, κατά τους παρατηρητές, θα είναι η ίδια η Ελλάδα, όπου συνεχίζουν να καταφθάνουν από την Τουρκία χιλιάδες πρόσφυγες οι οποίοι με το κλείσιμο των συνόρων στα βόρεια, θα εγκλωβίζονταν κατά δεκάδες χιλιάδες μέσα στο έδαφός της, προκαλώντας ένα χάος στην χώρα που πλήττεται ήδη εδώ και πάνω από έξι χρόνια από την τεραστίων διαστάσεων οικονομική και κοινωνική κρίση.
Όμως, κάτι τέτοιο φαίνεται πως θέλουν να αποτρέψουν τόσο η Γερμανίδα καγκελάριος όσο και ο υπουργός της των Εξωτερικών, Βάλτερ Στάινμαϊερ, ο οποίος φέρεται να είχε δώσει εντολή στους επικεφαλής των γερμανικών διπλωματικών αποστολών στις τέσσερις πρωτεύουσες της Ομάδας Βίζεγκραντ, να αποσαφηνίζουν στις εκεί ηγεσίες πως το Βερολίνο απορρίπτει ξεκάθαρα τον «άλλο δρόμο» που αυτές επιλέγουν.
Τόσο ο Στάινμαϊερ όσο και ο αντικαγκελάριος, υπουργός Οικονομίας και αρχηγός των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών, Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, φέρονται σε επιστολές τους προς όλους τους σοσιαλδημοκράτες αρχηγούς κυβερνήσεων, υπουργούς Εξωτερικών και αρχηγούς σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων στην ΕΕ, να εκφράζουν προς τους Ανατολικοευρωπαίους εταίρους την προθυμία για τη λήψη επιπλέον μέτρων στα εσωτερικά σύνορα της Ευρώπης που θα καθιστούν εφικτό τον καλύτερο έλεγχο και μια αποτελεσματικότερη διαχείριση των προσφυγικών ροών.
Η δυσαρέσκεια απέναντι στους Ανατολικοευρωπαίους φαίνεται να είναι έκδηλη όχι μόνον λόγω της πάγιας άρνησής τους να φιλοξενήσουν πρόσφυγες, όπως προβλέπεται στις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, αλλά και για το ότι με τις προθέσεις τους, όπως τώρα στην Πράγα, για την περιχαράκωση της Διαδρομής των Βαλκανίων, θα μπορούσαν να προκαλέσουν το χάος σε μία χώρα-μέλος, προφανώς στην Ελλάδα.
Και αυτό φαίνεται πως σαφώς εννοούν οι Στάινμαϊερ και Γκάμπριελ, προειδοποιώντας στην επιστολή τους πως απλά δεν μπορεί να επαναπροσδιορίζονται τα εξωτερικά σύνορα της Ευρώπης και αυτό μάλιστα χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι θιγόμενες χώρες, κάτι που πράττει σαφέστατα και ο Αυστριακός υπουργός Εξωτερικών Σεμπάστιαν Κουρτς -του συγκυβερνώντος, με τους Σοσιαλδημοκράτες, συντηρητικού Λαϊκού Κόμματος- στις συνεννοήσεις του με τα Σκόπια για κλείσιμο των συνόρων τους με την Ελλάδα και για υποστήριξή τους με Αυστριακούς αστυνομικούς και στρατιώτες.
Βέρνερ Φάιμαν: «Καθαρός κυνισμός» αποφάσεις της «Ομάδας του Βίζεγκραντ» για το προσφυγικό
Ως «καθαρό κυνισμό» επικρίνει ο ομοσπονδιακός καγκελάριος της Αυστρίας, Βέρνερ Φάιμαν, τις αποφάσεις της χθεσινής συνόδου των τεσσάρων χωρών της αποκαλούμενης "Ομάδας του Βίζεγκραντ" (Ουγγαρία, Πολωνία, Σλοβακία και Τσεχία) στην Πράγα, για την ανακοπή της προσφυγικής ροής με την περιχαράκωση της Διαδρομής των Βαλκανίων, ακόμη και με κλείσιμο των συνόρων των Σκοπίων και της Βουλγαρίας προς την Ελλάδα.
