Μιχαήλ Βαρθακούρη γιατί νιώθεις Κώστας Αντετοκούνμπο της οικογένειάς σου;

Ο Μιχαήλ Βαρθακούρης, ο μεγαλύτερος γιος του Γιάννη Πάριου και της Σοφίας Αλιμπέρτη, μας συστήνεται μέσα από την πρώτη έκθεση φωτογραφίας με τίτλο «Πλην Πυρός» που πραγματοποιείται στην Blender Gallery, στη Γλυφάδα, 11 με 16 Φεβρουαρίου.

Το Newsbomb.gr βρέθηκε στον χώρο της έκθεσης και είχε την ευκαιρία να πάρει μια γεύση από τα εννέα φωτογραφικά έργα του Μιχαήλ με απόλυτες πρωταγωνίστριες τη γυναίκα και τη θάλασσα, αλλά και να μιλήσει μαζί του για τη φωτογραφία, τον ίδιο, την αγαπημένη του Πάρο και τους διάσημους γονείς του.

«Πλην Πυρός». Τα φωτογραφικά έργα που μας παρουσιάζεις στην πρώτη σου έκθεση, "μιλάνε" από μόνα τους για την έμπνευση του τίτλου.

«Χαίρομαι. Ο τίτλος είναι εμπνευσμένος από την έκφραση "Πυρ, γυνή και θάλασσα". Παλιά λέγανε να φοβόμαστε αυτά τα τρία στοιχεία, αλλά εννοούν να τα σεβόμαστε. Το πυρ λοιπόν είναι το μόνο από τα τρία στοιχεία που λείπει από την έκθεσή μου και την ονόμασα "Πλην Πυρός". Όσον αφορά τον τίτλο δεν ήθελα αμέσως να καταλάβει κανείς περί τίνος πρόκειται αλλά ούτε και να χαθεί και να μην το καταλάβει ποτέ. Απλά έτσι να "στροφάρει" λίγο το μυαλό μας, να πιεστούμε τόσο-όσο για να καταλάβουμε τι εννοεί κάποιος. Γενικά πρέπει να είναι αντίληψη ζωής αυτό».

Πώς ήρθε η ιδέα για την έκθεση;

«Από πίεση ανθρώπων. Και κατά κύριο λόγο από τον Νίκο Τιλκερίδη ο οποίος με βοηθάει και με τα installations. Είναι ξυλουργός, τρομερός τεχνίτης και από τους λίγους ανθρώπους που από πολύ παλιά μου έλεγαν να κάνω έκθεση. Την ημέρα που αποφάσισα να το κάνω ήταν ο πρώτος άνθρωπος που πήρα τηλέφωνο να τον ενημερώσω. Του λέω "θα κάνω έκθεση και θέλω κι εσένα να με βοηθήσεις". Έχει συμβάλλει σε πάρα πολλά από τα έργα που θα δείτε».

Πόσα έργα περιλαμβάνει λοιπόν η έκθεση;

«Η έκθεση περιλαμβάνει εννέα έργα. Πρέπει να σου πω ότι ήταν δέκα, όμως έγινε λάθος στην εκτύπωση, συμβαίνουν αυτά. Έτσι χάθηκε το ένα έργο που παρεμπιπτόντως ήταν το λιγότερο αγαπημένο μου, ήταν το τελευταίο που επέλεξα να βάλω στην έκθεση. Λες και μου μίλαγε εξ αρχής και μου έλεγε "μην με βάλεις". Και πράγματι δεν μπήκε. Εννέα λοιπόν φωτογραφικά έργα και πέντε illustrations».

Πότε τράβηξες αυτές τις φωτογραφίες;

«Οι φωτογραφίες αυτές έχουν τραβηχτεί από το 2019 μέχρι και το καλοκαίρι του 2021, σε μια περίοδο δύο χρόνων. Εκθέτω τα εννέα πιο αγαπημένα μου έργα, να τα δει ο κόσμος».

Από πόσες φωτογραφίες είχες να επιλέξεις;

«Επέλεξα εννέα από 60-80 φωτογραφίες».

