Γερμανικές αποζημιώσεις: Η συζήτηση δεν τελείωσε ομολογούν οι σύμβουλοι της Μέρκελ
Αν και η Γερμανίδα Καγκελάριος το αρνείται πεισματικά, ωστόσο, στο Βερολίνο και στον κυβερνητικό Συνασπισμό της Μέρκελ φαίνεται πως αυτή η συζήτηση έχει ανοίξει για τα καλά.
ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΑΞΙΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΕΧΟΥΝ ΝΟΜΙΚΗ ΒΑΣΗ – ΔΙΑΧΩΡΙΖΟΥΝ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟ ΔΟΓΜΑ ΣΟΪΜΠΛΕ ΤΟ SPD ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ
Ανώτερα στελέχη του SPD το οποίο συγκυβερνά με τη Μέρκελ, έχουν αντίθετη άποψη για τις πολεμικές αποζημιώσεις που κατά πολλούς ξεπερνούν τα 250 δισεκατομμύρια ευρώ.
Όπως αναφέρουν ξένα μέσα ενημέρωσης – μεταξύ των οποίων και η dailymail – ακόμα και οι σύμβουλοι της Μέρκελ προειδοποιούν την Καγκελαρία ότι η Αθήνα έχει μια έγκυρη αξίωση και ισχυρή νομική βάση για αποζημίωση.
Σημαντικές προσωπικότητες του συνασπισμού της Άνγκελα Μέρκελ στην κυβέρνηση έχουν ενωθεί με το Πράσινο Κόμμα για να διακηρύξουν ότι η Γερμανία πρέπει να αποζημιώσει την Ελλάδα με ποσό δισεκατομμυρίων ευρώ για τις ναζιστικές θηριωδίες.
Σύμφωνα με ρεπορτάζ της Dailymail οι απαιτήσεις είναι «ανοικτές», ενώ ήδη εξειδικευμένοι δικηγόροι προειδοποίησαν το γραφείο της Μέρκελ, ότι η Ελλάδα μπορεί να έχει μια έγκυρη αξίωση και ενδέχεται να χάσει η Γερμανία, αν επιλέξει να το παλέψει στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.
Υψηλού προφίλ πολιτικοί από το SPD και τους Πράσινους έχουν ρίξει το βάρος τους στην Ελλάδα λέγοντας ότι αξίζουν αποζημιώσεις 70 χρόνια μετά το τέλος της σύγκρουσης.
Η Gesine Schwan μέλος του SPD δήλωσε: «Νομίζω ότι θα ήταν καλό για εμάς τους Γερμανούς να συντονίσουμε τους εαυτούς με την ιστορία μας. Πρόκειται για την αναγνώριση ότι έχουμε διαπράξει σοβαρά λάθη στην Ελλάδα. Η νομική υπόθεση της κυβέρνησης δεν είναι πειστική. Αφήνει μια κακή εντύπωση ότι η Γερμανία δεν θέλει να αναλάβει τις ευθύνες της».
Ο αναπληρωτής αρχηγός του SPD, Ralf Stegner, είπε: «Εμείς δεν πρέπει να συνδέουμε το ζήτημα της αποζημίωσης με την τρέχουσα συζήτηση σχετικά με την κρίση του ευρώ. Αλλά είμαι της άποψης ότι πρέπει να συζητήσουμε την αποζημίωση, ανεξάρτητα. Είναι ένα κομμάτι που έχει να κάνει με τη δική μας ιστορία».
Ο ηγέτης της κοινοβουλευτικής ομάδας των Πρασίνων Anton Hofreiter πρόσθεσε «Η Γερμανία δεν μπορεί να εξαλείψει απλά τα αιτήματα από την Ελλάδα από το τραπέζι. Ούτε ηθικά ούτε νομικά έχει ολοκληρωθεί αυτό το κεφάλαιο. Η κυβέρνηση θα ήταν καλό να ανοίξει συζητήσεις σχετικά με την επανεκτίμηση των γερμανικών εγκλημάτων και την εξεύρεση συμβιβαστικής λύσης με την Ελλάδα…».
Η Μέρκελ λέγεται ότι είναι έξαλλη με το σχίσμα που δημιουργήθηκε σε ένα, μέχρι τώρα, ενιαίο μέτωπο που υπήρχε στο Βερολίνο.
Η ίδια – αλλά και αρκετοί Γερμανοί - βλέπουν το Ελληνικό αίτημα για αποζημιώσεις ως ένα τέχνασμα της ελληνικής πλευράς προκειμένου να κερδίσει χρόνο και χρήμα για να ρυθμίσει την χρόνια κρίση χρέους της.
Η Γερμανία είχε πληρώσει κάποια χρήματα της τάξης των 50 εκατομμυρίων ευρώ ως αποζημίωση στην Ελλάδα μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά η νέα κυβέρνηση στην Αθήνα ισχυρίζεται ότι αυτά δεν ήταν ποτέ αρκετά.
