Φώτης Ζησιμόπουλος: Ο αστυνομικός που ξεκίνησε να τρέχει... για πλάκα και έγινε υπερμαραθωνοδρόμος

Φώτης Ζησιμόπουλος, αστυνομικός στο επάγγελμα, πατέρας δύο παιδιών, σύζυγος, αθλητής, δρομέας μεγάλων αποστάσεων και νικητής στο Σπάρταθλον το 2021 και το 2022.

Ο Φώτης Ζησιμόπουλος μπορεί να μην είναι τόσο γνωστός σε όλους μας, ωστόσο είναι ένα από τα ονόματα που θα πρέπει να νιώθουμε περήφανοι για αυτόν ως Έλληνες, καθώς κρατάει την Ελληνική σημαία σε κάθε τερματισμό και αγωνίζεται πάντα προσπαθώντας να φέρει την πρωτιά, όχι μόνο για τον εαυτό του αλλά και για την ίδια του τη χώρα. Και τα καταφέρνει αρκετά καλά.

Είναι ένας αθλητής παράδειγμα καθώς η καθημερινότητά του περιλαμβάνει επαγγελματικές υποχρεώσεις ως αστυνομικός, οικογένεια με δύο παιδιά, πολύωρες προπονήσεις αλλά και απουσίες ημερών αφού δίνει το «παρών» σε μεγάλες διοργανώσεις.

Με πολύ πείσμα και θέληση για τη νίκη ο Φώτης Ζησιμόπουλος ξεχώρισε στο Σπάρταθλον του 2022 τρέχοντας 246,8 χιλιόμετρα από την Αθήνα έως τη Σπάρτη, κατακτώντας μέσα από δυσκολίες και εμπόδια την πρώτη θέση.

0103

0203

0303

Μάλιστα το Σάββατο 8 Απριλίου κέρδισε με χρόνο 1:58:00 στον αγώνα βουνό στα Γρεβενά και βγήκε πρωταθλητής, παίρνοντας το εισιτήριο για την πρόκριση στο Παγκόσμιο Αγώνα Ορεινού Δρόμου στην Αυστρία, όπου θα αγωνιστεί ανάμεσα σε μεγάλα ονόματα τρέχοντας στις Άλπεις.

Ο μεγάλος αθλητής μίλησε στο Newsbomb.gr για την εμπειρία στο Σπάρταθλον 2022, την καθημερινότητά του, τις δυσκολίες που υπάρχουν έχοντας επιλέξει αυτό το άθλημα και πέρασε πολύ σημαντικά μηνύματα για τη δύναμη της θέλησης και της διεκδίκησης.

Δείτε φωτογραφίες από την στιγμή που ο Φώτης Ζησιμόπουλος έχει τερματίσει και βρίσκεται μπροστά από το άγαλμα του Λεωνίδα στην Σπάρτη:

0104

0204

0304

0404

Πότε μπήκε ο αθλητισμός στη ζωή σας; Πώς αποφασίσατε να αρχίσετε να τρέχετε τόσο μεγάλες αποστάσεις;

Ξεκίνησα το 2007 τον αθλητισμό με πυγμαχία. Έπαιξα περίπου 10 χρόνια σε καλό επίπεδο, το παρακολουθούσα έντονα. Με ό,τι πιάνομαι θέλω να το τερματίζω. Το 2017 σε ένα ορεινό χωριό στην Αγιάσο Μυτιλήνης ασχολήθηκα για πλάκα με το ορεινό τρέξιμο.

Είμαι άνθρωπος που θέλω να κάνω πράγματα, να ενθουσιάζομαι, το βλέπω σαν πρόκληση. Έβρισκα ευχαρίστηση και ξεγνοιασιά μέσα σε αυτό. Μου έφευγαν τα άγχη και άρχισα να το παρακολουθώ έντονα χωρίς να το καταλάβω και έτσι κάθε φορά έτρεχα και πιο πολλά χιλιόμετρα.

Ξεκίνησα να τρέχω γύρω στα 10 με 20 χιλιόμετρα. Στην αρχή βρήκα έναν φίλο. Μου λέει «τρέχεις καλά έλα να μπεις σε έναν αγώνα» και λέω «ουάου πρέπει να το δοκιμάσω, να το ζήσω, να κάνω προπόνηση, να δω τι γίνεται». Ήταν μονόδρομος να ακολουθήσω το τρέξιμο.

