Τι δείχνουν οι ζωγραφιές των παιδιών για τον χαρακτήρα τους;

Τα παιδιά από την μικρή τους ακόμα ηλικία, λατρεύουν τη ζωγραφική. Με το που μάθουν να κρατάνε στο χέρι τους το μολύβι, αποτυπώνουν στο χαρτί κάθε λογής σχέδια. Κάποια βγάζουν νόημα στα μάτια ενός ενήλικα και κάποια άλλα όχι.

Οι ζωγραφιές των παιδιών καθρεφτίζουν τον εσωτερικό τους κόσμο. Υπάρχει λόγος που επιλέγουν να χρησιμοποιήσουν συγκεκριμένα χρώματα και κάνουν συγκεκριμένα σχέδια και αυτό ακριβώς επιβεβαιώνουν οι επιστήμονες.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, οι δημιουργίες των παιδιών σπάνια μοιάζουν με οτιδήποτε είναι πλήρως αναγνωρίσιμο ή «πραγματικό». Ενώ οι παρατηρητές τείνουν να συμφωνήσουν ότι υπάρχει ένα στάδιο στο οποίο τα περισσότερα παιδιά αγωνίζονται για ρεαλιστική απεικόνιση στο σχέδιό τους, πολλοί ψυχολόγοι υποστηρίζουν ότι στα στάδια του σχεδίου, τα παιδιά δεν σκέφτονται ρεαλιστικά.

Οι ψυχολόγοι υποστηρίζουν ότι ένα παιδί έχει φτάσει σε υψηλό επίπεδο ανάπτυξης, αν μπορεί να απεικονίσει κάτι ρεαλιστικά. Για παράδειγμα, όταν ζωγραφίζει το ανθρώπινο σώμα ως "μανταλάκι" - κυκλικό κεφάλι με τα χέρια και τα πόδια να εκτοξεύονται από αυτό (και συνήθως χωρίς κορμό) - είναι εξαιτίας της αδυναμίας του παιδιού να κατανοήσει τον τρόπο σύνθεση του ανθρώπινου σώματος.

Πάντως, σήμερα, ένας σημαντικός αριθμός ψυχολόγων υποδεικνύει ότι είναι λάθος να βλέπουμε οποιοδήποτε σχέδιο που δεν φαίνεται "πραγματικό" ως κατώτερο ή κακό.

Ζωγραφιές και συναισθήματα

Σύμφωνα με τους ειδικούς, τα χρώματα και άλλα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά μία παιδικής ζωγραφιάς, μεταφράζονται και ως συγκεκριμένα συναισθήματα.

Για παράδειγμα, η συχνή χρήση του μαύρου και του κόκκινου χρώματος, συχνά σχετίζονται με την ένταση και τον θυμό που ενδεχομένως να νιώθει το παιδί. Αντίστοιχα, τα σύννεφα, η βροχή, οι έντονες σκιές και τα πιεσμένα μεταξύ τους πόδια, υποδηλώνουν ότι το παιδί έχει άγχος.

Εάν το μικρό σας συνηθίζει να ζωγραφίζει φιγούρες χωρίς χέρια και πόδια ή με πολύ μικρά κεφάλια, ενδεχομένως να κυριαρχεί μέσα του ένα αίσθημα ανασφάλειας, ενώ τέλος, τα μεγάλα σχήματα στα σώματα, η απουσία λαιμού και οι έντονες ασυμμετρίες, υποδηλώνουν έντονη παρορμητικότητα.