Το ΔΝΤ ομολογεί και η κυβέρνηση επιμένει στα Μνημόνια της αποτυχίας
Η... ΞΑΦΝΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ ΑΠΟ ΛΑΓΚΑΡΝΤ ΚΑΙ ΡΑΪΣ – «ΡΕΣΙΤΑΛ» ΚΥΝΙΣΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ «ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ» ΚΑΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΔΗΘΕΝ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΩΝ ΤΟΝ ΧΑΒΑ ΤΗΣ!
Του Χρήστου Θ. Παναγόπουλου
Η αρχή έγινε από τη... συνήθη ύποπτη του Ταμείου, την Κριστίν Λαγκάρντ, η οποία σε συνέντευξή της στους βρετανικούς «Financial Times» προχθές, Τετάρτη (13/07/2016), σημείωσε: «Δεν ήταν μία επιτυχημένη εμπειρία, ας το παραδεχθούμε, για κανέναν, ιδιαίτερα για τους ίδιους τους Έλληνες πολίτες».
Ακολούθως, μία ημέρα αργότερα, χθες, Πέμπτη (14/07/2016), ήταν η σειρά του εκπροσώπου του ΔΝΤ, του Τζέρι Ράις να πει: «Η ελληνική οικονομία δεν είναι εκεί που θα θέλαμε και εκεί συνεχίζουμε να εργαζόμαστε για να έχουμε ένα πρόγραμμα που θα κάνει την ελληνική οικονομία ένα πιο υγιές και βιώσιμο μέρος».
Ομολογία αποτυχίας; Πολύ αθώος ο συγκεκριμένος χαρακτηρισμός. Γιατί, θα ήταν, το λιγότερο αφελής κάποιος, εάν πίστευε πως ακόμη και οι ίδιοι οι επιτελικοί σχεδιαστές των Μνημονίων δεν γνώριζαν πως τα υφεσιακά μέτρα, οι «φοροκαταιγίδες» και η περιστολή εργασιακών και ασφαλιστικών κεκτημένων, θα έφερναν αυτά ακριβώς τα αποτελέσματα.
Είναι, απλά, η πάγια τακτική των «οικονομικών δολοφόνων»: Πρώτα σκοτώνουν, μετά κάνουν τις ερωτήσεις και ύστερα ομολογούν με... ύφος βαρύ και πένθιμο ότι «αποτύχαμε».
Αλήθεια, πόσο εύκολο είναι να πει κανείς κάτι τέτοιο... Ιδίως, όταν δεν μπορεί να αναλογιστεί τι θυσίες έχουν κάνει σχεδόν 11 εκατ. Έλληνες πολίτες μέσα σε μόλις έξι χρόνια. Όμως, το έγκλημα δεν έχει μόνο ξένους «πρωταγωνιστές». Έχει και ντόπιους θύτες.
«Τα Μνημόνια απέτυχαν, ζήτω τα... Μνημόνια!»
Η παραπάνω φράση, όσο οξύμωρη κι αν φαίνεται, όσο παράλογη κι αν ακούγεται, αντικατοπτρίζει την εικόνα ενός σαθρού πολιτικού συστήματος που έβαλε μια ολόκληρη χώρα στον «τορβά» των δανειστών, ξεκινώντας από ένα κουζινάκι στο Νταβός, προχωρώντας σταδιακά στα Ζάππεια και τις απίθανες δεσμεύσεις των Σαμαροβενιζέλων και από εκεί στην... ονειρεμένη «αριστερή» κυβέρνηση των Τσίπρα και Καμμένου, με το «Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» και τα δήθεν σκισμένα Μνημόνια.
Τη στιγμή που οι δανειστές παραδέχονται ανοικτά για ακόμη μία φορά, όχι την αποτυχία τους, αλλά το έγκλημά τους σε βάρος της Ελλάδας, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ακολουθεί ως άλλο πιστό σκυλί τις διαταγές των Θεσμών.
Μόνο που αυτή η φουκαριάρα η χώρα, αυτό το πειραματόζωο, αυτό το ινδικό χοιρίδιο έχει πια τουμπανιάσει από τα «δηλητήρια» που το ποτίζουν κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό. Και το χειρότερο είναι πως κάθε φορά που αναγγέλλουν νέα μέτρα, πρώτα τα διαψεύδουν, μετά τα βαφτίζουν «κόκκινες γραμμές» και ύστερα τα δέχονται άκριτα κι αδιαμαρτύρητα, λέγοντας «και τι να κάναμε;».
Και πάντα, μα πάντα όμως, το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι τα λένε χαμογελώντας! Πόσος, άραγε, κυνισμός, πόση ξεδιαντροπιά μπορεί να κρύβεται πίσω από αυτά τα χαμόγελα.
Αλήθεια, πού πήγαν εκείνες οι περίφημες ατάκες του κ. Τσίπρα, ότι η «η Ευρώπη χρειάζεται να αλλάξει τακτική και πολιτική»; Πού πήγαν όλα εκείνα τα μεγαλόστομα λόγια που ο ίδιος απεύθυνε πέρυσι τέτοια εποχή, αμέσως μετά τον ταπεινωτικό συμβιβασμό της 13ης Ιουλίου, ενώπιον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου;
Η κυβέρνηση υποτάχθηκε. Πέταξε «λευκή πετσέτα» μπροστά στα πόδια της Μέρκελ και του βερολινέζικου λόμπι και υιοθέτησε πλήρως τη σκληρή πολιτική των Σόιμπλε και Ντάισελμπλουμ.
Έγινε το «καλό παιδί», που απλώς δολοφόνησε το πειραματόζωο...