Πόσες φορές έχετε συμμετάσχει στο Σπάρταθλον μέχρι το 2022; Έχετε πάρει μέρος σε διεθνείς διοργανώσεις;

Έτρεξα το 2021 και το 2022 και τις δύο φορές το κέρδισα. Έχω τρέξει Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία και Αφρική σε μεγάλους αγώνες. Είναι υπεραποστάσεις, τρέχω με ultra. Βρίσκω ηρεμία με τα πολλά χιλιόμετρα.

Ο Μαραθώνιος θέλει άλλη ένταση, θέλει να είσαι στο κόκκινο. Μπορεί να τρέξω φέτος μετά το Σπάρταθλον. Καλό είναι να βγαίνεις από τη βόλεψή σου και να κάνεις και άλλα πράγματα. Στην αρχή έλεγα θα τρέξω Μαραθώνιο. Όταν το έκανα μου φάνηκε κάτι μικρό. Μπορούσα να κάνω και πιο πολλά χιλιόμετρα.

Μου αρέσει να κυνηγάω αγώνες που να είναι ανταγωνιστικοί. Κάποια στιγμή θα έρθει το τέλος, όταν θα σταματήσω, θα αρχίσω να πηγαίνω στα βουνά. Θα σταματήσω τελείως τους αγώνες, θα τρέχω για μένα όπως ήταν παλιά... ήταν καλύτερα. Έχει μπει στον μονόδρομο του «πρέπει να το κάνω».

Στο τελευταίο Σπάρταθλον έγινε ένα λάθος που θα σας κόστιζε τη νίκη. Πώς τα καταφέρατε;

Στο τελευταίο Σπάρταθλον έγινε λάθος στη διαδρομή. Πείσμωσα και έλεγα μπορώ να το ξαναγυρίσω. Είχα το πλήρωμα που με βοηθούσε. Συνειδητοποίησα ότι είχα κάνει πολλή προπόνηση, πάλεψα, είχα να κάνω με τον εαυτό μου. Έπρεπε να τα βάλω σε μια σειρά. Έβλεπα τους άλλους αθλητές, το πλήρωμα μού μιλούσε αλλά έπρεπε να βρω τα δικά μου πατήματα. Εκεί με τον Ιάπωνα (ο αθλητής που τερμάτισε δεύτερος) μου βγήκε η κόντρα, μου βγήκε ακόμα περισσότερο ο ανταγωνισμός. Πολλά τα συναισθήματα.

Ποια είναι τα συναισθήματά σας όταν ξεκινάτε και πώς όταν τερματίζετε;

Ψάχνεις από κάτι να πιαστείς για να πας παραπέρα...

Στην εκκίνηση ήμουν αγχωμένος όπως σε όλους τους αγώνες. Πώς θα πάει, τι θα κάνω... Προσπαθώ να είμαι συγκεντρωμένος στον στόχο, σε αυτό που θέλω να καταφέρω. Έχω κάνει πολλή προπόνηση άρα σκέφτομαι συνέχεια και τα λέω στον εαυτό μου για να μπορώ να είμαι δυνατός και να στέκομαι καλά.

Όταν μπήκα στον αγώνα μέχρι τα πρώτα 40 χιλιόμετρα είχα πολλή διάθεση, κυλούσε κανονικά η διαδρομή. Εκεί έγινε το λάθος με τα επτά χιλιόμετρα παραπάνω. Μου βγήκαν νεύρα έπρεπε να ξεσπάσω. Δεν ήξερα αν έπρεπε να τα παρατήσω, δεν καλύπτονται εύκολα επτά χιλιόμετρα. Είχα βάλει στόχο να βγω πρώτος. Έβαζα σε μια σειρά τις σκέψεις μου, δεν γινόταν να κρεμάσω και το πλήρωμά μου. Κατάφερα σιγά - σιγά να ξαναμπώ στον αγώνα και να κυνηγάω τον Ιάπωνα.

Ο αγώνας είχε εναλλαγές και μεγάλη πίεση. Είχα να κάνω με έναν σκληρό αθλητή. Άρχισα να βάζω τον εαυτό μου σε ένα «safe mood» ότι καλή είναι και η δεύτερη θέση, κράτησα έναν ρυθμό και έλεγα «μην τα παρατάς». Κράτησα δέκα λεπτά πίσω από τον Ιάπωνα. Όταν ήρθε η κατηφόρα στα τελευταία 20 χιλιόμετρα τα έδωσα όλα, τον είδα μπροστά μου, λέω «αυτό είναι» και τον πέρασα.

Στον τερματισμό ήταν ανάμεικτα τα συναισθήματα. Ήταν τόσο έντονος ο αγώνας. Όταν τερμάτισα στο άγαλμα του Λεωνίδα, ήθελα να κλάψω αλλά και γελούσα. Ήταν οι δικοί μου, τα παιδιά μου, ο προπονητής μου. Δικαιώθηκα που πολέμησα και δεν το άφησα.