Σε δηλώσεις του, που δημοσιεύει σήμερα η μεγαλύτερης κυκλοφορίας αυστριακή εφημερίδα «Κρόνεν Τσάιτουνγκ», ο καγκελάριος τονίζει πως δεν είναι δυνατόν οι χώρες αυτές να μην αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους, να μπλοκάρουν με τη στάση τους μία δίκαιη κατανομή των προσφύγων και να προκαλούν μία καθυστέρηση στα σχέδια της ΕΕ για την αντιμετώπιση του προσφυγικού ρεύματος.
Αυτή η Ομάδα δεν πρέπει τώρα να πανηγυρίζει, ότι συμφωνούμε σε μία διασφάλιση των συνόρων στα Σκόπια, γιατί αυτό δεν πρόκειται να γράψει μία ένδοξη σελίδα στα βιβλία της ιστορίας, σημειώνει ο Βέρνερ Φάιμαν, διερωτώμενος στη συνέχεια για το «τί θα γίνει όταν τον Μάιο θα πεινούν στο συνοριακό φράχτη των Σκοπίων 100.000 πρόσφυγες, άραγε θα πανηγυρίζουμε και τότε ακόμη τη σκληρότητα του Ούγγρου πρωθυπουργού».
Σύμφωνα με τον καγκελάριο, είναι σαφές πως η Αυστρία πρέπει να προετοιμαστεί για ένα επόμενο κύμα προσφύγων διότι, όπως αναφέρει, τα Σκόπια μετά από κάποια στιγμή δεν θα μπορεί να αντέξει την πίεση, και θα καταφθάνουν πάλι στα αυστριακά σύνορα περισσότεροι αιτούντες άσυλο, και ως εκ τούτου θα πρέπει να υπάρξει ήδη από τώρα κατά το δυνατόν καλύτερη προετοιμασία της αστυνομίας και του στρατού.
Ο Αυστριακός καγκελάριος και αρχηγός των Σοσιαλδημοκρατών γίνεται σαφέστερος και απέναντι στο εσωτερικό του κόμματός του -το οποίο έχει διατυπώσει επιφυλάξεις ως προς την αυστηροποίηση της στάσης της κυβέρνησης στο θέμα της υποδοχής προσφύγων στη χώρα-, σημειώνοντας χαρακτηριστικά πως «όταν ένας καπετάνιος έχει ένα παγόβουνο μπροστά στο καράβι του, δεν ωφελεί να κρατήσει την πορεία του, γι αυτό πρέπει να είμαστε ρεαλιστές, και αυτό γίνεται σε μία δημοκρατία, ότι δηλαδή μερικές φορές κανείς πρέπει να κάνει κάτι, το οποίο σίγουρα δεν το θέλει».
«Οι χώρες της “Ομάδας του Βίσεγκραντ” που σήμερα υψώνουν τείχη στους πρόσφυγες, οφείλουν τη σημερινή υπόστασή τους σε πτώση τειχών στο παρελθόν»
Η προσφυγική κρίση έχει τη δυναμική να θέσει σε κίνδυνο την Ευρωπαϊκή Ένωση ως «εγχείρημα ειρήνης», έχουν αποφανθεί τελευταία διάφοροι, ενώ υπάρχουν κάποιοι που ανησυχούν μήπως η πολιτική δεν έχει τη γενική εικόνα της κρίσης και αυτό θα μπορούσε να ζημιώσει βαριά το «εγχείρημα», όπως επίσης είναι βέβαια και άλλοι που πιστεύουν ότι η αλληλεγγύη και ο ανθρωπισμός δεν είναι ντροπή και πως ακριβώς η μη δράση στο πνεύμα του ανθρωπισμού, συνιστά κίνδυνο για την ΕΕ.