Είναι εύκολο να μαντέψουμε ότι οι λήψεις έχουν γίνει στην Πάρο

«Πολύ σωστά, όλες οι λήψεις έχουν γίνει στο νησί. Είναι τα νερά των Κυκλάδων και συγκεκριμένα της Πάρου».

Γιατί θάλασσα;

«Από μικρό παιδί έχω τρομερό δεσμό με τη θάλασσα. Όσο με θυμάμαι ήμουν στο νερό. Επίσης πάντα σκεφτόμουν από μικρός ότι κάτω από το νερό νιώθω ότι πετάω. Ήθελα πάντα από μικρός να πετάξω, δεν μπορείς να το κάνεις στον ουρανό οπότε το κλέβεις λίγο μέσα στη θάλασσα. Αιωρείσαι για όσο αντέχεις. Μια ανάσα. Και μαθαίνεις να το εκτιμάς».

Είναι και ψυχοθεραπεία;

«Τρομερή, ναι. Είναι νούμερο ένα ψυχολόγος η θάλασσα. Πηγαίνω και τον χειμώνα και κολυμπάω. Είναι ευφορία. Μάνα είναι η θάλασσα. Από εκεί βγήκαμε και εκεί θέλω να επιστρέφω».

Και η γυναικεία παρουσία στις φωτογραφίες;

«Είναι τρεις οι κοπέλες που έχουν φωτογραφηθεί. Η μία που πρωταγωνιστεί είναι η Σμαράγδα Σακελλαρίου, κόρη του ηθοποιού Άκη Σακελλαρίου. Είμαστε φίλοι, κάνουμε διακοπές στο ίδιο νησί και πριν δύο χρόνια ξεκινήσαμε να βγάζουμε με την κάμερα λίγο πιο καλλιτεχνικές λήψεις, που μας έβγαινε πολύ φυσικά. Επίσης έχουμε τραβήξει και πολλά βίντεο».

Τι συμβολίζει για εσένα η γυναίκα;

«Ό,τι και η θάλασσα. Μάνα. Ηρεμία. Γαλήνη. Έχουμε μεγαλώσει από μια μάνα τρομερά δυναμική, μάνα και πατέρας μαζί. Όταν μεγαλώνεις σε αυτή την οικογένεια με μητέρα τη Σοφία [Αλιμπέρτη] μαθαίνεις απόλυτα να σέβεσαι τη γυναίκα και τον κάθε άνθρωπο, αλλά πρωτίστως τη μάνα, την αδελφή, την κόρη. Η σχέση μας με τη μητέρα μας είναι μια σχέση που είχε υπομονή, κατανόηση και δρόμο μπροστά της για να φτάσει εκεί που έχει φτάσει. Αλλά για να φτάσεις κάπου πρέπει να περάσεις ανηφόρες, κατηφόρες, στροφές, δεν είναι ευθεία».

Πότε ανακάλυψες ότι έχεις μια κλίση προς τη φωτογραφία;

«Η κλίση ξεκίνησε αρκετά χρόνια πριν με την πρώην κοπέλα μου τότε, που βγάζαμε μεταξύ μας, στις διακοπές μας κλπ. Το συνέχισα εγώ, μου άρεσε, του άρεσα, ήμουν καλός, έπαιρνα ωραίο feedback κα μου έλεγε ο κόσμος ότι όντως ένιωθαν αυτό που τους έδειχνα: ηρεμία, γαλήνη, οτιδήποτε τους παρουσίαζα.

Πάντα λοιπόν το έβλεπα σαν μια "πύλη" στο μυαλό μου αυτό που θα δείξω. Το συνέχισα και εργάστηκα πάνω στη φωτογραφία αλλά όχι στο καλλιτεχνικό που βλέπουμε σήμερα. Δούλεψα για sites, έκανα εστιατόρια, ξενοδοχεία, μόδα, βιντεοκλίπ, γάμους, βαφτίσια, κλπ. και το έκανα για βιοποριστικούς λόγους. Όταν είδα ότι δεν πάει άλλο, γιατί άρχισε να μου σκοτώνει τη δημιουργικότητα όλο αυτό, δεν ήθελα να βγάζω φωτογραφίες πια. Το σταμάτησα, είπα το κρατάω ως χόμπι και όποτε το θέλω, το νιώθω και είμαι έτοιμος, θα το παρουσιάσω».

