Θωμάς Μιχάλας: «Ανοίγει» πόρτες Πολιτισμού
Μέσα από την ξυλογλυπτική αναδεικνύει την Ελλάδα της νοσταλγίας και της γειτονιάς που κυριαρχούσαν οι φωνές των παιδιών και οι μυρωδιές από τα γιασεμιά
Ο Θωμάς Μιχάλας είναι ένας καλλιτέχνης ο οποίος δημιουργεί μικρές πόρτες, αλλά όχι οποιεσδήποτε αυτές που ταυτίστηκαν με την Ελλάδα του 50 και του 60 που διακοσμούσαν τις γειτονιές πριν οι πολυκατοικίες και το απέραντο τσιμέντο κυριαρχήσουν. Πόρτες που παραπέμπουν σε μια άλλη Ελλάδα, αυτή της νοσταλγίας.
Κάποιες από αυτές συναντάμε και στις Κυκλάδες σε κάποια σπίτια. Ο ίδιος μιλά στο Newsbomb.gr για την ξυλογλυπτική αλλά και το σκοπό του να προκαλέσει μέσα από την τέχνη του μια γλυκιά νοσταλγία , ένα ταξίδι σε γειτονίες και νησιά της Ελλάδας όταν ακούγονταν παιδιά να παίζουν στους δρόμους ξένοιαστα και οι πόρτες δεν κλείδωναν ποτέ, τότε που οι αυλές ήταν γεμάτες βασιλικούς και γιασεμιά».
Φτιάχνεις κατασκευές, πόρτες ξύλινες μιας άλλης εποχής πως προέκυψε αυτή η ιδέα;
«Λόγω της δουλείας μου ως πωλητής σε διάφορες εταιρίες, έχω ταξιδέψει σε όλη την Ελλάδα, σε όλα αυτά τα μέρη που έχω επισκεφθεί πάντα ξεχώριζα τα παλιά σπίτια και τις περίτεχνες πόρτες τους.
Με τα χρόνια ο θαυμασμός μου για αυτές τις πόρτες έγινε αγάπη και κάπου εκεί ξεκίνησε η πρώτη μου κατασκευή. Ζωγράφιζα από παλιά και έτσι είπα να ξεκινήσω την πρώτη πόρτα σε ένα κομμάτι παλιού ξύλου, η τεχνική μου είναι μικτή, έχει ξυλοκατασκευή και ζωγραφική και έτσι νομίζω ότι ζωντανεύουν .Η μια έφερε την άλλη, πάντα έβλεπα ένα χρώμα που μου άρεσε, ένα σχέδιο που ήθελα να το κάνω και έτσι εδώ και δέκα χρόνια έχω κάνει πραγματικά πολλές».
Πόρτες που θυμίζουν Κυκλάδες η ακόμη και σπίτια του πρώτου μισού του 20ου αιώνα;
«Αυτό που προσπαθώ να περάσω με τις πόρτες μου είναι μια γλυκιά νοσταλγία , είναι ένα ταξίδι σε γειτονίες και νησιά της Ελλάδας όταν ακούγονταν παιδιά να παίζουν στους δρόμους ξένοιαστα και οι πόρτες δεν κλείδωναν ποτέ, τότε που οι αυλές ήταν γεμάτες βασιλικούς και γιασεμιά…αυτό είναι για μένα οι παλιές πόρτες το σύμβολο εκείνης της γλυκιάς εποχής. Για μένα δεν έχει σημασία ο τόπος και η χρονολογία».
Πόσο χρόνο μπορεί να πάρει η κατασκευή μιας πόρτας;
«Αυτό εξαρτάται από το μέγεθος και το σχέδιο της κάθε πόρτας, αλλά και την διάθεση μου. Συνήθως από δυο μέρες μέχρι και μια εβδομάδα».
Ποια είναι η διαδικασία που ακολουθείς;
«Πρώτα ξεκινάω με την ιδέα, στην συνέχεια βρισκω το κατάλληλο ξύλο και αρχίζει η προετοιμασία του, σχεδιάζω το σχήμα που θέλω και αρχίσει η κατασκευή, με μικρά ξύλα, σκαλίσματα και τριψίματα εωσότου πάρει τη μορφή που θέλω, έπειτα θα μπει προστατευτικό λάδι στο ξύλο και από την επόμενη ημέρα μπορεί να ζωγραφιστεί».
Ποια είναι τα σχόλια του κόσμου αλλά ιδίως των ξένων;
«Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση για έναν δημιουργό από το να βλέπει, ότι τα έργα του εκτός ότι αρέσουν, μπορούν να μεταφέρουν όλα αυτά που σκέφτεται και ο ίδιος.
Οι Έλληνες φέρνουν αμέσως στο μυαλό τους μνήμες . θυμούνται τις παλιές γειτονίες τους και μια πιο γλυκιά εποχή που έχει ξεθωριάσει στο μυαλό τους.
Οι ξένοι επίσης λατρεύουν τις παλιές πόρτες, θεωρούν ότι είναι ένα γνήσιο κομμάτι Ελληνικού πολιτισμού, το οποίο μπορούν να πάρουν μαζί τους για, να τους θυμίζει όλα αυτά που είδαν και γευτήκαν από τη χώρα μας.
Στις ζωές μας οι κόσμοι οι πραγματικοί βρίσκονται πίσω η μπροστά από τις πόρτες;
«Πολύ ωραία ερώτηση. Η πόρτα για μένα δεν είναι απλά ένα όμορφο διακοσμητικό του σπιτιού ούτε ένα χρηστικό αντικείμενο. Είναι ένα σύμβολο, ένα σύμβολο ασφάλειας και θαλπωρής για την οικογένεια, κλείνει ερμητικά και διπλοκλειδώνει για να κρατήσει έξω ότι δεν θέλουμε, ενώ ανοίγει διάπλατα για να υποδεχτούμε ότι λαχταράμε. Οπότε για μένα σίγουρα εκεί οπού αισθανόμαστε ασφαλείς και χαλαροί, μακριά από τα περίεργα βλέμματα και την κριτική του κόσμου, εκεί πίσω από της πόρτες μπορεί να είναι ο πραγματικός κόσμος του καθενός».
Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr.
.jpg)