Σκεφτήκατε ποτέ στη διαδρομή να πείτε «δεν αντέχω άλλο, πώς θα συνεχίσω;»;

Δεν γίνεται να μπαίνεις σε τόσο μεγάλους αγώνες και να τα παρατάς. Είμαι αρκετά σκληρός.

Μέσα από τη σωματική κούραση έρχονται και αρνητικές σκέψεις στο μυαλό σου, το οποίο προσπαθεί να σε προστατεύσει αλλά εσύ πρέπει να τις βάλεις τις σκέψεις σε μια σειρά. Δεν πρέπει να σε καταβάλλει αυτό. Λέω συνέχεια, «θέλω να τα παρατήσω». Κανένας μας δεν περνάει καλά. Αν κάποιος πει «α, τι ωραία που είναι» δεν είναι φυσιολογικό.

Ωστόσο κερδίζεις σε άλλα πράγματα. Είναι σαν κάποιος να σου δίνει μια μαγική δύναμη. Θα πεις τη θέλω αλλά πρέπει για αυτήν να δουλέψεις πάρα πολύ.

Από το τρέξιμο των μεγάλων αποστάσεων έχω γίνει καλύτερος άνθρωπος, πιο ήρεμος, δεν το βάζω κάτω και δεν αγχώνομαι εύκολα όπως παλιά. Είναι σαν μια μορφή διαλογισμού.

Ποια είναι η καθημερινότητά σας, ως πατέρας 2 παιδιών, σύζυγος, αστυνομικός και υπερμαραθωνοδρόμος;

Τα παιδιά θα πάνε στο σχολείο, θα τα διαβάσουμε, θα περάσουμε χρόνο μαζί τους. Θέλω να είμαι στην οικογένεια. Δεν θέλω να λείπω. Δουλεύω στην Αθήνα και δουλεύω όταν είμαι με τα παιδιά. Θέλω να τα ζω τα παιδιά και αυτά εμένα. Πάνω από όλα είναι η οικογένεια, μετά η προπόνηση και μετά η δουλειά.

Εξυπηρετούμαι από την Αστυνομία, είμαι στην υπηρεσία Φυσικής Αγωγής. Για να φτάσω σε αυτό το σημείο το πάλεψα. Στη Μυτιλήνη σηκωνόμουν το βράδυ με τον φακό για να προλάβω να τρέξω και πήγαινα στο βουνό.

Η γυναίκα μου είχε τα δίκια της αλλά είδε πόσο το ήθελα. Όταν ήταν να μπω σε αγώνα, το συζητήσαμε. Πρέπει πρώτα να έχεις ηρεμία στην οικογένεια. Στα παιδιά και στη γυναίκα μου αρέσει αυτό και ακολουθούν όταν μπορούν. Αν έχεις προβλήματα στην οικογένεια θα σου βγει αυτό στον αγώνα. Οπότε όταν τα έχεις λυμένα δεν έχεις αρνητική σκέψη στη διαδρομή.

Πόσο βοηθάει το απαιτητικό επάγγελμά σας σε συνδυασμό με την απαιτητική προπόνησή σας;

Έπαιξε ρόλο η Αστυνομία. Την αγαπάω σαν επάγγελμα. Όλα τα χρόνια στο σώμα ήταν στο πεζοδρόμιο. Ήμουν στην ΟΠΚΕ, στη ΔΙ.ΑΣ, σε τμήμα, έχω περάσει και από εκπαιδεύση στην ΕΚΑΜ.

Βοήθησε στην πειθαρχία. Είναι δύσκολο από θέμα χρόνου να παρακολουθείς το επάγγελμα μαζί με την οικογένεια αλλά πάντα υπάρχει χρόνος να κάνεις αυτό που θες οπότε το προσπαθείς.

Μέχρι πότε θα συνεχίσετε να τρέχετε αυτές τις αποστάσεις; Έχετε βάλει όριο στον εαυτό σας;

Δεν έχω βάλει κάποιο όριο στο πότε θα σταματήσω. Όταν το σκέφτομαι μου βγάζει μόνο πίεση. Θα το αφήσω όταν φύγει το ανταγωνιστικό κομμάτι. Θα τρέχω για εμένα χαλαρά. Θα πω σε κάποια φάση «φτάνει μέχρι εδώ».

Θα συνεχίσω την πυγμαχία που έκανα και παλαιότερα. Προσπαθώ και τώρα αλλά είναι δύσκολο λόγω της καταπόνησης από το τρέξιμο. Δεν γίνεται το ένα άθλημα να ακολουθήσει το άλλο.

