«Το παράθυρο της Πετρούπολης είναι ο πολιτισμός της»

Ο ίδιος ο Κώστας Αρζόγλου νιώθει υπερήφανος για τη Σχολή και τα παιδιά της και αντικρούει τις όποιες κατηγορίες λέγοντας ότι η Πετρούπολη θα έπρεπε να καμαρώνει για αυτή τη Σχολή. Αντιδρώντας συναισθηματικά λέει πως η τέχνη δεν μετριέται με το χρήμα. Δηλώνει ότι του αρέσει ιδιαίτερα η πόλη μας, την αγαπάει και θέλει να τη δει να αναπτύσσεται ακόμη περισσότερα πολιτιστικά, καθώς όπως λέει το μόνο παραθυράκι της Πετρούπολης είναι ο πολιτισμός της.

-Πως προέκυψε η Πετρούπολη σαν τόπος κατοικίας, αλλά και πως ασχοληθήκατε με τα κοινά του Δήμου;

Εγώ έχω μεγαλώσει στο Μαρούσι και κάποια στιγμή βρέθηκα στην Πετρούπολη, μου άρεσε πολύ και εγκαταστάθηκα μόνιμα. Μου άρεσε σαν πόλη γιατί ήταν όλα συγκεντρωμένα και οικογενειακά. Ασχολήθηκα με τα κοινά παρότι εμένα δεν μου πάνε για να φροντίσω την πολιτιστική κίνηση. Αυτό που ξέρω πολύ καλά είναι το θέατρο και οι θεατρικοί χώροι. Έγινα δημοτικός σύμβουλος και μάλιστα πήρα αρκετούς ψήφους χωρίς να κάνω προεκλογικό αγώνα. Έτσι φτιάξαμε τη Δραματική Σχολή κατόπιν πρότασης του Δημάρχου και ενώ μου είχε γίνει η πρόταση από άλλους συναδέλφους να φτιάξουμε μια ιδιωτική Σχολή.

-Πολλοί εδώ στην Πετρούπολη μιλούν για μια ακριβή Δραματική Σχολή. Υποστηρίζουν ότι δεν θα έπρεπε να υπάρχει.

Η ύπαρξη της Δραματικής Σχολής τιμά την Πετρούπολη. Στη Σχολή μας δεν υπάρχει το άγχος των ιδιωτικών σχολών, που πρέπει να μαζεύουν δίδακτρα συνεχώς και για αυτό το λόγο φουσκώνουν τα μυαλά στους σπουδαστές και τα παρουσιάζουν ως σούπερ ταλέντα. Το ζητούμενο σε αυτά τα ιδιωτικά μαγαζιά, γιατί περί μαγαζιών πρόκειται, είναι πως θα αποσπούν τα δίδακτρα για τρία ολόκληρα χρόνια, τα οποία είναι πολλά από 450 έως 500 ευρώ το μήνα. Εμείς έχουμε φτάσει στο σημείο να είναι 200 ευρώ το μήνα και του χρόνου ίσως είναι ακόμη λιγότερα. Το ζητούμενο για μας είναι να αναδειχθούν τα πραγματικά ταλέντα. Είμαστε δημοτική επιχείρηση και αυτή είναι μια οικονομική πραγματικότητα. Η Πετρούπολη έπρεπε να παινεύεται ότι έχει μια τέτοια Σχολή όχι μόνο για τα χαμηλά δίδακτρα, αλλά και γιατί εδώ έχει καθιδρυθεί ένα φυτώριο ταλέντων. Στη Σχολή έρχονται και παιδιά που δεν μένουν κοντά, που χρησιμοποιούν μια και δύο συγκοινωνίες για να έρθουν. Ο λόγος λοιπόν που έρχονται είναι οι καθηγητές που διδάσκουν εδώ. Το ήθος που διδάσκεται, η αλήθεια σε κάθε υποκριτική γραμμή. Τα εκτιμώ αυτά τα παιδιά. Και αυτά τα παιδιά εκτιμούν τη Σχολή και την Πετρούπολη!

