Κύπρος, γη πατρώα ελληνική

Του Γιώργου Μακρή - Δικηγόρου

Όλοι οι βάρβαροι κατσαπλιάδες που ενέσκηψαν μετά σαν λυσσασμένες ακρίδες είναι σώμα ξένο και παράσιτο, λέπρα στον εθνικό κορμό, ψώρα στο δέρμα μας.

Ιερός σκοπός μας ήταν και είναι να τους πετάξουμε μια μέρα στη θάλασσα. Να μη μείνει ρουθούνι ξένου κατακτητή, όπως έγινε στην Κρήτη. Αυτό είναι το άρθρο πίστης μας για το αβύθιστο αεροπλανοφόρο του Ελληνισμού. Είναι γραμμένο με αίμα και δεν θα αλλάξει μήτε θα αναθεωρηθεί ποτέ.

Από την αποφράδα εκείνη ημέρα του 2003, που οι αρχές του ψευδοκράτους “επέτρεψαν” την διέλευση στα κατεχόμενα εδάφη, δείχνοντας υποτίθεται την “καλή τους θέληση”, υπολογίζεται πως το 70% των Ελληνοκυπρίων δεν έχει πατήσει το πόδι του εκεί. Δεν πατάνε διότι δεν ζητούν χάρες ούτε γουστάρουν να δείχνουν διαβατήριο για να περπατήσουν στο χώμα της Πατρίδας τους. Στο χώμα της Πατρίδας τους θα επιστρέψουν μόνο ως Κυρίαρχοι, Ιδιοκτήτες και Νομείς. Δεν θα επιστρέψουν ποτέ ως τουρίστες με κοντά παντελονάκια και σαγιονάρες διότι η Πατρίδα τους δεν είναι “αξιοθέατα” για ημερήσια εκδρομή, καζίνο και φτηνές πουτάνες. Στην επάνοδο των Ελλήνων θα προηγηθούν βολές πυροβολικού, όχι επίδειξη εγγράφων. Θα ακολουθήσει ο θείος ήχος της μεταλλικής ερπύστριας και τελευταίο το βαρύ άρβυλο του φαντάρου που θα λιώσει την καρωτίδα του παράνομου εισβολέα.

Σε αυτό το καθημερινό δημοψήφισμα, που διεξάγεται 15 χρόνια τώρα, οι Έλληνες ψηφίζουν με τα πόδια τους: ΟΧΙ στο ξεπούλημα, ΟΧΙ στην ψευτολύση, ΟΧΙ σε καμία διευθέτηση που δεν μας αποκαθιστά 100% στις γαίες των Προγόνων μας. Δεν υπάρχει καμιά πιο ατράνταχτη απόδειξη της απέχθειας των Ελλήνων της Κύπρου για τους βαρβάρους από αυτήν την διαμαντένια άρνηση. Καμιά πιο οριστική απόδειξη της περιφρόνησης στα μογγολοειδή και το ασιατικό τυραννικό ήθος τους. Κανένα “κυπριακό έθνος” δεν υφίσταται ούτε υπήρξε ποτέ στην Ιστορία. Υπήρξε μόνο το Έθνος των Ελλήνων, του οποίου η Μεγαλόνησος αποτελεί οργανικό και αναπόσπαστο τμήμα, το μακρύ χέρι του Ελληνισμού στην Ανατολή που διασχίζει τη Μεσόγειο με το ξίφος της χερσονήσου της Καρπασίας.

Δεν έχουμε αυταπάτες. Ξέρουμε πως ό,τι χάθηκε με πόλεμο θα κερδηθεί και πάλι με πόλεμο. Δεν περιμένουμε να μας σώσει ο Γιούνκερ και οι γραφειοκράτες κηφήνες του ευρωσοσιαλιστικού υπερκράτους. Ούτε έχουμε κάτι να προσδοκάμε από την μαλθακή ελίτ των Αναστασιάδηδων και των κομμουνιστών συμμάχων τους, που βιάστηκαν να στήσουν ένα νέο σχέδιο Αυνάν στις πλάτες του Έθνους. Αυτοί κοιτούν τα επόμενα 5 χρόνια. Εμείς κοιτάμε τα επόμενα 500. Βιάστηκαν να προτείνουν μια “επανένωση” όπως όπως που με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγούσε στον εκτουρκισμό της Νήσου. Ευτυχώς οι φύλακες είχαν γνώση και οι εκτρωματικές φαντασιώσεις των ριψάσπιδων για «συμφιλίωση» πετάχτηκαν άλλη μια φορά στο μεγάλο σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας. Οι μογγόλοι παραχωρούσαν ελάχιστα εδάφη και καρπώνονταν το 50% της ακτογραμμής, με τα τεράστια οφέλη για τον τουρισμό και τον υποθαλάσσιο πλούτο.