Οι Γερμανοί έχουν ήδη αρχίσει να λαμβάνουν πολύ σοβαρά τις αναφορές των συγγενών των θυμάτων της σφαγής ως μια ανθρωπιστική συζήτηση πέρα από την κρίση του ευρώ.
Το περιοδικό Spiegel ανέφερε μάλιστα την περασμένη Τρίτη ότι δικηγόροι της κυβέρνησης έχουν προειδοποιήσει την Γερμανίδα Καγκελάριο ότι οι Έλληνες μπορούν να έχουν έχουν νομικές απαιτήσεις και ότι, πράγματι, η χώρα θα μπορούσε να καταλήξει να πληρώνει τεράστια ποσά.
Λένε ότι ένα δάνειο £ 2.000.000.000 που το Τρίτο Ράιχ εξασφάλισε από την Ελληνική Εθνική Τράπεζα το 1942 δεν εξοφλήθηκε ποτέ: αυτό από μόνο του, σε σημερινά χρήματα, ανέρχεται σε περίπου £ 10 δισεκατομμύρια.
Η Ελλάδα απαιτεί επίσης αποζημίωση για τη σφαγή στο χωριό Δίστομο, όπου οι Ναζί σκότωσαν 218 άνδρες, γυναίκες και παιδιά στις 10 Ιουνίου του 1944.
Τι συνέβη μετά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο
Η Γερμανία ήταν υποχρεωμένη να καταβάλει το μεγαλύτερο ποσό των αποζημιώσεων για τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ωστόσο το συνολικό ποσό ακόμη είναι αδιευκρίνιστο, κυρίως διότι οι συμμαχικές χώρες απαίτησαν διαφορετικές μορφές αποπληρωμής σε διάφορες συναντήσεις, για να συζητήσουν την Ευρώπη μετά από τον πόλεμο. Αρχικά οι Σύμμαχοι υπέθεσαν πως η Γερμανία χρωστούσε συνολικά 320 δισ. δολάρια, ένα ποσό που αντιλήφθηκαν γρήγορα ότι δεν θα μπορούσε να αποπληρωθεί από τη Γερμανία, ιδιαίτερα με την προσθήκη του χρέους του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Στο Συνέδριο των Γερμανικών Εξωτερικών Χρεών στο Λονδίνο το 1952, τα μεταπολεμικά χρέη της Γερμανίας μειώθηκαν σε μόλις 7 δισ. γερμανικά μάρκα (περίπου 3 δισ. δολάρια σήμερα) από τα 16,2 δισ. μάρκα, ενώ τα προπολεμικά της χρέη μειώθηκαν στα 7,3 δισ. μάρκα.
Επιπλέον, η Γερμανία έπρεπε να παραδώσει την εξουσία της χώρας και να διαιρεθεί αρχικά σε τέσσερις ζώνες των συμμάχων, που αποστρατικοποιήθηκαν και τους αφαιρέθηκε ο εξοπλισμός.
Στις 14 Ιανουαρίου 1946, στο Παρίσι, συστήθηκαν δύο μορφές επανορθώσεων για τους συμμάχους, με την μορφή μεριδίων. Όλες οι επανορθώσεις περιλαμβάνουν κεφάλαια και κάποιες με τη μορφή βιομηχανικού και κεφαλαιακού εξοπλισμού. Το Ηνωμένο Βασίλειο, οι ΗΠΑ, η Γαλλία και η Γιουγκοσλαβία ήταν οι μεγαλύτεροι μέτοχοι.
Επιπλέον, η Γερμανία υπέγραψε μια συμφωνία στις 10 Σεπτεμβρίου 1952, επιβεβαιώνοντας ότι η Δυτική Γερμανία θα συμφωνούσε να πληρώσει 3 δισ. μάρκα στο Ισραήλ σε δόσεις και 450 εκατ. μάρκα στο παγκόσμιο εβραϊκό κογκρέσο, μια ομοσπονδία που εκπροσωπεί τις εβραϊκές κοινότητες, σε 12 χρόνια.
Ομοίως με την κατάσταση στην Ελλάδα, ο Ισραηλινός υπουργός Οικονομικών, Yuval Steinitz, ανακοίνωσε το 2009 ότι ήθελε η Γερμανία να πληρώσει περί τα 450 εκατ.-1 δισ. ευρώ σε αποζημιώσεις για τους Εβραίους που εξαναγκάστηκαν σε καταναγκαστικά έργα στη διάρκεια του Ολοκαυτώματος, παρά το γεγονός ότι η Γερμανία είχε πληρώσει το συνολικό χρέος της στο Ισραήλ.
