Ο παλιάτσος, ο καραγκιόζης και η Μέρκελ

Τι περίμεναν άραγε; Ο ιταλικός λαός, που γονάτισε και αυτός από τα προτεσταντικά μέτρα λιτότητας και τα μνημόνια Βερολίνου και Βρυξελλών, θα ψήφιζε Μόντι –που εφάρμοσε αυτά τα μέτρα εν ονόματι της σωτηρίας της Ιταλίας;

Γέννημα της Μέρκελ, του Όλι Ρεν, του Σόιμπλε και εκείνου του μαχαλόμαγκα «όλα τα σφάζω όλα, τα μαχαιρώνω ναούμ'» Σαρκοζί, είναι ο εκλογικός θρίαμβος στην Ιταλία ενός παλιάτσου και ενός καραγκιόζη.

Τι σκούζουν τώρα τροϊκανοί και λοιποί συγγενείς για το πολιτικό χάος, στο οποίο προφανώς εισέρχεται τώρα η Ιταλία;

Μέρκελ και Όλι Ρεν δεν έσπρωξαν τον ιταλικό λαό σε έναν τσαρλατάνο, που υπόσχεται επιστροφή φόρων, επιδομάτων, αυξήσεων μισθών και γενικά επιστροφή στο παρελθόν των παχιών, αλλά ψεύτικων ιταλικών αγελάδων; Αυτοί δεν έσπρωξαν έναν ολόκληρο λαό να ψηφίσει ένα καραγκιόζη θεατρίνο, που ούρλιαζε προεκλογικά από τα μπαλκόνια στην Ιταλία για επιστροφή στη λιρέτα, έξοδο της Ιταλίας από την ευρωζώνη και διάφορα τέτοια λαϊκίστικα;

Ή μήπως οι περίφημες αγορές και οι ανελέητοι σαράφηδες Βερολίνου και Βρυξελλών δεν είδαν τι έγινε στην Ελλάδα, που μέχρι και τους φασίστες έβαλαν στη βουλή 500 χιλιάδες απελπισμένοι Έλληνες;

Είμαι βέβαιος ότι αν κάνουν τώρα ένα κόμμα ο Σεφερλής ή ο Στάθης Ψάλτης ( τους εκτιμώ και του δύο σαν καλλιτέχνες αλλά ποτέ δεν θα τους ψήφιζα για αρχηγούς κομμάτων) και βγουν στους δρόμους και σε πλατείες με την υπόσχεση ότι θα αυξήσουν τις συντάξεις, θα επιστρέψουν χαράτσια και θα διορίσουν καμιά εκατοστή χιλιάδες στο δημόσιο, θα μπουν στη βουλή με καμιά πενηνταριά βουλευτές μαζί τους.

Όταν σπέρνεις ανέμους, θερίζεις θύελλες, λέει μια σοφή ελληνική παροιμία. Τώρα η φράου Μέρκελ και οι διάφοροι σφουγγοκωλάριοι πρωθυπουργοί της στη βόρεια Ευρώπη (κάτι περίεργοι Φινλανδοί και Ολλανδοί) ας πάνε να τα βγάλουν πέρα με έναν μεθυσμένο από τη νίκη του Μπερλουσκόνι, που μεταξύ μίας μπούνγκα-μπούνγκα και ενός μοντέλου θα πρέπει να συνομιλούν μαζί του και με έναν Γκρίλο, που μπορεί να την έχει δει και Ναπολέων Βοναπάρτης της Ιταλίας.