Αλληλεγγύη σημαίνει ότι κανείς αναγνωρίζει πως κάποιος έχει ένα πρόβλημα, το οποίο μπορεί να λυθεί από κοινού και όχι μεμονωμένα, όπως επιμένουν ακριβώς εκείνες οι χώρες τις οποίες η προσφυγική κρίση έχει αγγίξει λιγότερο ή καθόλου, αρνούμενες μέχρι σήμερα να δεχθούν τις ποσοστώσεις στην κατανομή προσφύγων και αντιπροτείνοντας το κλείσιμο συνόρων, όπως είναι αυτές που ανήκουν στην αποκαλούμενη «Ομάδα του Βίσεγκραντ», δηλαδή η Ουγγαρία, η Πολωνία, η Σλοβακία και η Τσεχία.
Αυτές οι χώρες και οι ηγέτες τους, που σήμερα υψώνουν φράχτες για να εμποδίσουν την είσοδο προσφύγων, είναι ακριβώς εκείνες οι οποίες οφείλουν την σημερινή υπόστασή τους στην πτώση τειχών στο παρελθόν, όπως επίσης είναι οι ίδιες οι οποίες έζησαν, με μία αντιστεκόμενη μερίδα του λαού τους, το δράμα της φυγής και της προσφυγιάς στο εξωτερικό.
Έχουν πολύ μεγάλο δίκαιο οι χιλιάδες Αυστριακοί πολίτες - οι οποίοι τους προηγούμενες μήνες βοήθησαν αυθόρμητα και με αυταπάρνηση στην υποδοχή και μέριμνα στη χώρα τους των δεκάδων χιλιάδων προσφύγων - να διερωτώνται, γιατί, άραγε, οι γείτονες τους ξεχνούν παντελώς τα δικά τους προσφυγικά κύματα στην πορεία των μεταπολεμικών δεκαετιών, όταν, κατά πολλές δεκάδες χιλιάδες έφταναν στην Αυστρία, παραμένοντας πολλοί εκεί ή κατευθυνόμενοι προς την υπόλοιπη Δύση.
Αρκεί κανείς να ανατρέξει στη σχετικά πρόσφατη ιστορία αυτών των τεσσάρων κεντρο-ανατολικο-ευρωπαικών χωρών από τις οποίες είχαν υπάρξει τεράστια προσφυγικά κύματα, από την Ουγγαρία με την «Εξέγερση του 1956» και την επέμβαση των σοβιετικών στρατευμάτων, την Τσεχοσλοβακία με την «Άνοιξη της Πράγας» τον Αύγουστο του 1968 και τη στρατιωτική επέμβαση του «Συμφώνου της Βαρσοβίας», την «Πολωνία της Αλληλεγγύης» του Λεχ Βαλέσα μετά το στρατιωτικό νόμο του στρατηγού Βόιτσεχ Γιαρουσέλσκι το Δεκέμβριο του 1981.
Ήδη τον περασμένο Σεπτέμβριο, ο ίδιος ο Βέρνερ Φάιμαν είχε κατηγορήσει τον πλέον «διακεκριμένο» από τους ηγέτες των τεσσάρων αυτών χωρών, για την αδιάλλακτη στάση στο Προσφυγικό, τον Ούγγρο πρωθυπουργό Βίκτορ Ορμπάν, πως ενεργεί «ανεύθυνα» όταν χαρακτηρίζει όλους του πρόσφυγες οικονομικούς μετανάστες, απαγορεύοντας την είσοδό τους στη χώρα του.
Αυτό, σύμφωνα με την τότε κριτική του Αυστριακού καγκελάριου, αποτελεί συνειδητή πολιτική εκφοβισμού, όπως επίσης από την άλλη, «το να στοιβάζεις πρόσφυγες σε τρένα με την πεποίθηση ότι θα πάνε κάπου αλλού (ΣΣ όπως έκανε το Σεπτέμβριο και στη συνέχεια ο Βίκτορ Ορμπάν) ξυπνά αναμνήσεις από τη σκοτεινότερη εποχή της ηπείρου μας» (ΣΣ εκείνη του ναζισμού).
.jpg?t=jwyfOi60sGRNN6t5AI-Xlg)
.jpg)