Είναι θέμα σωστού timing λοιπόν;

«Δεν πιστεύω τόσο στο timing, θεωρώ ότι είναι ένα κόνσεπτ που του έχουμε εφεύρει εμείς όταν δεν γίνεται κάτι. Ναι, υπάρχει η καλή στιγμή ή η κακή. Αλλά όταν δύο άνθρωποι συναντηθούν σε κακό timing δεν πιστεύω ότι ήταν κακό. Σωστό ήταν, απλά αυτοί οι δύο άνθρωποι ήταν ακατάλληλοι ο ένας για τον άλλον. Όσον αφορά όμως τη δουλειά ή την τέχνη κλπ., ναι υπήρξε timing. Ήρθε και με βρήκε όταν ήμουν κι εγώ έτοιμος να το βρω».

Έμπνευση από πού αντλείς;

«Από τα πάντα. Έμπνευση μπορεί να υπάρξει από οτιδήποτε και οποιαδήποτε στιγμή. Ας πούμε μια ιδέα για την έκθεση μου ήρθε στο όνειρό μου. Ένα από τα installations το είδα πριν δύο εβδομάδες στο όνειρό μου και ξύπνησα στεναχωρημένος ότι το είδα σε άλλη έκθεση. Τότε συνειδητοποιώ ότι το ονειρεύτηκα, έβγαλα το κινητό το σημείωσα και το εκθέσω κι αυτό».

Έχεις κάνει μαθήματα πάνω στη φωτογραφία;

«Όχι, αθλητική δημοσιογραφία έχω σπουδάσει. Είμαστε συνάδελφοι (γέλια), αλλά ούτε δευτερόλεπτο δεν έχω ασχοληθεί με αυτό. Δεν μου άρεσε ο χώρος και δεν συνέχισα. Έκανα τα δικά μου, για δύο χρόνια δούλεψα σε μαγαζί με ρούχα στη Γλυφάδα, φτιάξαμε δύο websites με τον αδερφό μου τον Θανάση και τώρα τα τελευταία χρόνια ασχολούμαι με τα τουριστικά στην Πάρο. Αυτή είναι η δουλειά μου. Η έκθεση που βλέπεις εδώ είναι οι καλλιτεχνικές ανησυχίες ενός ανθρώπου».

Και έκανες και το εξώφυλλο ενός δίσκου του πατέρα σου και πασίγνωστου ερμηνευτή, Γιάννη Πάριου.

«Σωστά, το "Έλα Μου Χαμογέλα Μου". Νιώθω Κώστας Αντετοκούνμπο της οικογένειάς μου (γέλια)! Γιατί στο λέω αυτό; Γιατί ο Κώστας πήρε "δαχτυλίδι" πριν τον Γιάννη και τον Θανάση. Έτσι κι εγώ με την φωτογράφιση του πατέρα μου, πήρα πλατινένιο δίσκο πριν πάρει ο Νικόλας [ο αδερφός του]. Βέβαια ο Νικόλας αξίζει τον πλατινένιο πολύ παραπάνω από ό,τι εγώ. Δεν ισχύει το ίδιο για τα αδέρφια Αντετοκούνμπο βέβαια. Αλλά γελάω γιατί του λέω το πήρα πρώτος, τον πειράζω (γέλια)».

Ποια είναι τα σχόλια που κάνει η οικογένειά σου για τις φωτογραφίες;

«Η μητέρα μου και ο Νικόλας είναι οι πρώτοι που θα δουν τις φωτογραφίες. Πάντα τη γνώμη αυτών των δύο ψάχνω πρώτα για να προχωρήσω σε κάτι, πέρα από τη δική μου γνώμη. Γιατί πάντα εγώ θα κρίνω αν μου αρέσει κάτι. Συνήθως όταν ρωτάω κάποιον, τον ρωτάω για να μου πει το "ναι" που δεν λέω εύκολα εγώ στον εαυτό μου καμιά φορά.