- Ναι αλλά Σχολή με μόνο 12 μαθητές και κόστος 240.000 ευρώ ακούγεται βαρύ; Μήπως δεν θα έπρεπε να μειωθούν τα δίδακτρα ώστε το κόστος να είναι μικρότερο;

Η αλήθεια είναι η εξής. Η Σχολή δεν στοιχίζει 240.000, στοιχίζει 65.000. Σε κάθε τετράγωνο μέχρι να φτάσει στο δημαρχείο προστίθενται άλλες 50.000 ευρώ. Όσοι υποστηρίζουν αυτά λένε ψέματα και είναι εκ προθέσεως τα ψέματα αυτά. Το πρώτο πράγμα που έκανε η σημερινή δημοτική αρχή είναι ότι μοίρασε σε όλους τους δημοτικούς συμβούλους όλων των παρατάξεων χαρτί με την πλήρη ανάλυση του κόστους. Η Σχολή επίσης δεν έχει 12 μαθητές, αλλά 31. Ακόμη υπάρχει το εφηβικό με 42 παιδιά και πάνω από 50 στο παιδικό. Ουσιαστικά αυτή η θεατρική παιδεία έχει σκαλιά. Το ότι μειώσαμε τα δίδακτρα, σημαίνει κάτι πάρα πολύ απλό. Οι δάσκαλοι που παίρνουν 30 ή 40 ή 50 ευρώ την ώρα σε μια ιδιωτική Σχολή, εδώ παίρνουν 15 ευρώ . Είναι μια προσωπική σχέση, εμπιστοσύνης και μπέσας που έχουν αυτοί οι άνθρωποι που διδάσκουν εδώ.

- Πολλοί υποστηρίζουν ότι αυτή η Σχολή έγινε για να κονομήσουν κάποιοι;

Είμαι ευγνώμων ότι έγινε επί Βλάχου η Δραματική Σχολή. Αν ήθελα να κονομήσω θα το είχα κάνει πολύ εύκολα 60 χρόνια τώρα. Πολύ εύκολα. Παίζω ακόμη και τώρα τηλεοράση και Θέατρο για να επιζήσω. Η Σχολή είναι το μεράκι όμως. Είναι η συνέχεια του Θεάτρου Πέτρας. Κάνω σκηνοθεσία για το Θέατρο Πέτρας δωρεάν. Δωρεάν επίσης είναι μερικοί δάσκαλοι. Το κάνουν από μεράκι. Καταναλώνουν ώρες, διαδρομές, μεταδίδουν γνώσεις και εμπειρίες για αυτά τα παιδιά. Ούτε τη βενζίνη και τα διόδια τους δεν καλύπτουν για να έρθουν εδώ.

- Είπατε ότι το η Δραματική Σχολή είναι η συνέχεια του Θεάτρου Πέτρας. Δηλαδή μπορούμε να πούμε ότι η Πετρούπολη αποτελεί ένα πολιτιστικό κύτταρο;

Σας το είπα και πριν η Πετρούπολη θα έπρεπε να νιώθει υπερήφανη για Θέατρο Πέτρας, για μια Δραματική Σχολή που είναι αναγνωρισμένη από το κράτος. Η μοναδική στην Ελλάδα δημοτική Δραματική Σχολή. Δεν θα πρέπει να ξεχνούν κάποιοι ότι και το Θέατρο Πέτρας πρωτοιδρύθηκε με χιλιάδες αντιξοότητες. Αυτός ο χώρος πιστεύω ότι είναι ακόμη εκμεταλλεύσιμος πολιτιστικά πολύ. Και δεν εννοώ πόσες πορτοκαλάδες και καφέδες θα πουληθούν.

