Δημήτρης Ζερβουδάκης στο Newsbomb.gr: Λαϊκός, ρεμπέτης, ροκ, Βαλκάνιος ή απλά Θεσσαλονικιός;

Έχοντας 40 χρόνια δισκογραφικής πορείας, από τους Νέους Επιβάτες έως σήμερα, ο Δημήτρης Ζερβουδάκης έχει αφήσει έντονο το στίγμα του, παραμένοντας ένας από τους πιο ευαίσθητους μουσικούς δημιουργούς της γενιάς του.

«Η θητεία μου στο πλευρό του Γιάννη Μαρκόπουλου κρατείστε πως ήταν η ικανή συνθήκη σε αυτή τη διαδρομή προκειμένου να βρω τον δημιουργικό μου τρόπο, τη φωνή μου», λέει ο Δημήτρης Ζερβουδάκης στη συνέντευξή του στο Newsbomb.gr.

Κάνοντας μια αναδρομή στα πρώτα εκείνα χρόνια της πορείας του, φτάνουμε στο σήμερα και ζητάμε το σχόλιό του για την πολιτική, κοινωνική και μουσική πραγματικότητα.

Ο Δημήτρης Ζερβουδάκης, ξεκίνησε τη χειμερινή του περιοδεία, από την Κεντρική Σκηνή του Σταυρού του Νότου και συνεχίζει αποκαλύπτοντας ορισμένα από τα επόμενα σχέδιά του.

Μετράτε σχεδόν 40 χρόνια μουσικής πορείας. Πώς ήρθατε ως εδώ, τι κρατάτε περισσότερο από αυτές τις τέσσερις δεκαετίες και πώς θέλετε να είναι οι επόμενες;

Το ευτύχημα είναι πως μέσα σε αυτή τη μακρόχρονη διαδρομή, προέκυψαν τραγούδια ως βασικά δομικά στοιχεία της επικοινωνίας μας. Από δίσκο σε δίσκο μείνανε στιγμές, να συγκινούν τους φίλους μας αλλά και εμάς στην απόδοσή τους όταν ασκούμε την Τέχνη μας. Είναι μια ζωντανή αλληλεπίδραση. Ένα ικανό πλεόνασμα αγάπης αποτελούν τα τραγούδια φίλων σε μια παράλληλη δισκογραφία. Δώρα που μου ήρθαν με καλλιτεχνική γενναιοδωρία από παλαιότερους αλλά και νεότερους ομότεχνους. Στο μίγμα προστίθενται ενίοτε και τραγούδια «σταθμοί», τα οποία τα νιώθω ως σημαντικότατα σημεία αναφοράς και αφορούν τους δημιουργούς που έχουν προηγηθεί μέσα στα χρόνια, χαρίζοντας στον τόπο, σε όλους εμάς, υψηλά δείγματα της Μουσικής και της Στιχουργικής. Κοινωνούμε αυτή την παράδοση ως βαθύ εσωτερικό μας πλούτο. Το στοιχείο που υπερέχει όμως, είναι οι άνθρωποι με τους οποίους έζησα και εργάστηκα δημιουργικά αλλά και ως καθημερινή κάματο.

Από τους Νέους Επιβάτες έως σήμερα. Μιλήστε μου για τις αντιφάσεις σας, τις αντιφάσεις του Δημήτρη Ζερβουδάκη.

«Λαϊκός», «Ρεμπέτης», «Ροκ», «Βαλκάνιος» ή απλά Θεσσαλονικιός; Να τι σημαίνει το να κατάγεται κανείς από μία πόλη σαν αυτή. Επιτρέψτε κατά συνέπεια μουσικά -και όχι μόνο- να δηλώσω Πολίτης του Κόσμου. Ναι είμαι όλα αυτά, τα πολλές φορές αντιφατικά στοιχεία τα οποία αναβλύζουν από τα σπλάχνα αυτής της πόλης. Η Θεσσαλονίκη είναι μια πολυπολιτισμική πόλη από καταβολής της. Είναι ανεκτική στην πράξη ως φτωχομάνα. Είναι συντηρητική, από την φτώχεια την οποία είναι αναγκασμένη να υπομένει. Συσσωρεύει πια χρόνια και χρόνια δυσπιστίας και ανεκπλήρωτων πόθων. Ταυτόχρονα είναι ιδιαίτερα εξωστρεφής στο γλέντι και στον νταλκά της. Γενναιόδωρη στην «πλάκα» της. Τεκμηριωμένη στην επιστημοσύνη της.