Τους αρέσει γενικά η δουλειά μου και είναι οι δύο άνθρωποι που με πιέζουν χρόνια να κάνω κάτι, εγώ δεν ένιωθα έτοιμος. Και ο πατέρας μου το ίδιο. Ο πατέρας μου έμαθε να αγαπάει τις φωτογραφίες μου. Είναι στον καλλιτεχνικό χώρο εδώ και μισό αιώνα αλλά όχι σε αυτόν. Οπότε αν δείξεις σε έναν τεχνίτη μιαν άλλη τέχνη, θέλει λίγο διάστημα. Έχει μάθει να τις αγαπάει λοιπόν και έχει στο σπίτι του εκτυπωμένες φωτογραφίες μου. Όχι αυτές που εκθέτω, αλλά από την Πάρο. Του έχω φωτογραφίσει τα αγαπημένα του μέρη στο νησί και τις έχει στο σπίτι».

Αν δεν τους αρέσουν κάτι θα στο πουν;

«Πάντα ναι. Και οφείλουν να το κάνουν. Honesty is the best policy. Και αν δεν το πάρεις από τους ανθρώπους που είναι δίπλα σου, μην το ψάξεις πουθενά. Αν κάτι είναι κακό το λένε πάντα και το ίδιο ισχύει για όλα τα πράγματα».

Φωτογραφίες σου υπάρχουν και στο μαγαζί της μητέρας σου στην Πάρο.

«Ναι, εκεί ήταν η πρώτη άτυπη έκθεση μου, αν μπορούμε να την πούμε έτσι. Η δοκιμή μου. Στο Amelie, η μαμά έχει βάλει διάφορα έργα μου. Όχι μόνο σε τοίχους, αλλά και σε κατασκευές τρισδιάστατες κλπ. Πειραματιζόμουν. Μου αρέσει το έργο στον τοίχο αλλά θέλω και το ένα βήμα παραπάνω, για αυτό και τα installations σε αυτή την έκθεση».

Τους γονείς σου, θα τους φωτογράφιζες καλλιτεχνικά;

«Δεν λέω όχι, μπορεί κάποια στιγμή. Δεν έχει περάσει από τη σκέψη μου. Αν δεν ήταν γνωστοί θα το έκανα πιο εύκολα. Έχω ένα στάδιο ακόμα για να φτάσω στα πορτρέτα, γιατί θέλουν πολύ σεβασμό. Παρ' όλα αυτά, η μητέρα μου ήταν η πρώτη που άρχισα να τη βγάζω φωτογραφίες. Πηγαίναμε βόλτες και την έβαζα να ποζάρει για να μάθω να φωτογραφίζω τον άνθρωπο. Παλιά έβγαζα μόνο τοπία».

Νιώθεις άγχος ή φόβο που εκτίθεσαι εσύ τώρα;

«Καθόλου. Αν δεν είσαι εκτεθειμένος πρέπει να ανησυχείς. Αν εκτεθείς, αν βγεις στη φόρα που λέμε, μετά σε έχει δει ο κόσμος, δεν έχει κάτι να σκάψει να βρει. Εγώ αυτός είμαι, δείτε με, ποιος είμαι και να με κρίνετε. Δεν με απασχολεί να εκτεθώ, δεν χρειάζεται να αρέσουμε σε όλους και δεν πειράζει. Θα χάσεις το μυαλό σου και τον εαυτό σου αν προσπαθήσεις να αρέσεις σε όλους».

Πώς νιώθεις που σου την έχουμε «πέσει» όλοι οι δημοσιογράφοι για συνεντεύξεις: Αυτό είναι κάτι πρωτόγνωρο για εσένα. Σε τρομάζει;

«Είναι εντελώς έξω από εμένα. Είμαι χαμηλών τόνων και σεμνός άνθρωπος. Για παράδειγμα, στα βραχάκια πάω για μπάνιο, δεν θα με δεις σε κλαμπ να ανοίγω σαμπάνιες κλπ., με τους φίλους μου θα πάω σε ταβερνάκια. Αυτή η ζωή μου αρέσει. Του νησιού. Οπότε ναι μεν όλο αυτό μου ήρθε λίγο απότομο αλλά το ήξερα και ήμουν προετοιμασμένος, γιατί το όνομά μου κουβαλάει μια ιστορία από πίσω. Οπότε υπάρχει κάποιο ενδιαφέρον, το δέχομαι και το σέβομαι. Αποφάσισα να εκτεθώ και αυτή η έκθεση φέρνει και αυτό το πράγμα μαζί.