-Τι εννοείται με πόσες πορτοκαλάδες θα πουληθούν;

Βασική αρχή μου είναι ότι ο πολιτισμός δεν μετριέται με την κατανάλωση. Για παράδειγμα πολλές φορές άκουσα, ότι αυτή η παράσταση της Αντιγόνης του Σοφοκλή ήταν πολύ καλή και έφερε και τα λεφτά της. Η παράσταση πράγματι ήταν πολύ καλή, όχι όμως γιατί έφερε τα λεφτά της. Αυτό το διαχωρισμός δεν πρέπει να υπάρχει.

-Τρία χρόνια Δραματικής Σχολής. Είστε ικανοποιημένος από την πορεία της; Ποιος είναι ο στόχος, πως την οραματίζεστε;

Φέτος θα κάνω μια παράσταση σχεδόν χωρίς καθόλου σκηνικά. Θα κάνει έναρξη στο φεστιβάλ Πέτρας το καλοκαίρι και θα παίξουν οι τελειόφοιτοι της Σχολής. Η πρώτη φουρνιά. Και ο σκοπός είναι να δημιουργηθεί μια τόσο καλή παράσταση ώστε να έχει και εμπορική αξία. Δηλαδή να μην κάνω και γω αυτό που δεν χώνευα στις ιδιωτικές Σχολές. Δηλαδή τελείωναν τα παιδιά, δεν είχε πια κανέναν όφελος η Σχολή από αυτά τα παιδιά και τα άφηναν μόνα τους να κολυμπήσουν στα βαθιά. Και αν μάλιστα κάποιο από αυτά γινόταν γνωστό τότε έλεγαν αυτός ήταν δικός μας. Αυτό που προσπαθώ να κάνω εγώ στη Δραματική Σχολή είναι ότι αυτό το έργο που ανεβάζω να μπορεί να κόψει εισιτήρια. Ο λόγος είναι ότι επί 3 χρόνια βλέπω τους κόπους των παιδιών, τι στερούνται για να κάνουν αυτό που αγαπούν και θέλω να ανταμειφτούν έστω το ελάχιστο από την αγάπη τους.

- Δηλαδή συμπερασματικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι αξίζει ο Δήμος να «θυσιάζει» ένα κομμάτι του προϋπολογισμού του για να λειτουργεί η Δραματική Σχολή;

Μα δεν θυσιάζει. Είναι ψέματα. Το κόστος των 65.000 που είπα πριν γυρίζει πίσω από τα δίδακτρα. Αυτό που δεν καλύπτεται, και είναι μία σύμβαση του δήμου, δεν είναι κόστος της σχολής αυτό, είναι το ενοίκιο. Αυτό είναι που δεν βγαίνει από τα έσοδα της Σχολής. Του χρόνου όμως θα βγαίνει κι αυτό!

- Δεν είναι πολυτέλεια για τον Δήμο να διαθέτει και Δραματική Σχολή και Θεατρικό Εργαστήρι;

Εγώ το θεατρικό εργαστήρι το βρήκα. Έχω διδάξει εκεί, έχω ανεβάσει την όπερα της Πεντάρας, ετοιμαζόμουν για δεύτερη παραγωγή με το Εργαστήρι. Όμως πρόκειται για ανθρώπους που δεν θέλουν να γίνουν ηθοποιοί, ασχολούνται ερασιτεχνικά. Απλά παίρνουν κάποιες γνώσεις υποκριτικής. Οι ρόλοι είναι διακριτοί.

-Η συνεργασία με τη σημερινή δημοτική αρχή;

