Το γράμμα μίας "Αγανακτισμένης" στον "Αθέατο Κόσμο"

Στην εκπομπή "Αθέατος Κόσμος" (31/5/2011) φιλοξενήθηκαν δύο νέοι άνθρωποι οι οποίοι είναι διαχειριστές της σελίδας των "Αγανακτισμένων" στο Facebook.

Τον διαδικτυακό τόπο απ' όπου ξεκίνησε η "σπίθα" που έβγαλε στον δρόμο χιλιάδες Έλληνες.

Η παρουσία τους στο στούντιο, προκάλεσε ποικίλλες αντιδράσεις. Υπήρξαν μηνύματα απόλυτης στήριξης στο πρόσωπό τους, αλλά και δεκάδες αρνητικά σχόλια.

Το πιο αστείο -που μας χάρισε απλόχερα γέλιο, σε μια τόσο δύσκολη εποχή- ήταν ότι το Alter ξαναβγήκε στον αέρα για να... αποδυναμώσει το κίνημα των "Αγανακτισμένων" μέσα από την εκπομπή μου!

Πέρα από τις γραφικότητες, οι δύο αυτοί νέοι άνθρωποι, δεν δήλωσαν "εκπρόσωποι" κανενός. Είχαν το σθένος να εμφανιστούν με τα πρόσωπά τους, τα ονόματα και τις ιδιότητες τους, χωρίς να έχουν κανέναν λόγο να κρυφτούν πίσω από την ανωνυμία του ίντερνετ και του Facebook και να πουν δημοσίως τις προσωπικές τους σκέψεις και τα κίνητρα που τους οδήγησαν ΑΡΧΙΚΑ στο να ξεσηκώσουν τους Έλληνες.

Από τα όσα είπαν στον "Αθέατο Κόσμο" κρατάω κυρίως την δήλωσή τους όταν αποδοκίμασα τα επεισόδια που σημειώθηκαν χθες με τον εγκλωβισμό ανθρώπων στη Βουλή: "Δεν θα επιτρέψουμε να χαλάσει το ειρηνικό κλίμα"!

Αυτό που ενόχλησε περισσότερο κάποιους -απ' ό,τι φάνηκε στα τηλεφωνήματα και τα e-mail τους- ήταν η ερώτηση που έκανα "πολύ καλά όλα αυτά, αλλά υπάρχει και συγκεκριμένη πρόταση, ή μένετε μόνο στην αντίδραση;".

Μία ερώτηση που δεν απαντήθηκε με ξεκάθαρο τρόπο, αφού είναι φανερό ότι οι "Αγανακτισμένοι" που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στις πλατείες, δεν εκπροσωπούνται από κανέναν! Εχουν ξεφύγει από τις όποιες αρχικές προθέσεις των διοργανωτών τους και δεν έχουν ένα συγκεκριμένο, οργανωμένο σχέδιο δράσης, αλλά οργή, θυμό και αγανάκτιση.

Από όσα μηνύματα πρόλαβα να διαβάσω μετά το τέλος της εκπομπής, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ένα, αυτό της 26χρονης Λιάνας Ν.

Με την ελπίδα και την ευχή, η πλειοψηφία των "Αγανακτισμένων" να σκέφτονται όπως αυτή:

κ. Χαρδαβέλλα,

είμαι η ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΗ Λιάνα. Είμαι 26 ετών, υποαπασχολούμενη πρώην "μάρτυρας των stage". Στέλνω αυτό το mail για να σας δηλώσω ότι εγώ δεν βγήκα στους δρόμους γιατί με έπεισαν ή με παρακίνησαν οι δύο καλεσμένοι σας- τους οποίους δεν γνωρίζω- ούτε γιατί φιλοδοξώ να κάνω... κόμμα.

Είμαι κάθε απόγευμα στην πλατεία Συντάγματος, στα εκδοτήρια του τραμ, γιατί με έπνιγαν οι 4 τοίχοι του σπιτιού μου, που είναι γεμάτο από απαισιοδοξία, ανέχεια, αδιέξοδο! Δίπλα μου, βρίσκονται καθημερινά άνθρωποι που τους φέρνουν εκεί δικά τους κίνητρα: Για κάποιους είναι η ανεργία, η φτώχεια, η απελπισία... Για άλλους η διάψευση των ελπίδων ή η αυταπάτη ότι οι τράπεζες θα τους χαρίσουν τα χρέη... Για μερικούς η περιέργεια ή και η μοναξιά...

Εχουμε εκατοντάδες διαφορές όλοι εμείς που δηλώνουμε "Αγανακτισμένοι". Τόσες που είναι πρακτικά αδύνατο να συμφωνήσουμε και να οργανωθούμε σε ένα συγκεκριμένο σχέδιο δράσης. Μας ενώνει όμως ένα κοινό πρόβλημα: ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ ΑΛΛΟ!

Δεν ξέρω τι μπορεί να γίνει. Δεν έχω ούτε τις γνώσεις, ούτε το κουράγιο, ούτε τη διάθεση να προτείνω λύση. Ξέρω μόνο ότι αυτό που ζω, είναι εφιάλτης. Και θέλω επιτέλους να ξυπνήσω από αυτόν.

Αυτά!

Λιάνα Ν.