Στην αρχή λοιπόν ήμουν φοβισμένος. Όταν πήγα στον Γρηγόρη Αρναούτογλου, πριν βγω έτρεμα. Έκατσα λοιπόν, άρχισα να μιλάω και να λέω τα δικά μου. Δεν με απασχολεί πια, το ξεπέρασα. Νιώθω ότι τώρα μαζί σου, μιλάω με μια φίλη μου».

Τι άλλο θα μου έλεγες για να γνωρίσουμε καλύτερα τον Μιχαήλ;

«Είμαι χειμερινός κολυμβητής και έχω αρκετά τατουάζ. Ήταν να πάω στη Σουηδία να "χτυπήχω" ένα καινούριο, αλλά δεν πήγα επειδή ο tattoo artist νόσησε με κορονοϊό. Και κάτι μου έκανε αυτό, σαν να μου έλεγε "μην το κάνεις". Και η μητέρα μου έλεγε "μήπως να μην το κάνεις;". Ήθελα να κάνω ένα μεγάλο τατουάζ στην πλάτη. Πάντα μου αρέσει να εκφράζομαι κάπως και πάντα μετανιώνω για τα τατουάζ που κάνω, αλλά τα κάνω (γέλια). Μακάρι να μην είχα κανένα. Θα ήθελα να έχω έναν καθαρό καμβά. Κάποια τα έκανα και μικρός, θα μπορούσα να τα είχα σκεφτεί καλύτερα, να έχουν μια συνοχή μεταξύ τους».

Βάση σου είναι η Πάρος. Μετά την έκθεση θα ξαναγυρίσεις στο νησί;

«Ναι, κάποια στιγμή θα ξαναγυρίσω γιατί ξεκινάει και η τουριστική σεζόν σιγά-σιγά για εμάς».

Ποιος είναι ο στόχος της έκθεσής σου;

«Να με ρωτήσεις πότε θα κάνω την επόμενη».

Πότε θα κάνεις την επόμενη; Είναι έτοιμη;

«Η επόμενη έκθεση θα γίνει όποτε νιώσω έτοιμος. Ένα έργο έχω έτοιμο, τον πιλότο. Αλλά ξέρω ακριβώς ποιο θα είναι το θέμα. Δεν θα έχει σημασία η τοποθεσία ως θέμα. Η τωρινή είναι στη θάλασσα, η επόμενη δεν θα σε απασχολήσει πού θα έχει φωτογραφηθεί».

Πώς συνεχίζει ο Μιχαήλ λοιπόν;

«Ο Μιχαήλ συνεχίζει ως άνθρωπος, αυτός που είναι, μέρα τη μέρα. Όπως μου βγήκε αυτή η έκθεση θα βγει και η επόμενη. Δεν προτρέχω, ούτε πιέζω. Ό,τι μου βγει. Μπορεί να μην ξαναβγάλω φωτογραφία ποτέ στη ζωή μου, ποτέ δεν ξέρεις. Μπορεί να ξαναβγάλω φωτογραφίες και να φύγω στο εξωτερικό. Θα δούμε, ανάλογα.

Η μητέρα μου λέει, "όταν κάνεις σχέδια ο Θεός γελάει". Μέρα με τη μέρα λοιπόν. Όταν τελειώσει η έκθεση θα σκεφτώ. Όλα στον χώρο και τον χρόνο τους».

Πληροφορίες

Η έκθεση «Πλην πυρός» θα είναι ανοιχτή, για το κοινό, 11 με 16 Φεβρουαρίου από τις 10 το πρωί μέχρι τις 6 το απόγευμα. The Blender Gallery, Ζησιμοπούλου 4, Γλυφάδα.

Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr.