Mario Volante: Ο «γιατρός» των ποδηλάτων – Μιλάει στο Newsbomb.gr για τη μαγεία της αναπαλαίωσης
Ο Μάριος Φωτόπουλος ή κατά κόσμον, Mario Volante, αναπαλαιώνει ποδήλατα που ξεχάστηκαν στο χρόνο, που… χάθηκαν στην σκουριά αφού ήταν χρόνια παρατημένα σε υπόγεια και αποθήκες. Όντας το ίδιος συλλέκτης αλλά και λάτρης γενικότερα των δίτροχων, «συμπεριφέρεται» - όπως εξηγεί στο Newsbomb.gr - στο καθένα από αυτά ως μοναδικό, δημιουργώντας έτσι μοναδικά αποτελέσματα που λατρεύουν οι άνθρωποι που τον εμπιστεύονται!
Στην οδό Αναγεννήσεως 11 στον Υμηττό, βρίσκεται εδώ και περίπου 40 χρόνια ένα βουλκανιζατέρ. Ανήκε στον πατέρα του τωρινού ιδιοκτήτη, Μάριου Φωτόπουλου, ο οποίος το 2010 το ανέλαβε και τρία χρόνια μετά είχε μια πρωτότυπη ιδέα: να χρησιμοποιήσει τον χώρο για αναπαλαιώσεις κλασικών ποδηλάτων.
Όπως μας εξηγεί στο Newsbomb.gr το καθένα από αυτά έχει τη δική του ξεχωριστή ιστορία. Μοντέλα της δεκαετίας του '40, του '50 και του '60, που στο πέρασμα του χρόνου έχουν γίνει αγνώριστα, τα φέρνουν στο εργαστήρι του άνθρωποι που για τους δικούς τους λόγους θέλουν να τα δουν ξανά με την όψη που είχαν κάποτε.
O Μάριος μιλάει για τις αναπαλαιώσεις με ενθουσιασμό. Αυτό που τον ευχαριστεί είναι να ζωντανεύει ξανά τις αναμνήσεις όσων απευθύνονται σε εκείνον επαναφέροντας το πρώτο τους ποδήλατο στην αρχική του μορφή, δίνοντας προσοχή σε κάθε λεπτομέρεια. Αναζητάει τόσο σε βιβλία όσο και στο διαδίκτυο τα αρχικά σχέδια κάθε ποδηλάτου που φτάνει στα χέρια του. «Ακόμη και η βίδα που θα χρησιμοποιήσω θα είναι της δεκαετίας που κατασκευάστηκε. Μπορεί να είναι δύσκολο να βρω τα ανταλλακτικά αλλά το κάνω για να δω τον άνθρωπο που μου το έφερε να χαμογελάει».
Στην προσωπική του συλλογή φιγουράρουν ποδήλατα από την Αμερική, την Αγγλία, την Ιταλία την Γαλλία και την Ολλανδία. «Η δεκαετία κατά την οποία σταμάτησαν να κυκλοφορούν όμορφα ποδήλατα είναι εκείνη του ’80. Δεν ασχολούμαι με ποδήλατα που βγήκαν από τότε και μετά γιατί έχουν πλαστικά φτερά αντί για σιδερένια, δεν είναι τόσο στιβαρά, οι κατασκευαστές δεν ενδιαφέρονταν για τις λεπτομέρειες αλλά ανέπτυξαν τις ταχύτητες που δεν μου αρέσουν», αναφέρει ο ίδιος.
Δείτε την gallery:
Διαβάστε τη συνέντευξη που παραχώρησε ο Mario Volante στο Newsbomb.gr:
Μάριε, γιατί αποφάσισες να ασχοληθείς με την αναπαλαίωση ποδηλάτων;
Δεν αποφάσισα να ασχοληθώ με τις αναπαλαιώσεις ποδηλάτων. Με μάγεψαν θα έλεγα καλύτερα. Με μάγεψε η ποιότητα των υλικών της εποχής και οι λεπτομέρειες και το ότι δίνεις ζωή σε ένα άχρηστο ποδήλατο. Όταν ξεκίνησα να το κάνω επαγγελματικά και να παραδίδω ένα ποδήλατο που μου είχαν φέρει σε πολύ άσχημη κατάσταση αυτό που έπαιρνα από τον κόσμο ήταν κάτι μαγικό. Επίσης μου αρέσει να συζητάω με τον πελάτη τις αναμνήσεις που έχει από το ποδήλατο του. Μου αρέσουν οι ιστορίες και το κάθε ποδήλατο έχει την δικιά του ιστορία.
Τι σημαίνει το ποδήλατο για σένα;
Το ποδήλατο για εμένα είναι παιδικές αναμνήσεις, ελευθερία, υγεία, γέλιο και δάκρυα μαζί, γιατί υπάρχουν και… πτώσεις. Η κάθε κατηγορία ποδηλάτου έχει και διαφορετική χρήση. Με το mountain θα πας στο βουνό, με μια κούρσα θα δοκιμάσεις τι ταχύτητα μπορείς να φτάσει. Το bmx προσφέρει αδρεναλίνη. Η κατηγορία που αρέσει σε εμένα είναι τα κλασσικά ποδήλατα, όπως λέμε vintage. Οδηγώντας ένα ποδήλατο από την δεκαετία του 40 έχεις μια αίσθηση που δεν μπορώ να την περιγράψω με λέξεις.
