Το δράμα με τις δολοφονίες στην Πάτρα και το ειδεχθές τηλεοπτικό θέαμα

Η υπόθεση με την δολοφονία των τριών παιδιών, επικοινωνιακά, αρχίζει να παίρνει διαστάσεις reality show σαν αυτά τα τηλεσκουπίδια που γίνονται προς τέρψη του κοινού. Αφήστε που πάνω στις ψυχούλες κάποιοι στήνουν καριέρες.... Και κάπου εδώ αρχίζει η αηδία. Εκτός από το ειδεχθές έγκλημα, υπάρχει και το ειδεχθές τηλεθέαμα. Τροφή για σκέψη οι παρακάτω επισημάνσεις:

- Αν υπάρχουν ισχυρές αποδείξεις στα χέρια των αρχών δεν χρειάζεται καμία ομολογία της δράστιδος ή των δραστών. Συνεπώς η όλη συζήτηση για το αν έσπασε ή όχι η Ρούλα Πισπιρίγκου είναι άνευ ουσίας.

- Το τσουνάμι δηλώσεων δήθεν μαρτύρων που παρελαύνουν από τα ΜΜΕ και ήξεραν τόσες λεπτομέρειες, τις οποίες ξαφνικά τις θυμήθηκαν κατόπιν εορτής είναι τουλάχιστον αποπροσανατολιστικό. Οι αξιόπιστοι μάρτυρες που μίλησαν στο ανθρωποκτονιών δεν θα βγουν ποτέ στα κανάλια, ευνόητο νομίζω...

- Η αντιμετώπιση της υπόθεσης από μία μερίδα του τύπου και ειδικά των τηλεοπτικών καναλιών είναι ιδιαιτέρως θλιβερή και αγγίζει τα όρια «παλαιού τύπου μεσημεριανάδικων» με παρουσιαστές να χτίζουν καριέρες στην πλάτη τριών παιδιών που έφυγαν τόσο άδικα από τη ζωή. Άχρηστες πληροφορίες, ατυχή σχόλια και τηλεδίκες με άσχετους ειδικούς που έχουν δει δολοφονίες μόνο στον κινηματογράφο.

- Εξιχνίαση της υπόθεσης είναι όχι μόνον να μάθουμε το δολοφόνο ή τους δολοφόνους, αλλά και το κίνητρο των δολοφονιών. Άρα: Δολοφόνοι, συνεργοί που υπέλθαπταν και επιστήμονες που υπέγραψαν αιτίες θανάτου. Κόσμος και κοσμάκης δηλαδή, όχι μόνο η Ρούλα. Άλλοι ως φυσικοί και άλλοι ως ηθικοί αυτουργοί. Άλλοι με δόλο κι άλλοι με εγκληματική αμέλεια. Έχει πολύ δρόμο η δικαιοσύνη μπροστά της και πρέπει να κάνει το έργο της ανεπηρέαστη.