Θέατρο οδού Κεφαλληνίας: Ίψεν, Μπρεχτ, Βίσνιεκ στο φετεινό πρόγραμμα

'Ετος 'Ιψεν το 2014 και το Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας τιμά το μεγάλο Νορβηγό δραματουργό ανεβάζοντας το αριστούργημά του «Βρικόλακες» στην Α΄σκηνή του. Ο Χένρικ 'Ιψεν θεωρείται ο πρώτος μεγάλος εκφραστής ενός πνευματικού ρεύματος που εγκατέλειψε τα προσφιλή θέματα του 19ου αιώνα και έφερε στο προσκήνιο την καθημερινή ζωή και τις αμαρτίες της.

Το έργο που γράφτηκε το 1881, πιθανολογείται ότι ο 'Ιψεν το έγραψε εξ αιτίας του νόθου παιδιού του, που είχε αποκτήσει μόλις σε ηλικία 18 χρόνων με μία υπηρέτρια και που είχε αναγνωρίσει χωρίς όμως ποτέ να το συναντήσει. Οι «Βρικόλακες» έχουν στοιχεία από προγενέστερα αριστουργήματα της κλασσικής, αλλά και της αρχαιοελληνικής δραματουργίας. Όπως και στον Οιδίποδα του Σοφοκλή, οι ήρωες του Ιψενικού δράματος διακατέχονται από τη μανία της «αποκάλυψης» αδιαφορώντας για τις συνέπειες...

Στην παράσταση της Α΄σκηνής του θεάτρου της οδού Κεφαλληνίας -που ανεβαίνει στις 29 Νοεμβρίου-, τη σκηνοθεσία έχει αναλάβει ο Στάθης Λιβαθινός και τους βασικούς ρόλους ερμηνεύουν οι: Μπέττυ Αρβανίτη, Γιώργος Κέντρος, Νίκος Χατζόπουλος, Μαρία Κίτσου και Κώστας Βασαρδάνης. Η παράσταση ανεβαίνει σε νέα σύγχρονη μετάφραση του Γιώργου Δεπάστα.

Ένα πολύ ξεχωριστό έργο του Ρουμάνου συγγραφέα Ματέϊ Βίσνιεκ, το «Ζητείται κλόουν ηλικιωμένος» που γράφτηκε το 1987 κι απαγορεύτηκε από τη λογοκρισία της πατρίδας του τότε, παρουσιάζει η «Θεατρική Εταιρία ΠΡΑΞΗ» από τις 18 Νοεμβρίου στη Β΄σκηνή του Θεάτρου της οδού Κεφαλληνίας, προσκαλώντας για άλλη μία φορά τη νεαρή, ταλαντούχα σκηνοθέτιδα Μαρία Ξανθοπουλίδου.

Τρεις κλόουν προχωρημένης ηλικίας, που έχουν καιρό να δουλέψουν, γνώριμοι από παλιά, συναντιούνται σ' ένα γραφείο απαντώντας σε μια αγγελία. Πολύ γρήγορα αρχίζουν να υπονομεύουν ο ένας τον άλλον με σκοπό να εξοντώσουν ψυχολογικά τον πιθανό ανταγωνιστή για τη θέση. Όσο ο χρόνος περνά, η αναμονή τους μαλακώνει. Αρχίζουν να δείχνουν ο ένας στον άλλον κόλπα από παλιά, να εκτίθενται, να παίζουν και να γελούν σαν παιδιά.

«Η ανθρώπινη μοίρα ορίζεται από τη συλλογικότητα. Οι άνθρωποι είμαστε καταδικασμένοι να ζούμε σε μικρές ή μεγάλες ομάδες τόσο πολύ που πολλές φορές κινδυνεύουμε να παρασυρθούμε από συστήματα που ποντάρουν στη μαζοποίηση. Όσοι βρίσκονται στην ίδια ομάδα με μας είναι εξαιρετικά σημαντικοί επειδή ακριβώς προσδίδουν νόημα στην ύπαρξή μας. Όσο πιο κοντινοί, τόσο πιο σημαντικοί. Όσο πιο μεγάλοι στην ηλικία τόσο πιο απαιτητικοί. Οι διενέξεις και οι ανταγωνισμοί ανάμεσά μας είναι η απόδειξη ότι για κάποιους είμαστε παρόντες. Με κάποιους μπορεί να περιμένουμε μαζί πάνω σε μια σκηνή θεάτρου. Σ έναν χώρο που συναντηθήκαμε με απόφαση να επικοινωνήσουμε και όπως οι κλόουν να αφήσουμε τη φαντασία μας να ταξιδέψει και τα πόδια μας να σηκωθούν αυτό το ελάχιστο πάνω από τη γη» σημειώνει η Μαρία Ξανθοπουλίδου.

Στην παράσταση παίζουν οι Νίκος Αλεξίου, Γρηγόρης Γαλάτης και ο Αλέξανδρος Μυλωνάς. Τη μετάφραση επιμελείται η Ερση Βασιλικιώτη.

Στη Β' σκηνή του θεάτρου της οδού Κεφαλληνίας ανεβαίνει από τις 16 Δεκεμβρίου «Η Εβραία» του Μπέρτολτ Μπρεχτ, σε σκηνοθεσία και απόδοση κειμένου Φένιας Παπαδόδημα. Πρόκειται για ένα από τα εικοσιτέσσερα μονόπρακτα που ο συγγραφέας έγραψε εξόριστος από τη Γερμανία ανάμεσα στο 1935 και το 1939, με γενικό τίτλο «Τρόμος και αθλιότητα του τρίτου Ράιχ».

«Ο παραλληλισμός με την σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα είναι αναπόφευκτος. Η άνοδος του ρατσισμού και του εθνικισμού, η εξαθλίωση του βιοτικού επιπέδου, η δυσπιστία και η υποκρισία, ορίζουν πια την καθημερινότητα μας. Το ξύπνημα του κτήνους καραδοκεί μέσα μας», σημειώνει η σκηνοθέτις και προσθέτει:

«Διαχρονικά πρωτοποριακό, το επικό-διαλεκτικό θέατρο του Μπρεχτ προϋποθέτει την ελευθερία των συνειρμών και των προεκτάσεων. Βίντεο προβολές και ακουστικό υλικό της εποχής, συνεντεύξεις του ίδιου του Μπρεχτ, αυτοσχεδιασμοί των ηθοποιών πάνω σε εφιαλτικά όνειρα αποτελούν τις παρενθέσεις της δικής μου ανάγνωσης».

Στην παράσταση παίζουν οι Ραφίκα Σαουίς και Μάκης Παππάς.