Η συνεργασία μας είναι άψογη και είναι επί της ουσίας. Στην Ελλάδα συνήθως οτιδήποτε κάνει η μια παράταξη, η άλλη παράταξη που έρχεται θέλει να το διαλύσει επειδή το έκανε ο άλλος, είτε διαφωνεί, είτε συμφωνεί. Είμαι ευγνώμων στην παρούσα διοίκηση για τον λόγο ότι όχι μόνο δεν κατήργησε αυτή τη Σχολή, αλλά της βρήκε νόημα. Καταρχήν βοήθησε στο να έρθουν πολλά περισσότερα παιδιά, να κοινοποιηθεί λίγο περισσότερο αυτό που υπάρχει. Το να βελτιώσουμε ακόμη περισσότερο τη διδασκαλία, το να κάνουμε παραστάσεις οι οποίες να έχουν απήχηση και εκτός Πετρούπολης. Από τον Οκτώβριο ξεκινάμε και μια παιδική σκηνή με σπουδαστές της σχολής, που θα παίζουν Σαββάτο και Κυριακή στο Πνευματικό Κέντρο, που δυστυχώς κάηκε και τώρα ξαναφτιάχνεται από την αρχή.

- Είστε ηθοποιός, σκηνοθέτης και τώρα δάσκαλος! Είναι για σας η ολοκλήρωση;

Μερικά πράγματα που ξέρω, που έχω δει να συμβαίνουν, που έχω ζήσει, ή τα έχω ενσαρκώσει θέλω να μπορώ να τα μεταδώσω σε ένα παιδί 20χρονο. Ναι υπό αυτήν την έννοια είναι ολοκλήρωση. Βέβαια δεν μπορούν όλοι οι ηθοποιοί να γίνουν σκηνοθέτες, ούτε να μπορούν να μεταδώσουν τη γνώση και την εμπειρία τους.

- Η φετινή χρονιά ήταν αρκετά ενεργή για σας. Τηλεόραση, θέατρο, Σχολή. Μάλιστα τώρα ετοιμάζεται και μια παράσταση που θα συμπρωταγωνιστήσετε με την κόρη σας;

Η κόρη μου έχει σπουδάσει στο Λονδίνο, Θέατρο και Κινηματογράφο στο Πανεπιστήμιο του Hampton και το σπουδαίο είναι ότι έχει κάνει ήδη μια μεγάλη γαλλική παραγωγή και έχει παίξει τον πρώτο γυναικείο ρόλο. Είδε μία δική μου παράσταση και όταν την είδε είχε γοητευτεί και μου είπε ότι θέλει να παίξουμε μαζί και πήγε το μυαλό μου κατευθείαν στο έργο του Ζουβέ-Ελβίρα. Εκεί βρήκα μια μεγάλη ομοιότητα με μένα και με αυτά που γίνονται στη Σχολή. Βρήκα στο Ζουβέ πράγματα διατυπωμένα που έλεγα εγώ εμπειρικά.

-Στη θεατρική παράσταση που τελείωσε παίζατε μαζί με την Ναταλία Στυλιανού δύο μονόπρακτα του Μπέκετ. Ο Ιρλανδός συγγραφέας φημίζεται για την απαισιοδοξία του. Σε αυτά τα δύο μονόπρακτα οι πρωταγωνιστές ζουν με τις αναμνήσεις τους, μπερδεύοντας το παρόν με το παρελθόν, προσπαθώντας να καταλάβουν τι πήγε, ή τι έκαναν λάθος. Λίγο πολύ θυμίζουν τη σημερινή κατάσταση του Έλληνα, τη ψυχοσύνθεσή του. Πιστεύεται ο Έλληνας θα μπορέσει ελέγξει σκέψεις και συναισθήματα στην σκληρή πραγματικότητα, ή θα βρίσκεται σε μια συνεχή σύγκριση του παρόντος με το παρελθόν;

