Όσκαρ 2017: Ποιοι είναι οι 3 Έλληνες που διεκδικούν χρυσό αγαλματίδιο (photos&videos)
Όσκαρ 2017 - Ειδήσεις: Ελληνικό χρώμα θα έχει η 89η απονομή βραβείων Όσκαρ, που θα λάβει χώρα στις 26 Φεβρουαρίου – Ποιοι είναι οι Έλληνες που διεκδικούν χρυσό αγαλματίδιο
Γιώργος Λάνθιμος, Ευθύνης Φιλίππου, Δάφνη Ματζιαράκη είναι οι τρεις Έλληνες που θα διεκδικήσουν Όσκαρ στη φετινή απονομή!
Η τελετή φέτος θα έχει και άρωμα... Ελλάδας, καθώς με τον συνεργάτη του και συνσεναριογράφο, Ευθύμη Φιλίππου, ο Γιώργος Λάνθιμος διεκδικεί και πάλι Όσκαρ, έξι χρόνια μετά τον «Κυνόδοντα», που είχε φτάσει στην πεντάδα των Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας, με την ταινία " The Lobster".
Ποιος είναι ο Γιώργος Λάνθιμος
Ο Γιώργος Λάνθιμος σπούδασε κινηματογραφική και τηλεοπτική σκηνοθεσία στη Σχολή Σταυράκου στην Αθήνα. Από το 1995 έχει σκηνοθετήσει ταινίες, θεατρικά έργα, videodance και αρκετές τηλεοπτικές διαφημίσεις. Ήταν επίσης μέλος της δημιουργικής ομάδας που σχεδίασε την έναρξη και τη λήξη των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας το 2004.
Το 2009, η ταινία του Κυνόδοντας κέρδισε το βραβείο "Ένα Κάποιο Βλέμμα" ("Prix Un Certain Regard") στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών του 2009. Στις 25 Ιανουαρίου 2011 ανακοινώθηκε πως ο Κυνόδοντας είναι υποψήφιος για το Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας 2010.
Στις 10 Σεπτεμβρίου 2011 τιμήθηκε με το Βραβείο Osella Καλύτερου Σεναρίου στο Φεστιβάλ της Βενετίας για την ταινία Άλπεις, ενώ το 2015 τιμήθηκε με το Βραβείο Κριτών του Φεστιβάλ Καννών για την ταινία 'Ο Αστακός'.
Ποιος είναι ο Ευθύμης Φιλίππου
Ο Ευθύμης Φιλίππου, γεννημένος το 1977, είναι Έλληνας κειμενογράφος διαφημίσεων, συγγραφέας και σεναριογράφος. Το 2009 συνυπέγραψε με το σεναριογράφο και σκηνοθέτη, Γιώργο Λάνθιμο, την ταινία «Κυνόδοντας», η οποία βραβεύτηκε στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών με το βραβείο «Ένα Κάποιο Βλέμμα» (Un Certain Regard), ενώ έφτασε μέχρι τις υποψηφιότητες για το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας το χειμώνα του 2010.
Ένα χρόνο μετά, η ταινία «Άλπεις» του ίδιου συγγραφικού διδύμου τιμήθηκε με το Βραβείο Καλύτερου Σεναρίου στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας. Έχει συνεργαστεί στο παρελθόν με διάφορα εβδομαδιαία και μηνιαία έντυπα ως εξωτερικός συνεργάτης. Το 2009 εξέδωσε το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Κάποιος μιλάει μόνος του κρατώντας ένα ποτήρι γάλα».
Το 2013 συνεργάστηκε εκ νέου με το Λάνθιμο στο πρώτο τους αγγλόφωνο πρότζεκτ με τίτλο « The Lobster» , το σενάριο του οποίου βραβεύτηκε πριν την ολοκλήρωση της ταινίας στη Cinemart του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Ρότερνταμ.
Ποια είναι η Δάφνη Ματζιαράκη
Η Δάφνη Ματζιαράκη, φοιτήτρια δημοσιογραφίας στο Πανεπιστήμιο Berkeley, έχει ήδη τιμηθεί με Όσκαρ από την Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών. Στον διαγωνισμό πήραν μέρος φοιτητές από 286 Πανεπιστήμια της Αμερικής και 95 ξένα Πανεπιστήμια, ενώ η επιτροπή έλαβε 1749 ταινίες.
Από το Σαν Φρανσίσκο στο οποίο ζει και εργάζεται τα τελευταία τέσσερα χρόνια η Δάφνη Ματζιαράκη μίλησε πρόσφατα στο Πρακτορείο 104,9 FM και στην εκπομπή "Με τα Χίλια" για τo ντοκιμαντέρ της, το “4.1 Miles” ("4,1 μίλια"), το οποίο είναι πλέον υποψήφιο για Οσκαρ στην κατηγορία "Ντοκιμαντέρ Μικρού Μήκους".
«Πριν από ένα χρόνο επέστρεψα στη Μυτιλήνη για τα γυρίσματα όπου έμεινα τρεις εβδομάδες μαζί με τον καπετάνιο του Λιμενικού Σώματος, τον Κυριάκο Παπαδόπουλο και το πλήρωμα του. Ήμασταν στο σκάφος όπου βιώσαμε στιγμές πάρα πολύ δύσκολες, όσο και αν είχα διαβάσει, ότι και αν είχα δει από τις ΗΠΑ, αυτό που είδα με τα δικά μου μάτια ήταν κάτι απερίγραπτο», σημειώνει η κα. Ματζιαράκη καθώς περιγράφει την ιστορία του Μικρού Μήκους Ντοκιμαντέρ που ετοίμασε: «Προσπάθησα με κάθε τρόπο να το αποτυπώσω όσο πιο έντονα γίνεται ώστε να γεφυρώσω κάπως το κενό που υπάρχει μεταξύ αυτού που βλέπουμε στα ρεπορτάζ της ειδησεογραφικής κάλυψης και της πραγματικότητας» τονίζει.
Για τη Δάφνη Ματζιαράκη το κλειδί στην επιτυχία σήμερα είναι ένα ντοκιμαντέρ πρωτοποριακό: «είναι κάτι σαν να βλέπεις μια ταινία φαντασίας, όχι με ηθοποιούς αλλά με πραγματικούς ανθρώπους», με δραματική εξέλιξη που οι θεατές πρέπει να «μπορέσουν να βιώσουν».
Κατά την κα. Ματζιαράκη η δημιουργία αυτού του ντοκιμαντέρ έφερε και ένα ηθικό και δεοντολογικό, όπως το χαρακτηρίζει, ζήτημα: «ποια είναι η δουλειά η δική μου; Και πριν βρεθώ στη Μυτιλήνη σκεφτόμουνα πως θα ανταποκριθώ αν δω πάρα πολύ έντονα πράγματα, εάν κάποιος χρειαστεί τη βοήθεια μου ποιος είναι ο δικός μου ρόλος. Πιστεύω πως το αποτέλεσμα είναι η ματιά ενός ανθρώπου, ο οποίος εμπλέκεται συναισθηματικά και φαίνεται αυτό πολύ έντονα στο ντοκιμαντέρ» τονίζει.
Στο ντοκιμαντέρ «φαίνεται ο πανικός και ένταση και αυτό είναι το πολύ άμεσο, φαίνεται πως σε πολλές περιπτώσεις δεν είχα άλλη επιλογή από το να αφήσω την κάμερα και να βοηθήσω. Πάντοτε υπήρχε ανάγκη για βοήθεια» καταλήγει η σκηνοθέτης.