Ανήκετε σε κάποιον αθλητικό σύλλογο;

Επειδή ξεκίνησα μεγάλος τον αθλητισμό δεν μπορούσα να βγάλω καρτέλα αθλητή αλλά τώρα που έγινε η αλλαγή έβγαλα δελτίο στον ΣΕΓΑΣ και ανήκω στην Γ.Ε.Α. Αγρινίου.

Πώς καλύπτετε τα έξοδά σας; Έχετε χορηγίες ή κάποιον χορηγό υποστήριξης;

Είχα μέχρι τώρα χορηγό, ωστόσο οι χορηγίες στην Ελλάδα είναι λίγο πίσω. Φέτος επέλεξα να μην έχω κάποιον μεγάλο. Έχω δύο φίλους που ασχολούνται με συμπληρώματα διατροφής, ο καθένας βοηθάει όσο μπορεί. Όταν έχω έναν αγώνα προσπαθώ να βρω κάποιον χορηγό φίλο. Θέλω με αυτόν που με χορηγεί να ταιριάζω και να μην με πιέζει με τις αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και αυτά. Έτσι προτίμησα να μείνω χωρίς χορηγό γιατί το επικοινωνιακό κομμάτι με βγάζει από τον προσωπικό μου στόχο. Προσπαθώ όσο γίνεται να απέχω από το διαδίκτυο και το χρησιμοποιώ όσο το δυνατόν λιγότερο γιατί έτσι τρέχω καλύτερα.

Κοιτάω εταιρείες εξωτερικού και εκεί θέλουν να τους φέρνεις αποτελέσματα και όχι αναρτήσεις, οπότε έχω επικεντρωθεί εκεί και πλέον κοιτάζω χορηγούς εταιρείες από άλλες χώρες. Είμαι καλός, δεν μπορώ να ασχολούμαι συνέχεια με τα ποστ. Πρέπει να τρέξεις στο εξωτερικό και να βγεις με τα μεγάλα ονόματα. Δεν είναι σκοπός μου οι χορηγίες, απλά μου λύνει τα χέρια να πηγαίνω πιο εύκολα στους αγώνες, ως προς το οικονομικό σκέλος. Η εταιρεία πρέπει να βοηθάει τον αθλητή και να του λύνει τα χέρια, όχι να τον πιέζει.

Ποιο μήνυμα θα θέλατε να περάσετε σε όσους διαβάζουν αυτή τη συνέντευξη;

Γενικά να μην τα παρατάς εύκολα και να βάζεις στόχους, να τους κυνηγάς. Να σηκωθείς από τον καναπέ κάποια στιγμή. Κάνουμε καθιστική ζωή αλλά υπάρχει χρόνος για να αθληθείς. Κακά τα ψέματα, πάντα υπάρχει χρόνος και πρέπει να προσπαθείς να έχεις μια καλή ποιότητα ζωής, ειδικά τα νέα παιδιά.

Υπάρχουν νέα παιδιά στις διοργανώσεις αλλά όχι τόσο στην Ελλάδα κυρίως στο εξωτερικό. Βλέπεις καινούριους αθλητές και λες «ουάου πότε ανέβηκε αυτός;». Βλέπεις νέα ονόματα, με νέους χρόνους. Στην Ελλάδα οι περισσότεροι γνωριζόμαστε. Εδώ οι νέοι αθλητές φτάνουν μέχρι μια ηλικία γιατί δεν υπάρχει το κίνητρο. Στη χώρα μας ισχύει το «καλός ο αθλητισμός αλλά πρέπει να δεις και το μέλλον σου». Ο αθλητισμός στην Ελλάδα είναι σε χαμηλά επίπεδα εκτός κι αν ξεφύγεις σαν τον Τεντόγλου και τον Καραλή.

Θέλει τρομερή πειθαρχία, είναι δύσκολο να θυσιάσεις τη νεότητά σου για να κάνεις αθλητισμό. Πρέπει να έχεις όλο το πακέτο, να είσαι πειθαρχημένος, συγκεντρωμένος και με ισορροπίες.

Διαβάστε επίσης

Ο Χουβαρδάς έγραψε ιστορία:7 μαραθώνιοι σε 7 εβδομάδες κάτω από 3 ώρες

Στέλιος Πρασσάς: Μαραθωνοδρόμος ετών 91 - «Ο αθλητισμός είναι υγεία»

Αλέξανδρος Νικολαΐδης: Ένας μεγάλος αγωνιστής και πρωταθλητής ζωής

Δείτε όλο το Weekend Edition εδώ