Φαρμακευτική δαπάνη: Αυτή είναι η λύση για το δραστικό περιορισμό των υπερβάσεων
ΑΜΕΣΑ ΝΑ ΤΕΘΕΙ ΩΣ ΟΡΟΣ Η ΥΠΑΡΞΗ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗΣ ΜΟΝΑΔΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΠΡΟΜΗΘΕΥΟΥΝ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ
Από την αρχή των μνημονίων μέχρι και σήμερα, οι κυβερνητικές παρεμβάσεις εξαντλούνται στην τήρηση δημοσιονομικών στόχων με οριζόντιες μειώσεις, είτε στο μέγεθος της δαπάνης είτε στις τιμές των φαρμακευτικών προϊόντων, και με εισπρακτικά μέτρα όπως το rebate και το clawback. Οι συνέπειες είναι οδυνηρές, τόσο για τους ασφαλισμένους λόγω της τεράστιας αύξησης της συμμετοχής (132% σε μία πενταετία), όσο και για τη φαρμακοβιομηχανία, καθώς οι στρεβλώσεις που έχουν δημιουργηθεί στην αγορά, πλήττουν τη βιωσιμότητα των επιχειρήσεων (οι συνολικές υποχρεώσεις από clawback και rebate προσεγγίζουν το 1 δισ. ευρώ για φέτος).
Από όλες τις πλευρές, επισημαίνεται η ανάγκη για διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, ώστε να περιοριστεί ο όγκος της υπέρμετρης συνταγογράφησης και να παταχθεί η προκλητή ζήτηση. Εκτός, όμως, από τη θέσπιση θεραπευτικών πρωτοκόλλων, μητρώων ασθενών και ελεγκτικών μηχανισμών, υπάρχει ανάγκη να επιμεριστεί η ευθύνη και εντός των φαρμακευτικών επιχειρήσεων, με διαχωρισμό των αμιγώς εμπορικών από τις παραγωγικές.
Οι επιχειρήσεις οι οποίες δεν παράγουν, αλλά εμπορεύονται φαρμακευτικά προϊόντα αποτελούν μικρογραφία των πρώτων, όσον αφορά στα οικονομικά μεγέθη. Αντικειμενικά, είναι μη συγκρίσιμες οι υπεραξίες που παράγονται στη βιομηχανία, και αντιστοίχως τα περιθώρια κέρδους. Είναι κοινό μυστικό δε, ότι εμπορικές επιχειρήσεις συχνά, για να διατηρήσουν μερίδιο στην αγορά, καταφεύγουν σε «εξωθεσμικές» μεθόδους. Φέρονται, δηλαδή, να πληρώνουν με το «κομμάτι» γιατρούς, για να συνταγογραφούν τα προϊόντα τους. Με τον τρόπο αυτό, δημιουργείται προκλητή ζήτηση και δεν περιορίζεται ο όγκος της συνταγογραφίας, φαινόμενα τα οποία συνδέονται άμεσα με την υπέρβαση της φαρμακευτικής δαπάνης.
Για τη δραστική αντιμετώπιση του προβλήματος, θα πρέπει η Πολιτεία να θέσει ως όρο για να μπορεί μία φαρμακευτική εταιρεία να είναι προμηθευτής του συστήματος υγείας, να διαθέτει παραγωγική μονάδα, είτε στην Ελλάδα είτε στο εξωτερικό. Έτσι, η συμμετοχή στη δημόσια φαρμακευτική δαπάνη, νοσοκομειακή και εξωνοσοκομειακή, θα εξισορροπηθεί μεταξύ των επιχειρήσεων – παραγωγών, απαλλαγμένων πλέον από τις συνέπειες της προκλητής ζήτησης, για τις οποίες δεν ευθύνονται. Με τον τρόπο αυτό, θα δοθεί ώθηση και στην εγχώρια παραγωγή φαρμάκου, η οποία συμβάλλει στην εθνική οικονομία με την παραγωγή προστιθέμενης αξίας, ενώ ταυτόχρονα θα επιτευχθεί σημαντική μείωση των υπερβάσεων στη φαρμακευτική δαπάνη.
Υπενθυμίζεται ότι αποτελεί μνημονιακή υποχρέωση και δέσμευση της κυβέρνησης, η μείωση του clawback κατά 30% το 2017. Αντί λοιπόν η κυβέρνηση να καταφύγει σε λογιστικούς –και καταστροφικούς- χειρισμούς, όπως η μεταφορά του υπερβάλλοντος ποσού στο rebate, ας λάβει δραστικές αποφάσεις, δίνοντας προβάδισμα στην παραγωγή σε σύγκριση με τους «μεσάζοντες».