Ζούμε στην ασφαλή αβεβαιότητα

Του Νίκου Νικολόπουλου

Η δήλωση Ντάισελμπλουμ προϊδεάζει για τα εφιαλτικά σενάρια που μπορεί να ακολουθήσουν στην Ελλάδα το επόμενο διάστημα.

Οι λέξεις «ευρώ» και «Ευρωπαϊκή Ένωση» προκαλούν πια ρίγη ανατριχίλας, γιατί μοιάζουν ως να έγιναν εργαλεία επιβολής του Δ΄ γερμανικού Ράιχ.

Η Κύπρος έγινε η κερκόπορτα για να καταπατηθούν δικαιώματα αιώνων. Ούτε καν οι οικονομίες, οι καταθέσεις των πολιτών δεν είναι ασφαλείς, αφού οι καταθέσεις των 100.000 ευρώ κάλλιστα μπορούν να μικρύνουν ή και να μην υπάρχουν καθόλου. Επομένως, κανένα ατομικό ή συλλογικό δικαίωμα, δεν είναι πια κατοχυρωμένο στην «πολιτισμένη» Ευρώπη.

Μόνο οι Γερμανοί μπορούν ακόμα να... κοιμούνται ήσυχοι σ' αυτή την παράταιρη Ε.Ε.

Ο κίνδυνος αποσταθεροποίησης της Ευρωζώνης είναι πλέον-μετά την κυπριακή κρίση-ορατός. Η ανησυχία είναι αντικειμενική, αφού όλα δείχνουν πως αλλάζουν πολλά στο χρηματοπιστωτικό οικοδόμημα της Ευρωζώνης, στο οποίο έχουν προκληθεί τριγμοί από αποφάσεις, όπως αυτή για το κούρεμα των καταθέσεων ή την επιβολή περιορισμών στη κίνηση κεφαλαίων.

Αυτό που προκύπτει αβίαστα από αυτές τις εξελίξεις είναι ότι σε μια φάση ρευστότητας και επιταχυνόμενων διεθνοπολιτικών ανακατατάξεων, όπου ιδιαίτερα στην Ευρώπη, η βολονταριστική πολιτική της Γερμανίας θέτει σε δοκιμασία την ευρωπαϊκή ενοποίηση.

Η αλλαγή που συμβαίνει είναι κολοσσιαία.

Η Γερμανία θα χρηματοδοτήσει την οικονομική επικυριαρχία της στην Ευρώπη, με τα χρήματα εκείνων που σκοπεύει να χρηματοδοτήσει.

Η Ελλάδα δεν μπορεί να εξακολουθήσει να πορεύεται με την αμήχανη αρχή «βλέποντας και κάνοντας».

Η Μέρκελ μας τιμωρεί για να προστατεύσει τις μεγάλες επιχειρήσεις και τις τράπεζες της Γερμανίας.

Η Κυβέρνηση Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη, αντί να χαράξει και να εφαρμόσει μια συγκροτημένη στρατηγική μακράς πνοής, που να διασφαλίζει τα αδιαίρετα συμφέροντα του ελληνισμού και να ενσωματώνει εναλλακτικές λύσεις για κάθε ενδεχόμενο, αντί να μας υπερασπιστούν με πατριωτισμό και αξιοπρέπεια, μας προδίδουν για να δράσουν σαν ασήμαντοι κομπάρσοι της Μέρκελ μέσω των προγραμμάτων λιτότητας που υιοθέτησαν προηγουμένως για να διαλύσουν τα κεκτημένα εργασιακά δικαιώματα, που θα παρενοχλούσαν μελλοντικά τη λειτουργία των γερμανικών πολυεθνικών.

Αξίζει να δεί κανείς τι αναφέρει χαρακτηριστικά η Διεύθυνση Οικονομικών Μελετών της Alpha Bank, στο τελευταίο Εβδομαδιαίο Δελτίο Οικονομικών Εξελίξεων:

«Εδώ έχουμε και πάλι άρωμα Ελλάδος, ως εάν η Τρόϊκα, που ώθησε την Ελλάδα σε μεγάλη και συνεχή ύφεση, να μην έμαθε τίποτα από τις ασκήσεις βιωσιμότητας του χρέους που χρησιμοποιήθηκαν ως δούρειος ίππος».

Στη συνέχεια -ως κερασάκι στην τούρτα- ήρθε το σοκ, με τον πλέον επίσημο τρόπο και από τον Ολλανδό πρόεδρο του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ και από τον επίτροπο Μισέλ Μπαρνιέ.

Ακόμα, ολοένα και περισσότεροι (Νότιοι) πολίτες της Ε.Ε., δεν νιώθουν τίποτα πια να τους ενώνει με τους Ευρωπαίους συμπολίτες τους του Βορρά.

Οι αντιδράσεις είναι βέβαιο ότι θα κλιμακωθούν, καθώς αναβιώνει το κλίμα που κυριάρχησε για τη ρύθμιση του γερμανικού χρέους, στη διάσκεψη του Λονδίνου το 1953, λίγα χρόνια μετά το μακελειό που προκάλεσε, όταν αποφασίστηκαν εξαιρετικά ευνοϊκές ρυθμίσεις για τη Γερμανία από τους εχθρούς της, συμβάλλοντας έτσι στην ανάπτυξή της, κάτι που σήμερα η ίδια αρνείται να κάνει για τους συμμάχους της.