Υπάρχουν πολλά παλιά ποδήλατα στην Αθήνα; Από το 40, το '50 και το '60;
Ναι, υπάρχουν ποδήλατα παλιά ακόμα και σε αυλές, ταράτσες, υπόγεια και αποθήκες. Σκουριασμένα, περιμένοντας την μέρα που θα ξαναζωντανέψουν. Το άσχημο είναι ότι πολλά έχουν πεταχτεί διότι αρκετός κόσμος δεν έχει το συναίσθημα και σκέφτεται ότι είναι μια.. σαβούρα που του πιάνει χώρο ή ότι δεν μπορεί να ξαναφτιαχτεί. Συνήθως η μαμάδες τα πετάγανε για να έχει χώρο η αποθήκη. Στην δικιά μου ιστορία όλα τα ποδήλατα που μάζευα από ηλικία 9 ετών τα πέταγε ο πατέρας μου.
Πότε έφτιαξες το πρώτο σου ποδήλατο και πως απφάσισες να ασχοληθείς μεα αυτό;
Το πρώτο κλασσικό ποδήλατο το έφτιαξα το 2013. Μάλιστα δεν ήξερα πως να το κάνω και το έβαψα στο αγαπημένο μου χρώμα που είναι το πράσινο (όχι λόγο ομάδας δεν ήμουνα ποτέ fan του αθλήματος) με σύγχρονα ανταλλακτικά, γιατί δεν ήξερα και δεν είχα μπει ακόμα στο κομμάτι της αναπαλαίωσης. Τρελάθηκα από την χαρά μου σκεπτόμενος ότι πήρα ένα άχρηστο ποδήλατο και το έκανα λειτουργικό και όμορφο. Tο 2013 μάλιστα χώρισα γιατί δεν με άφηνε να έχω το ποδήλατο μέσα στο σπίτι. Το δεύτερο ποδήλατο ήτανε της αγαπημένης μου εταιρείας Raleigh του 1967. Για το συγκεκριμένο με συμβούλεψε ένας φίλος μου σχετικά με το πώς πρέπει να γίνει η διεργασία αλλά και ότι σε μια αναπαλαίωση κάνεις τον ίδιο κωδικό χρώματος και βάζεις τα ίδια ανταλλακτικά. Όλη αυτή η αναζήτηση και μετά το αποτέλεσμα με συγκλόνισε. Στην πορεία εξέλιξα το κομμάτι της βαφής, την ακτινολογική τον τροχών και άλλα πολλά τεχνικά πράγματα. Όσον αφορά το κομμάτι της ιστορίας του ποδηλάτου έχω φέρει απ’ έξω αρκετά βιβλία που μελετάω.
Είναι λειτουργικά στο σήμερα τα παλιά αυτά ποδήλατα αν αναπαλαιωθούν;
Τα ποδήλατα ναι, είναι λειτουργικά 100% μιας και κατά την διαδικασία της αναπαλαίωσης λύνεται ολόκληρο το ποδήλατο και τα ανταλλακτικά και ο σκελετός. Το ποδήλατο επιστρέφει ξανά στο αρχικό του στάδιο, φεύγουν όλες οι οξειδώσεις και τα παλιά χρώματα και ξεκινάω τη διαδικασία από την αρχή, όπως στο εργοστάσιο.
Τι περιλαμβάνει η αναπαλαίωση ενός ποδηλάτου;
Η αναπαλαίωση ενός ποδηλάτου περιλαμβάνει αρκετή έρευνα, ειδικά αν είναι πολύ παλιό με σπάνιο σχεδιασμό στα λογότυπα και επινικέλωση στη βαφή. Η διαδικασία απαιτεί αναζήτηση παγκόσμια, για την εύρεση των ανταλλακτικών ενώ πολλές είναι και οι αναποδιές που πρέπει να αντιμετωπίσεις. Κάποιες φορές μάλιστα δεν τα βάφω και τα συντηρώ ανάλογα με το ποσοστό χρώματος και την οξείδωση που έχουν υποστεί.
Όταν σου φέρνουν ένα παλιό ποδήλατο μαθαίνεις και για την ιστορία του;
Το πρώτο πράγμα που ζητάω είναι η ιστορία του ποδηλάτου, τις αναμνήσεις που κρύβονται πίσω από αυτό, ποιος το αγόρασε, ποιες γενιές μεγαλώσανε με αυτό και μετά εξηγώ εγώ στον κάτοχο την ιστορία της εταιρείας, την σπανιότητα, τι είναι γνήσιο και τι είναι λάθος σε ανταλλακτικό, τις ελλείψεις και άλλα πολλά.
Ποια είναι τα όνειρά σου για τη δουλειά που κάνεις και ποιος είναι ο στόχος σου;
Τα όνειρα πρέπει να είναι μεγάλα. Ένα από τα όνειρα μου το ζω. Κατάφερα να κάνω το χόμπι μου επάγγελμα, με άπειρες εργατοώρες και θυσίες. Το δεύτερο μου όνειρο είναι ένα μουσείο ποδηλάτων και μαθήματα σε παιδιά σε σχέση με το ποδήλατο στο τεχνικό κομμάτι αλλά και να διοργανώνω βόλτες με κλασσικά ποδήλατα.
Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr.
.jpg)
