Η μεγαλύτερη ευθύνη όλων μας μπροστά στην κάλπη

Του Νίκου Κωστόπουλου*

Η ενασχόληση με τα κοινά δεν είναι απλή υπόθεση. Ειδικότερα τώρα που διανύουμε την περίοδο της ακμής του μετα-λαϊκισμού στις εσχατιές του τέλους της Μεταπολίτευσης. Λίγες μέρες έμειναν μέχρι τις κρίσιμες κάλπες της 7^ης Ιουλίου και όλοι πρέπει να σκεφτούμε πως θα κάνουμε το σωστό για να περάσουμε στην επόμενη μέρα.

Μεταλαϊκισμός είναι όλο αυτό που ζήσαμε και ζούμε την τελευταία 5ετία. Μια ιδεολογική περιδίνηση από ανθρώπους που κατέλαβαν και την εξουσία και την διακυβέρνηση με ένα και μόνο στόχο: να επιβάλλουν τα απωθημένα που έχουν λόγω ήττας. Να επιβάλλουν ένα νοσηρό κλίμα που δεν θέλει την εξέλιξη, την αξιοκρατία και το διάλογο. Γιατί θέλουν να κάνουν το ψέμα κτήμα της δικής τους «αλήθειας».

Στην πολιτική χρειάζονται ξεκάθαρες απόψεις, ειλικρινής και ουσιαστικός διάλογος και συνυπευθυνότητα. Στον αντίποδα, το πολιτικό προσωπικό «φυγάδευσε» τη λογική στον βωμό της ιδεολογικής ασφάλειας κάθε υπερβολής της Μεταπολίτευσης, και αυτό αφορά περισσότερο το τάχα ηθικό πλεονέκτημα των τάχα αριστερών. Γιατί ηθικό πλεονέκτημα έχουν οι άνθρωποι με αρχές, με παιδεία και διάθεση να υπηρετήσουν τον δημιουργικό πατριωτισμού στο πλαίσιο μιας δυτικού τύπου δημοκρατίας.

Οι πολίτες σε κάθε δυτικού τύπου Δημοκρατία είναι οι βασικοί παίκτες και αυτοί που αποφασίζουν μέσω της δημοκρατικής διαδικασίας. Αυτοί αποφάσισαν στις Ευρωεκλογές, αυτοί θα αποφασίσουν και στις 7 Ιουλίου με βασικό άξονα και κριτήριο το καλό της χώρας. Και για αυτό, δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι μετά την λαίλαπα της ψευδοελπίδας, ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η ΝΔ είναι η τελευταία ελπίδα της Μεταπολίτευσης.

Από το 2015 και μετά, η ελληνική κοινωνία έχει καταλάβει ότι χρειάζονται σημαντικά βήματα, μεταρρυθμίσεις, αλλά και προσωπική εμπλοκή του καθενός από εμάς για να νικήσουμε τον κακό μας εαυτό και να μπορέσουμε να δούμε το μέλλον αισιόδοξα. Αυτοί επικαλέστηκαν ελπίδα που εμπεριέχει και το φαντασιακό. Η αισιοδοξία αποτελεί βάσιμη στάση ζωής που ακολουθεί συγκεκριμένα βήματα και αρχές. Η ελπίδα έχει το μη ελεγχόμενο, το τυχαίο, το απρόσμενο. Εμείς χρειαζόμαστε να ορίσουμε όσο το δυνατόν γίνεται το μέλλον το δικό μας και τον παιδιών μας. Να ξαναβρούμε τις αξίες που έχουν χαθεί.

Για αυτό ακριβώς το λόγο η κρίση που ζούμε από το 2008 –και αμφίβολο αν έχουμε βγει ακόμα– είναι κατά βάση κρίση αξιών. Και η δική που πολιτική ενεργοποίηση και δράση ακουμπάει εντονότερα στο αξιακό πλαίσιο και λιγότερο σε οτιδήποτε άλλο.

Στη σημερινή πραγματικότητα της Ελλάδας, η Ανάπτυξη είναι ο βασικός τρόπος για μια σταθερή, σίγουρη και ουσιαστική έξοδο από την κρίση. Για να αποφέρει καρπούς – και θέσεις εργασίας- η Ανάπτυξη απαιτεί γενναίες αποφάσεις, τόλμη και καινοτομία. Χρειάζεται να υπάρξουν κίνητρα για συμπράξεις του Δημοσίου με τον Ιδιωτικό τομέα με στόχο να γίνουν ζωτικά έργα υποδομής που θα προσφέρουν λύσεις και νέες θέσεις εργασίας.

Με λίγα λόγια χρειάζονται επενδύσεις. Οι επενδύσεις μπορούν να αποτελέσουν και εργαλείο για την εξωστρέφεια της χώρας, ποντάροντας στο ταλέντο των ανθρώπων της, στην γεωπολιτική της θέση και σε όλα τα ανταγωνιστικά της πλεονεκτήματα. Οι επενδύσεις είναι και ένας παράλληλος πυλώνας που μαζί με εξωτερική πολιτική μπορεί να επιφέρει, πολλαπλασιαστικά, προστιθέμενη αξία.

Χρειάζεται όλοι μαζί, να κάνουμε πράξη όλα αυτά που θέλουμε. Όλοι εμείς που ζούμε στο Βόρειο Τομέα. Νοιώθω την καθημερινή αγωνία όλων των πολιτών. Γνωρίζω ότι χρειάζεται δράση και στρατηγική για το κοινό καλό. Για να ξαναβρούμε τον δρόμο μας, και αυτή την προστιθέμενη αξία όλοι μαζί πρέπει να πάρουμε την σωστή απόφαση στις εκλογές της 7^ης Ιουλίου. Όλοι μαζί με τον Κυριάκο Μητσοτάκη και την ΝΔ.

* Ο Νίκος Κωστόπουλος είναι Υποψήφιος Βουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία στο Βόρειο Τομέα της Αθήνας. Πρόσφατα παρουσίασε τις θέσεις του σε ένα συλλεκτικό τόμο υπό τον τίτλο «Από την Ιδεοληψία στην Ελλάδα των Αξιών: Ένας διάλογος» που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ι. Σιδέρη.