Ο οθωμανός έχει βάλει από καιρό στο μάτι τα ενεργειακά μας κοιτάσματα, την άσβεστη φλόγα του Ελληνισμού που ξεπηδά μέσα από τα έγκατα των θαλασσών του. Θα του κόψουμε τα ξερά του. Θα σταθούμε άξιοι γιοι των σεπτών πατέρων μας: του βασιλιά Ονήσιλου που παρέλαβε τη σκυτάλη από τους Ίωνες της Μικράς Ασίας και μετέδωσε τη φωτιά της αντιπερσικής επανάστασης στην Κύπρο, στα 499 π.Χ.· του μεγάλου οραματιστή βασιλέα Ευαγόρα Α', που σε συμμαχία με τους Ναυκράτορες Αθηναίους επιχείρησε να ενώσει τις πόλεις της Νήσου σε ένα ενιαίο Ελληνικό Κυπριακό Κράτος, ανεξάρτητο από το περσικό μαστίγιο· του Εθνομάρτυρα Ευαγόρα Παλληκαρίδη, που βάδισε εύψυχος και ευδαίμων προς την αγχόνη, εκείνο το πρωινό της 14ης Μαρτίου 1957, γνωρίζοντας πως πεθαίνει για την Ένωση με τη Μητέρα Ελλάδα. Το αίμα αυτών των ηρώων, αρχαίων και νεοτέρων, σιγοβράζει ακοίμητο και μας προστάζει. Μαύρη κατάρα θα πέσει πάνω σε όποιον τολμήσει να αψηφήσει τη Μνήμη και την Ιστορία.

Το έκτρωμα που απεργάστηκαν στην Ελβετία οι νενέκοι γραικοί με τους τούρκους, υπό τις ευλογίες των άχρηστων ευρωσοσιαλιστών, δεν έδινε λύση στο άγος της παρουσίας των τουρκικών στρατευμάτων, που σκότωσαν τα παιδιά μας, βίασαν τις κόρες και τις αδελφές μας, βεβήλωσαν τις εκκλησιές μας. Για όλα αυτά θα έχουν το άσβεστο μίσος μας, που δεν θα χορτάσει παρά μόνο όταν εξαφανιστεί και ο τελευταίος τουρανομογγόλος από το πρόσωπο της γης. Δεν έδινε λύση στο πρόβλημα των “εγγυήσεων”, διαιωνίζοντας την ανηλικότητα του Κυπριακού Ελληνισμού, που κρίνεται ανίκανος να χειραφετηθεί και να καταστεί αφέντης της τύχης του. Μας πλάσαραν μια φρικιαστική εναλλαγή στο αξίωμα της Προεδρίας, το οποίο θα κατέχει εκ περιτροπής ο τουρκοκύπριος κολαούζος της Άγκυρας, ο δούλος του ισλαμοφασίστα σουλτάνου. Εκθηλυμένοι και εκφυλισμένοι, συρθήκαμε σε διαπραγματεύσεις που ενίσχυσαν κι άλλο τη θέση του εχθρού. Η Κυπριακή Δημοκρατία αυτοκαταργήθηκε τη στιγμή που ο επικεφαλής της δέχθηκε να προσφωνείται ως “εξοχότητα”, όπως ακριβώς ο σφετεριστής τουρκόσπορος συνομιλητής του.

Φυσικά καμιά “λύση” δεν πέρασε και ούτε πρόκειται να περάσει και αυτό το ξέρουμε όλοι. Ο Ελληνικός Κυπριακός Λαός, αν ο μη γένοιτο φτάσουν ποτέ τα πράγματα στην κάλπη, θα δώσει άλλη μια μεγαλειώδη σφαλιάρα στα μούτρα των νταβατζήδων. Θα στείλει την “λύση” στον απόπατο της ιστορίας, όπως έκανε και με το σχέδιο Αυνάν. Δεν θα αλλάξει ποτέ την τωρινή ευημερία του, την προκοπή του, την απίστευτη και αξιοζήλευτη οικονομική ελευθερία του, για να τακιμιάσει με τουρκόγυφτους τσαντιράνθρωπους που ούτε Ελευθερία γνωρίζουν τι σημαίνει, ούτε Πνεύμα, ούτε Ανθρωπισμός. Έχουν γνώσιν οι φύλακες. Θα τα πάρουμε πίσω, όσες εκατονταετίες και αν χρειαστούν. Θα μεταλαμπαδεύσουμε στις επόμενες γενιές τη φλόγα του Ιερού Χρέους. Η ψυχή των Βασιλέων μας, των Ηρώων μας, των Μητέρων και των Πατέρων μας, δεν θα γαληνέψει παρά μόνο όταν δει από ψηλά την Ελληνική Σημαία να κυματίζει στο Κάστρο της Κερύνειας, στα ενετικά τείχη της Αμμοχώστου, στο μοναστήρι του Αποστόλου Ανδρέα στην Καρπασία, στον Άγιο Ιλαρίωνα και την Καντάρα του Πενταδάχτυλου. Κείνη την αναστάσιμη μέρα που όλες οι εκκλησιές μας αποκαθαρθούν με θειάφι από το μίασμα και θα αποδοθούν και πάλι κεχαριτωμένες στην Ελληνική Ορθόδοξη Λατρεία.

Κανένας συμβιβασμός – καμιά παραχώρηση – καμιά συνομιλία με τον εχθρό του Γένους. Μόνο φωτιά και μολύβι στα κρανία τους. Το γραμμάτιο του 1974 θα εξοφληθεί όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου και μάλιστα με τόκο βαρύ. ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ρε κερατάδες πουτανοσπέρματα. Σαν αρπακτικά θα πέσουμε πάνω σας και θα σας αφανίσουμε, με τη βοήθεια της Υπερμάχου Στρατηγού για ασπίδα.