Γιατί ντράπηκα χθες

Ντράπηκα βλέποντας στην τηλεόραση τους δύο Ιταλούς δημάρχους που χάρισαν τους μισθούς τους για να μας στηρίξουν οικονομικά σε μία μοναδική σε αλτρουισμό και πραγματική ανθρώπινη και ευρωπαϊκή ενέργεια αλληλεγγύης με δάκρυα στα μάτια να μας λένε πόσα πολλά χρωστάει η ανθρωπότητα στην Ελλάδα.

Ντράπηκα ακούγοντας τον Τζιοβάνι Μοσκατιέλο, δήμαρχο στη μικρή ιταλική κωμόπολη Μπαρονίζι που μας χάρισε το μισθό του, να λέει με δάκρυα στα μάτια : «Χωρίς τη χιλιετή ελληνική ιστορία, χωρίς τον πλούτο γνώσης και σοφίας των Ελλήνων, το έθιμο της φιλοξενίας, τη χάρη και την ευγένεια του ελληνικού λαού δεν θα υπήρχε σήμερα αυτή η Ευρώπη»

Και ξέρετε γιατί ντράπηκα; Γι' αυτό που κάνουμε χρόνια τώρα . Επιλέγοντας ανθρώπους να μας κυβερνήσουν όλα αυτά που είπαν οι δύο Ιταλοί δήμαρχοι τα έχουν διαγράψει ή ίσως είναι τόσο αμόρφωτοι που δεν τα ξέρουν .

Ντράπηκα γιατί τα 2 τελευταία χρόνια κανείς από τους «κηπουρούς» που μας κυβερνούσαν δεν ύψωσαν αυτά τα δυσθεώρητα τείχη της ελληνικής ιστορίας και πολιτισμού απέναντι στη βαρβαρότητα των Ούννων και των ορδών των απολίτιστων Βίκινγκς (Φιλανδοί, Ολλανδοί και λοιποί βάρβαροι συγγενείς) .

Να γιατί υπογράφω με χίλια χέρια αυτό που είπε ο Κάρολος Παπούλιας «Ποιος είναι ο Σόιμπλε; Ποιοι είναι οι Ολλανδοί και οι Φιλανδοί;»

Αλλά τι να περιμένει κανείς από τον Γιωργάκη με το κανό, τον Θόδωρο με τις αρλούμπες του και τον απλό μεταφορέα εγγράφων Παπακωνσταντίνου.