Ισχύει, ότι από τους Νέους Επιβάτες είχε περάσει και ο Πέτρος Ίμβριος;

Ο Πέτρος βρέθηκε ως μεταναστόπουλο να σπουδάζει και να ζει στη Θεσσαλονίκη εκείνη την εποχή. Ταυτόχρονα εργαζόταν και ως μουσικός κυρίως παίζοντας ακορντεόν. Κάποιος μας τον σύστησε, ήταν ένα θετικό και συμπαθητικό παιδί κι έτσι ναι βρέθηκε στην παρέα. Στη συνέχεια επέλεξε διαφορετική διαδρομή για τα όνειρά του.

Μένω πίσω στο παρελθόν, καθώς θα ήθελα να μου μιλήσετε για τον Γιάννη Μαρκόπουλο και το αποτύπωμα που σας άφησε η σημαντική συνεργασία σας μαζί του.

Ο Γιάννης Μαρκόπουλος αποτελεί κατά την γνώμη μου είναι ένας από τους πιο σημαντικούς μελωδούς στην ιστορία του Ελληνικού τραγουδιού. Σε ό,τι με αφορά, η θητεία μου στο πλευρό του κρατείστε πως ήταν η ικανή συνθήκη σε αυτή τη διαδρομή προκειμένου να βρω τον δημιουργικό μου τρόπο, τη φωνή μου.

Και όσον αφορά τον Παύλο Σιδηρόπουλο, έτσι όπως τον γνωρίσατε εσείς μέσω της συνεργασίας με τον Μαρκόπουλο;

Ο Παύλος ήταν ένας ιδιαίτερα ευαίσθητος και δοτικός άνθρωπος. Οραματικός και ιδιαίτερα προσεγγίσιμος. Τον θυμάμαι πάντα με μια γλυκύτητα στην καρδιά.

Θα ήθελα το σχόλιό σας για το πώς έχει διαμορφωθεί το πολιτικό τοπίο στη χώρα μας, λόγω της εμπλοκής με την πολιτική και συγκεκριμένα με το ΜέΡΑ25. Είστε ένας άνθρωπος πολιτικοποιημένος. Θα ξαναμπαίνατε στον πολιτικό στίβο; Φαντάζομαι είχατε και άλλες προτάσεις.

Το ΜέΡΑ25 σε επίπεδο προγραμματικών αρχών πιστεύω πως δικαιώνεται και επιβεβαιώνεται καθημερινά σε ό,τι αφορά ειδικά το μοτίβο διακυβέρνησης που ζούμε. Μιλάω για το σχέδιο «Δήμητρα», το χρηματιστήριο της ενέργειας, το σχέδιο «Οδυσσέας» για τους πλειστηριασμούς, τα γεωστρατηγικά ζητήματα και βέβαια την συνολικότερη αντίληψη περί πολιτικής. Ωστόσο, ο λαός μας αποφάσισε αυτό που ζήσαμε. Δηλαδή να επιτρέψει την είσοδο τριών ακροδεξιών συστημικών μορφωμάτων στη βουλή, απαξιώνοντας όσο δεν έχει το ειδικό πολιτικό της βάρος. Κάτι το οποίο ήδη πληρώνουμε ως κοινωνία. Η καταφυγή στην πολιτική αποχή ως στάση, δυστυχώς επέβαλλε την απομάκρυνση αυτής της φωνής (του ΜέΡΑ25) από τον δημόσιο κοινοβουλευτικό βίο. Μια δυνατή φωνή η οποία είπε τα πράγματα με στοιχεία, ονόματα και διευθύνσεις. Δεν είναι τυχαίο πως ο Κλέων Γρηγοριάδης απειλείται νομικά, διότι απλά επιτέλεσε τον θεσμικό του ρόλο μέσα στη βουλή. Δεν είναι καθόλου τυχαία η συστημική αλλά και συστηματική σπέκουλα σε βάρος του γραμματέα του κόμματος Γιάνη Βαρουφάκη. Το ΜέΡΑ25 σήμερα αποτελεί τον πιο ισχυρό και οργανωμένο πόλο συζήτησης για την ουσιαστική ανασύνταξη και διεύρυνση της ζώσας αριστεράς των διεκδικήσεών μας. Της μεγάλης κοινωνικής ομάδας των ανένταχτων αριστερών που αγωνιούν. Προχωρά συντεταγμένα και Δημοκρατικά προς το συνέδριό του ανοίγοντας εκ νέου τον διάλογο στην κοινωνία.

