Η τενίστρια από την Αυστραλία ήταν η 4η κορυφαία στον κόσμο τον Αύγουστο του 2002, μετρώντας έξι τίτλους και άλλους οκτώ τελικούς, ενώ είχε σπουδαία παρουσία και στα «διπλά».
Η Ντόκιτς έχει εγκαταλείψει πλέον τα courts, ωστόσο δίνει την πιο δύσκολη μάχη της ζωής της, αυτή κόντρα στην κατάθλιψη.
Με ποστάρισμα της στο Instagram, η 39χρονη παραδέχθηκε ότι τον Απρίλιο έφτασε ένα βήμα πριν την αυτοκτονία, ενώ υπογράμμισε τη σημασία της επαγγελματικής βοήθειας, που της έσωσε τη ζωή.
Η συγκλονιστική ανάρτηση της Ντόκιτς
«28 Απριλίου 2022. Σχεδόν πήδηξα από το μπαλκόνι του 26ου ορόφου και αφαίρεσα τη ζωή μου. Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτή τη μέρα. Όλα είναι θολά, όλα είναι σκοτεινά. Χωρίς τόνο, χωρίς εικόνα, τίποτα δεν βγάζει νόημα. Μόνο δάκρυα, θλίψη, κατάθλιψη, άγχος και πόνος. Οι τελευταίοι έξι μήνες ήταν δύσκολοι. Συνεχώς κλάμα παντού. Από το να κρύβομαι στο μπάνιο όταν βρίσκομαι στη δουλειά για να σκουπίσω τα δάκρυά μου και με δει κανείς, μέχρι το ασταμάτητο κλάμα στους τέσσερις τοίχους του σπίτιού μου, που ήταν αφόρητο.
Η μόνιμη θλίψη και ο πόνος δεν εξαφανίζονται με τίποτα και η ζωή μου έχει καταρρεύσει. Κατηγορώ τον εαυτό μου, δε νομίζω ότι αξίζω να αγαπηθώ και φοβάμαι. Ξέρω πως έχω ακόμα πολλά πράγματα για τα οποία πρέπει να είμαι ευγνώμων και μετά αρχίζω να μισώ περισσότερο τον εαυτό μου γιατί νιώθω πως πρέπει να είμαι ευγνώμων και δεν είμαι θέλοντας να τα τελειώσω όλα. Ένας τέτοιος φαύλος κύκλος στο κεφάλι μου.
Το αποτέλεσμα: Σχεδόν πήδηξα από το μπαλκόνι μου στον 26ο όροφο στις 28 Απριλίου. Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτή τη μέρα, απλώς ήθελα να σταματήσει ο πόνος και η ταλαιπωρία.
Τράβηξα τον εαυτό μου από την άκρη του μπαλκονιού, δεν ξέρω καν πώς κατάφερα να το άνω. Το να λάβω επαγγελματική βοήθεια, μου έσωσε τη ζωή. Δεν είναι εύκολο να το γράφω αυτό, αλλά πάντα ήμουν ανοιχτή, ειλικρινής και ευάλωτη με όλους σας, ενώ πιστεύω πολύ στη δύναμη του να μοιραζόμαστε τις ιστορίες μας, για να μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε κάποια πράγματα και να βοηθάμε ο ένας τον άλλον. Το γράφω αυτό γιατί ξέρω πως δεν είμαι η μόνη που πάλεψε με αυτό. Απλά θέλω να ξέρεις ότι δεν είσαι μόνος.
Δεν πρόκειται να πω ότι τα πάω καλά τώρα, αλλά είμαι σίγουρα στο δρόμο της ανάκαμψης. Κάποιες μέρες είναι καλύτερες από κάποιες άλλες, μερικές φορές κάνω ένα βήμα μπροστά και μερικές ένα βήμα πίσω, αλλά μάχομαι και πιστεύω ότι θα το ξεπεράσω αυτό.
Πιστεύω τα ακόλουθα: Είναι εντάξει να νιώθω όπως νιώθω. Είναι εντάξει να νιώθω λύπη και να παλεύω για να επιστρέψω. Αυτό προσπαθώ να κάνω και αυτό με κρατάει. Μην ντρέπεστε γι' αυτό που νιώθετε. Είναι εντάξει να νιώθεις έτσι και μπορείς να επιστρέψεις από αυτό. Είναι πιθανό, απλά συνέχισε να πιστεύεις. Σας αγαπώ όλους και είμαι εδώ να παλεύω και να επιβιώνω για να βλέπω μία μέρα».
.jpg?t=wpcB_2qpX5o-qZr7p5sM-Q)
.jfif)
