Μαρία Κάλλας – Αριστοτέλης Ωνάσης: «Ο πόνος του έρωτα»
Η τέχνη της Κάλλας είχε τον ανιδιοτελή χαρακτήρα ενός παιδιού, το πάθος της ήταν ασυγκράτητο, κι όταν πρωτομίλησε στον Αριστοτέλη Ωνάση, αυτός έμεινε μονάχα στα λόγια των ματιών της.
Η Μαρία είχε ένα αχνό χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη και τα μάτια ακόμα σφαλισμένα όταν άφησε το κέρμα να ξεφύγει από τις φάλαγγες των δαχτύλων της.
Όπως αφήνουν τη ζωή τους να χαραμίζεται όσοι περιμένουν κάτι που ποτέ δεν θα ‘ρθει. Ο άντρας δίπλα της, η πηγή κάθε χαράς και οδύνης της, παρακολούθησε το κέρμα να φέρνει μιαν ακαθόριστη σβούρα κάτω από τον ιταλιάνικο ήλιο και σε ελάχιστα δευτερόλεπτα να παραδίνεται στη βαρυτική του μοίρα. Στοιβάχτηκε μαζί με τα άλλα κέρματα, πανομοιότυπο με όλα, στο υγρό στόμα της Φοντάνα ντι Τρέβι.
Διαβάστε περισσότερα στο: culturenow.gr
.jpg)
.jpg)
