Οδοιπορικό του Newsbomb.gr στη Μυτιλήνη των Μεταναστών - Η μάχη για την επιβίωση (photos - videos)
Επιμέλεια: Ξένια Γιαννάκου
Καθημερινά, συνεχίζουν να φτάνουν στο νησί, με βάρκες, δεκάδες ίσως και εκατοντάδες άνθρωποι που βλέπουν τη Λέσβο ως το πρώτο βήμα προς μια καλύτερη ζωή.
Τα «δρομολόγια» με φουσκωτά αλλά και παλιά ξύλινα σκαριά είναι συνεχή… Όπως ήταν και όλους τους μήνες που προηγήθηκαν… Κι αν δεν αλλάξει κάτι προς το καλύτερο, δραστικά, θα συνεχίσουν να είναι.
Ο κίνδυνος για όσους επιλέγουν να φτάσουν από τα παράλια της Τουρκίας στις βόρειες ακτές της Λέσβου με μια βάρκα είναι μεγάλος.
Πολλές από αυτές, τις παρασύρουν τα θαλάσσια ρεύματα και τις βγάζουν σε βραχώδεις ακτές ή ακόμα και πίσω, στην Τουρκία, εκεί απ’ όπου τόσο πολύ ήθελαν αυτοί οι άνθρωποι να φύγουν, βάζοντας σε κίνδυνο τη ζωή τους, ακόμη και πληρώνοντας με αυτή, την προσπάθειά τους να γλυτώσουν από τις τραγικές καταστάσεις που αφήνουν πίσω τους.
Το Αιγαίο είναι ένα απέραντο νεκροταφείο ψυχών, αθώων ψυχών, με δεκάδες από τα θύματα αυτής της τραγωδίας να είναι βρέφη και παιδιά, όπως τα δεκαπέντε που άφησαν την τελευταία τους πνοή την Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου, στη θάλασσα του Φαρμακονησίου.
Μεγάλος αριθμός από τις βάρκες φτάνει στις βόρειες ακτές, σε μια γραμμή που εκτείνεται από την παραλία της Εφταλούς έως τη Σκάλα της Συκαμινιάς.
Εκεί, οι τουρίστες, όπως ο κ. Νίκος Τσάκος, που έδωσε στο Νewsbomb.gr πολύτιμες πληροφορίες για όσα συνέβησαν στη Λέσβο αυτό το καλοκαίρι αλλά και το οπτικοακουστικό υλικό αυτού του άρθρου, έβλεπαν, την ώρα που έκαναν το μπάνιο τους, να φτάνουν οι φουσκωτές βάρκες φορτωμένες με δεκάδες μετανάστες και πρόσφυγες.
Δασκαλεμένοι από τους διακινητές τους, λίγο πριν φτάσουν στην ακτή, όσοι δεν είναι Σύριοι, πετούν όποιο επίσημο έγγραφο κρατούν επάνω τους.
Η θάλασσα γεμίζει από διαβατήρια ανθρώπων που ελπίζουν ό,τι χάνοντας την «ταυτότητά» τους θα μπορέσουν να ταυτοποιηθούν ως Σύριοι, να χαρακτηριστούν πρόσφυγες και να έχουν καλύτερες προοπτικές για τη συνέχεια του ταξιδιού τους.
Άλλοι βγάζουν μαχαίρια και σκίζουν τις βάρκες για να μην υπάρξει περίπτωση οι Αρχές -αν κατά τύχη είναι παρούσες τη στιγμή της άφιξής τους- να τους βάλουν πάλι μέσα και να τους στείλουν πίσω.
Κάποιες φορές, με το που φτάνουν οι βάρκες, φτάνουν και κάποιοι ντόπιοι οι οποίοι σπεύδουν και κλέβουν τις μηχανές…
Η παραλία γεμίζει σωσίβια, δείγμα ότι ένα ακόμα «δρομολόγιο» έφτασε στο τέλος του.