Θυμάμαι ολοένα και πιο συχνά, το ληστρικό πνεύμα των Ευρωπαίων, στην άλωση του 1204, τις γερμανικές θηριωδίες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, την εγκατάλειψη του έθνους μας το 1922, από τους υποκριτές δυτικούς πως σήμερα ζούμε την πρόθεση καταλήστευσης των φυσικών πόρων της πατρίδας μας, από τους αρχιμηχανικούς της κατασκευής χρέους.

Πάρα πολλοί κοινοτικοί αξιωματούχοι και πολιτικοί παράγοντες σε όλη την Ευρώπη, έχουν δημιουργήσει ένα πολύ εχθρικό περιβάλλον για τη Γερμανία.

Δημοσίευμα του περιοδικού «Der Spiegel» ανέφερε, ότι «η μάχη για να σωθεί η Κύπρος άφησε βαθιά τραύματα στην Ευρωζώνη» και ακόμα ότι «το δράμα της Κύπρου απέδειξε ότι η κρίση στην ευρωζώνη εξελίσσεται σε μία πάλη της Γερμανίας για την ηγεμονία στην Ευρώπη».

Η ζημιά λοιπόν έχει γίνει, η εμπιστοσύνη έχει κλονιστεί.

Ο λόγος της Μέρκελ δεν έχει καμιά αξία.

Η Κύπρος έδειξε για ακόμη μία φορά, ότι η Ευρώπη δεν μπορεί να βασιστεί στους Γερμανούς!!!

Η πολιτική της Μέρκελ και των υποτακτικών της, οδηγούν στην απαξία του ευρώ, το οποίο χάνει την εμπιστοσύνη των απλών πολιτών και των επενδυτών.

Αυτοί καταστρέφουν την αξιοπιστία του ευρώ ως νόμισμα ισχυρό, αφού ταυτόχρονα καταστρέφουν την τραπεζική πίστη.

Η αξία του ευρώ επομένως θα πέσει, ο πληθωρισμός θα ανέβει.

Το πόσο κακό θα προκαλέσει αυτό το κακό ευρώ, μένει να το δούμε στη συνέχεια.

Είναι καιρός, λοιπόν, σε όλο το Νότο να αρχίσουμε να λέμε «όχι»!

Αλλά, ταυτοχρόνως, για να μην είναι τα «όχι» μας πομφόλυγες και λεονταρισμοί χωρίς ουσία, πρέπει να στηριχτούμε στις δικές μας δυνάμεις.

Οι Έλληνες ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ υιοθετούμε και προτείνουμε τρία πράγματα για την αντιμετώπιση της κρίσης:

Εξάλειψη της αμφιβολίας για απώλειες στις τραπεζικές καταθέσεις ότι τα μετρητά είναι πιο ασφαλή στις τράπεζες από ότι κάτω από το στρώμα.Να δοθεί μία αξιόπιστη πολιτική απάντηση στην κρίση καιΟι φορείς χάραξης πολιτικής να μιλούν με μία φωνή.

Οι πολίτες –καταθέτες της Ευρωζώνης, φοβούνται ότι μετά το ανησυχητικό προηγούμενο της Κύπρου, έχει αποδυναμωθεί πλήρως ο βασικός πυλώνας διατήρησης της σύγχρονης τραπεζικής. Δεν υπάρχει πια ασφάλεια των καταθέσεων, σε όλη την Ε.Ε. και όχι μόνο στις «οικονομικά προβληματικές» χώρες, όπως η Ελλάδα και η Ισπανία, αλλά ακόμα και στην Ιταλία, τη Γαλλία και αλλού.

Είναι καθαρό δυστυχώς, όπως επεσήμανε πρόσφατα και ο Νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν, η απόφαση που ελήφθη για την Κύπρο είναι «σαν οι Ευρωπαίοι να κρατούν μια πινακίδα, η οποία γράφει καιρός να τρέξετε προς τις τράπεζές σας».

Η λεγόμενη Ευρωζώνη, καταργήθηκε ανήμερα την 25η Μαρτίου από τους νεοναζί και παραδόθηκε στα σχέδιά τους.

Ολόκληρο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα σείεται συθέμελα και οι εξελίξεις προσλαμβάνουν καταλυτικές διαστάσεις για ολόκληρη τη Γηραιά Ήπειρο.

Επιφανειακά η Μέρκελ και ο Σόϊμπλε δείχνουν ότι εργάζονται για τη σταθεροποίηση της οικονομίας, στην πραγματικότητα, όμως, δένουν τα κράτη με το χρέος.

Ο γερμανικός άξονας προελαύνει εκβιάζοντας, σφαγιάζοντας, λεηλατώντας και τρομοκρατώντας. Κερδίζει μάχες ενάντια στους αδύνατους, αποθρασύνεται και προκαλεί αδίστακτα. Ακυρώνει τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και εγκαθιστά στις θέσεις τους δυνάμεις του Δ΄ Ράϊχ.

Γκρεμίζει, μέρα με τη μέρα, το ευρωπαϊκό όραμα.

Ωστόσο, τόσο η νίκη όσο και η ήττα σε ένα πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον, χωρίς πραγματική διέξοδο και προοπτική, έχουν κοντά πόδια.