Αυτό που παραμένει ασαφές είναι πόσα χρωστούσε αρχικά η Γερμανία και πόσα πρέπει να εξοφλήσει τώρα. Σύμφωνα με τον Pablo de Grieff, συγγραφέα του The Handbook of Reparations, μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου 1965, η Γερμανία είχε εξοφλήσει 4,5 δισ. δολάρια, τα οποία αυξήθηκαν συνολικά μέχρι το 2000, σε περισσότερα από 38,6 δισ. δολάρια.
Ιαπωνία
Για την Ιαπωνία, η αποπληρωμή των επανορθώσεων του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν πιο περίπλοκη. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, είχε εκτιμηθεί από τους Συμμάχους ότι η Ιαπωνία είχε χάσει το 42% του εθνικού της πλούτου. Ως εκ τούτου, το 1951 η Ιαπωνία υπέγραψε μια συνθήκη η οποία θα ήταν επωφελής και για τις δύο πλευρές.
Υπογράφθηκε στο Σαν Φρανσίσκο το 1951, η Συνθήκη Ειρήνης με την Ιαπωνία, που σήμαινε ότι «η Ιαπωνία θα μετέφερε τα assets της και εκείνα των υπηκόων της σε χώρες οι οποίες ήταν ουδέτερες στη διάρκεια του πολέμου ή που ήταν σε πόλεμο με οποιαδήποτε από τις συμμαχικές δυνάμεις ή κατ’ επιλογή της, το αντίτιμο αυτών των assets στη Διεθνή Επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού που θα πρέπει να ρευστοποιήσει αυτά τα assets και να διανείμει τα κεφάλαια στις κατάλληλες εθνικές υπηρεσίες».
Συνολικά, η ιαπωνική κυβέρνηση συμφώνησε να πληρώσει 6,67 εκατ. δολάρια στο Διεθνή Ερυθρό Σταυρό, ως αποζημίωση προς τους πρώην αιχμαλώτους πολέμου.
Ο Christopher Gerteis, λέκτορας του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, δήλωσε στο CNBC μέσω email ότι «τα ποσά που κατεβλήθησαν, αν και φαινομενικά μικρά, διαπραγματεύτηκαν και κατεβλήθησαν στη διάρκεια της δεκαετίας του ’50. Πραγματικά, οι περισσότερες κυβερνήσεις της Ανατολικής και Νοτιοανατολικής Ασίας, θεωρούν το ζήτημα των επανορθώσεων λήξαν.
Ποιος άλλος;
Ιταλία (360 εκατ. δολάρια)
Η Ιταλία ήταν μία από τις κύριες δυνάμεις του Άξονα μαζί με την Γερμανία και την Ιαπωνία. Με βάση μια συμφωνία ειρήνης, κλήθηκε να καταβάλλει το ποσό των 125 εκατ. δολαρίων στην Γιουγκοσλαβία, 105 εκατ. δολαρίων στην Ελλάδα, 100 εκατ. δολαρίων στη Σοβιετική Ένωση, 25 εκατ. δολαρίων στην Αιθιοπία και 5 εκατ. δολαρίων στην Αλβανία.
Φινλανδία (300 εκατ. δολάρια)
Από όλες τις χώρες που κλήθηκαν να πληρώσουν επανορθώσεις από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Φινλανδία είναι η μόνη που είναι γνωστό ότι έχει πληρώσει τον λογαριασμό της στο ακέραιο, όταν έστειλε 300 εκατ. δολάρια στη Σοβιετική Ένωση το 1952.
Ουγγαρία (300 εκατ. δολάρια)
Με βάση τη συνθήκη ειρήνης, η Ουγγαρία κλήθηκε να πληρώσει 200 εκατ. δολάρια στη Σοβιετική ¨Ενωση, και 100 εκατ. στην Τσεχοσλοβακία και την Γιουγκοσλαβία.
Ρουμανία (300 εκατ. δολάρια)
Η Ρουμανία κλήθηκε να πληρώσει 300 εκατ. δολάρια στην Σοβιετική Ένωση, για την ζημιά που προκλήθηκε από τις «στρατιωτικές της επιχειρήσεις». Σύμφωνα με την συνθήκη ειρήνης, τα πλήρωσε σε οκτώ χρόνια, από τις 12 Σεπτεμβρίου 1944, σε commodities.
Βουλγαρία (70 εκατ. δολάρια)
Η Βουλγαρία κλήθηκε να πληρώσει 45 εκατ. δολάρια στην Ελλάδα και 25 εκατ. δολάρια στην Γιουγκοσλαβία. Για το σύνολο των 70 εκατ. δολαρίων, η συνθήκη ανέφερε ότι κατεβλήθησαν με την μορφή προϊόντων από τους κλάδους της μεταποίησης και της γεωργίας, σε οκτώ χρόνια.
Πηγή: Με πληροφορίες από Capital
.jpg)
.jpg)
