Τρόμος στους εφοριακούς

Μίλαγα χθες με την κ. Φρόσω Σταυράκη, μέλος της εκτελεστικής επιτροπής της Ομοσπονδίας Εφοριακών Υπαλλήλων, και μου περιέγραφε μέσα σε ποια ψυχολογική κατάσταση δουλεύουν στις εφορίες οι συνάδελφοί της.

«Είναι όλοι τους τρομαγμένοι. Ζουν από το πρωί την τραγωδία του ελληνικού λαού. Βλέπουν ανθρώπους να κλαίνε μπροστά τους και να τους εκλιπαρούν για μία διευκόλυνση, που όμως αν την κάνει ο εφοριακός θα απολυθεί, γιατί θα έχει παρανομήσει. Φοβούνται ακόμη τον απελπισμένο που μπορεί να χυμήξει επάνω τους. Τρέμουν μην κάνουν κάποιο ανθρώπινο λάθος ή πάρουν μία απόφαση που θα τους εκθέσει και ίσως τους κοστίσει τη θέση τους. Αλλά είναι δυνατόν έτσι, μέσα στον τρόμο, να δουλεύουν αυτοί οι άνθρωποι;».

Σωστό και κρίσιμο το ερώτημα. Σκέφτομαι πώς μπορούν να στηριχτούν αυτοί οι άνθρωποι, που από τη δική τους δουλειά, εντιμότητα, ευσυνειδησία και καθημερινό ιδρώτα, θα σωθεί ή όχι αυτή η χώρα.

Γιατί πρέπει κάθε μέρα να μαζέψουν τα χρήματα από τον απλό πολίτη. Και είναι άνθρωποι. Και συχνά λυγίζουν. Και αφήνονται μόνοι τους από την ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών που το μόνο που ξέρει και υπολογίζει είναι ότι το ένα και ένα κάνουν δύο.

Τα γράφω όλα αυτά για να στείλω το μήνυμα ότι ο εφοριακός δεν είναι εχθρός του πολίτη. Κάνει μία άχαρη, κακομούτσουνη δουλειά, αλλά δεν είναι απέναντί μας. Νόμους και αποφάσεις άλλων εκτελεί.

Και ας μην ξεχνάμε ότι ένας τρομαγμένος, τρομοκρατημένος εφοριακός γίνεται πιο ευάλωτος στην όποια πίεση της πολιτικής εξουσίας ή της εξουσίας τους χρήματος.

ΥΓ: Πληρώνω κανονικά τις δόσεις μου στην εφορία, δεν έχω ανάγκη της εύνοιας από κανέναν εφοριακό, είμαι συνεπής στις υποχρεώσεις μου –αλλά δεν μπορώ να μην γράψω για μία πολύ επικίνδυνη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί με τους τρομαγμένους εφοριακούς υπαλλήλους.