Μόνο που για τους μετανάστες τώρα αρχίζει ένα πιο σκληρό και κουραστικό ταξίδι… Πρέπει περπατώντας να φτάσουν στο λιμάνι της Μυτιλήνης.
Πολλοί δεν γνωρίζουν προς τα πού να κινηθούν. Άλλοι φεύγουν προς το Μόλυβο, άλλοι έχοντας ακούσει για τον Παπά Στρατή (που «έφυγε» πριν από λίγες ημέρες) ξεκινούν για την Καλλονή, εκεί όπου τους περιμένει η «Αγκαλιά», η Μη Κυβερνητική Οργάνωση που είχε ιδρύσει ο «φύλακας άγγελος» μεταναστών και προσφύγων, για να βοηθά ανθρώπους που έχουν ανάγκη.
Πρόκειται για ταξίδι 30-35 χλμ, με τα πόδια…
Άλλοι φτάνουν στη Συκαμινιά, το χωριό του Στρατή Μυριβήλη, όπου εξουθενωμένοι βρίσκουν ανθρώπους -μεταξύ αυτών και ξένοι- οι οποίοι τους βοηθούν (πολλοί αφιλοκερδώς) δίνοντάς τους νερό και τροφή.
Προσπαθώντας να βρουν μια ανάσα, ξεκουράζονται ξαπλώνοντας ακόμα και πάνω στο δρόμο.
Κι από εκεί ξεκινούν το δρόμο για το λιμάνι της Μυτιλήνης… 50 χλμ. μέσα από βουνά, χαράδρες, δύσβατες περιοχές.
Υπάρχουν βέβαια κι αυτοί που θα προσφερθούν να τους μεταφέρουν οδικώς στη Μυτιλήνη, κάποιοι ίσως και με ένα οικονομικό αντάλλαγμα (έως και 50 ευρώ, σύμφωνα με πληροφορίες).
Το ταξίδι είναι μακρύ και δύσκολο. Στην πορεία, σταματούν, κάποιοι ανάβουν φωτιές είτε για να στεγνώσουν τα ρούχα τους, είτε για να ζεσταθούν…
Κι όταν φτάνουν πια στη Μυτιλήνη, είναι εξουθενωμένοι αλλά και με την ελπίδα ότι σύντομα θα βρίσκονται σε ένα καράβι που θα τους αφήσει στον Πειραιά, για να συνεχίσουν από εκεί το ταξίδι τους για την κεντρική Ευρώπη.
Μετά τις δύσκολες εβδομάδες που πέρασε το νησί, με τους χιλιάδες «εγκλωβισμένους» μετανάστες και πρόσφυγες να πλημμυρίζουν το λιμάνι της Μυτιλήνης και συχνά να ξεσπούν ζητώντας να φύγουν από εκεί γρήγορα αλλά και διαμαρτυρόμενοι για τις άθλιες συνθήκες κάτω από τις οποίες ζούσαν, η κατάσταση αποσυμφορίστηκε.
Μέσα σε τρεις ημέρες (από τις 7 έως τις 10 Σεπτεμβρίου) 26.260 μετανάστες και πρόσφυγες ταυτοποιήθηκαν, πήραν τα χαρτιά τους και το πολυπόθητο εισιτήριο για τον Πειραιά.
Τα επεισόδια έληξαν, οι δημόσιοι χώροι άδειασαν από τους καταυλισμούς και η πόλη καθαρίζεται... Οι άνθρωποι του νησιού, που ομολογουμένως βρέθηκαν ν’ αντιμετωπίζουν πρωτόγνωρες καταστάσεις, ηρέμησαν.
Μόνο που το πρόβλημα δεν λύθηκε, με την αποσυμφόρηση ενός λιμανιού. Δεν λύνεται με τη μετακίνηση των ανθρώπων αυτών από το ένα σημείο στο άλλο.Το μεταναστευτικό χρειάζεται ουσιαστική και μόνιμη λύση...
.jpg)
.jpg)