Πώς είναι η νέοι ακροατές σήμερα; Έχει αλλάξει ο τρόπος που ακούμε μουσική. Η (καταιγιστική) πληροφορία μάς έρχεται με ένα «κλικ», χωρίς να αναμένουμε αδημονώντας στα δισκοπωλεία. Τραγούδια και καλλιτέχνες γίνονται viral. Επειδή έπαιξαν στο TikTok. Τάσεις διαμορφώνονται ή ξεπερνιούνται εν μια νυκτί. Ποια είναι η δική σας άποψη;

«Λίθοι και πλίνθοι και ξύλα και κέραμοι ατάκτως ερριμμένα ουδέν εστί». Δυστυχώς δεν τροφοδοτείται με καλό υλικό η συλλογική μας μνήμη με αυτόν τον τρόπο, κάτι που θα το βρούμε μπροστά μας ως φτήνια στο παρόν αλλά και το εγγύς μας -αν θέλετε- μέλλον.

Πώς ήταν το ξεκίνημα του φετινού χειμώνα από την Κεντρική Σκηνή του Σταυρού του Νότου όπου θα βρίσκεστε και στις 28 Οκτωβρίου; Ποια η διάθεση η δική σας και του κοινού και τα «μηνύματα» που λαμβάνετε;

Καταρχάς έχει στηθεί μέσα στα χρόνια μια σχέση εμπιστοσύνης την οποία τιμάμε και τα δύο μέρη. Ο Σταυρός του Νότου έχει δημιουργήσει μια βαθιά παράδοση στην αξιοπιστία του τι προτείνει στο κοινό. Πρόσθετα, είναι ξεχωριστό το γεγονός ότι πλέον αποτελεί για εμάς ένα γνώριμο σημείο αναφοράς απολύτως διαχειρίσιμο. Αυτό μας χαρίζει έναν αυτοματισμό στο να κάνουμε με καλό και αποδοτικό τρόπο την δουλειά μας. Γνωριζόμαστε πια με τους ηχολήπτες που για παράδειγμα εργάζονται σταθερά στον χώρο και μέσα από την συνεργασία με τον δικό μας άνθρωπο στο πόστο αυτό, παράγουμε αβίαστα το ποθούμενο αποτέλεσμα. Η αφαιρετική αισθητική του χώρου είναι επίσης κάτι που μας ταιριάζει. Τέλος, η θέση του παταριού του το οποίο σε φέρνει στην αγκαλιά του κόσμου είναι μια πολύ όμορη συνθήκη.

Και μετά τον Σταυρό τι ακολουθεί για τον Δημήτρη Ζερβουδάκη, ποια σχέδια (ενδεχομένως) έχετε στα σκαριά;

Υπάρχει μια δημιουργική διαδικασία σε εξέλιξη μα θα έχουμε ευκαιρίες να μιλήσουμε για αυτό. Κρατείστε μόνο αυτό το νέο. Πρόκειται για μια νέα πρωτότυπη ενότητα 9 τραγουδιών σε ποίηση Μπρεχτ, Τ.Σ Έλιοτ. Μαγιακόφσκι, Λασκαράτου, Σαχτούρη μελοποιημένα από τον Γιώργο Κομπογιάννη. Ο Γιώργος ανήκει στους δημιουργούς τους οποίους αποκαλώ «αποκεντρωμένους» της Αθήνας. Δώστε μας λίγο χρόνο και σύντομα θα έχετε νέα. Και όχι μόνον για αυτό το πόνημά μας. Θα προηγηθεί ένα μοναχικό τραγούδι σε στίχους Νίκου Μοσχόπουλου και μουσική Χρήστου Τσαπράζη. Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σας.

Διαβάστε επίσης

Ελένη Τσαλιγοπούλου στο Newsbomb.gr:Δεν φοβάμαι το τέλος της καριέρας μου, καλά γεράματα θέλω να έχω

Kid Moxie: Από το Maestro και το Milky Way στο ντουέτο με τους Depeche Mode

«60 χρόνια Χρήστος Λεοντής»: Όσα είδαμε και ακούσαμε στην πρόβα με τον Μίλτο Πασχαλίδη

Δείτε όλο το Weekend Edition εδώ