Πιστεύω ότι υπάρχουν οι δυνατότητες να αντιμετωπιστεί η πραγματικότητα. Ο Ελληνας βρισκόταν σε έναν λήθαργο μια εικονική πραγματικότητα και ξύπνησε ή τον ξύπνησαν. Μπορεί το ξύπνημα να ήταν άγαρμπο. Την ώρα που εμείς κοιμόμαστε, οι άλλοι που ήταν ξύπνιοι, μας έκλεβαν. Τώρα αν σκεφτόμενοι την ανάκαμψη της Ελλάδας, το μυαλό μας τρέχει πάλι στις φραπεδιές δεν θα σωθούμε, δεν μπορεί να αντιμετωπίσουμε την κρίση. Υπάρχει μια τεράστια δύναμη και μεράκι το οποίο αποκοιμιέται. Αλλά θέλω να πω και κάτι άλλο. Σε ένα τόπο σαν την Ελλάδα, δεν μπορεί να μας κάνει μαθήματα Δημοκρατίας η κ. Μέρκελ. Δεν είμαι σωβινιστής, αλλά είναι λειψές οι γνώσεις τους περί δημοκρατίας. Το τόσο όσο, το μέτρο που μας δίδαξε αυτός ο τόπος από τα αρχαία χρόνια μέχρι σήμερα δεν υπάρχει σε όλη την Ευρώπη. Η δική τους λογική είναι χρωστάτε τόσα, φέρτε τα. Δεν λένε την αλήθεια. Τα χρωστούμενα δεν τα μοιραστήκαμε, πήγανε σε υποβρύχια, σε φρεγάτες, σε τράπεζες, μεταξύ τους. Τι χρωστάει ο συνταξιούχος, ο μισθωτός να πληρώσει τα σπασμένα. Η οικονομίστικη αυτή λογική αν υπήρχε το 5ο αιώνα του Περικλή δεν θα είχε ποτέ γίνει τίποτα. Δεν θα είχε ανακαλυφθεί μέσα σε 60 χρόνια, όλο αυτό που γνωρίζει σήμερα ο πλανήτης ως Θέατρο, σε κάθε του μορφή. Αυτή τη δημοκρατία πρέπει να την έχουμε ως φάρο.

-Οι αντιδράσεις στις συναυλίες του Νταλάρα είναι πράξεις δημοκρατίας;

Νομιζω ότι ο Γιώργος Νταλάρας, που τον αγαπώ, πληρώνει ότι η γυναίκα του έγινε υπουργός. Αν αυτές οι συναυλίες γινόντουσαν χωρίς να ήταν υπουργός η γυναίκα του, δεν θα γινόταν τίποτα.

-Διάβασα σε παλαιότερη συνέντευξή σας ότι ήσαστε συμμαθητές με τον πρωθυπουργό Λουκά Παπαδήμο. Μάλιστα είχατε δηλώσει την εμπιστοσύνη σας στο πρόσωπο του και δηλώνατε ότι ξέρει πολύ καλά πως θα είμαστε εντάξει στις υποχρεώσεις μας, χωρίς να κοιτάμε μόνο να βγουν τα νούμερα της οικονομίας. Εξακολουθείτε να το πιστεύετε;

Πιστεύω, όσο ξέρω τον Λουκά γιατί έχω να τον δω και 40 χρόνια εκτός από κάποιες κοινωνικές συναντήσεις, ότι έχει κάνει καλά τη δουλειά του. Μπορεί να διαφωνώ με τη δουλειά του, αλλά αυτή τη δουλειά που ετάχθη να κάνει θα την κάνει καλά και ήρεμα, χωρίς να επαίρεται για το αποτέλεσμα. Αυτό που μπορεί να κάνει στην Ελλάδα έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα, θα μπορούσε να έχει προβλεφθεί εάν είχαμε τον Παπαδήμο πιο πριν στη θέση του πρωθυπουργού.

-Είπατε ότι σας αρέσει η Πετρούπολη; Τι πιστεύεται ότι λείπει ή ότι χρειάζεται βελτίωση;

Πιστεύω ότι πρέπει να δώσει κίνητρα στο εμπόριο της και στην αγορά της και να διατηρήσει ακόμη περισσότερο το κλίμα αυτονομίας. Να εμφυσήσει στους πολίτες της ότι η Πετρούπολη είναι γνωστή για το Θέατρο Πέτρας και πρέπει αυτό να το προφυλάξει. Πρέπει να δώσει νέο νόημα σε κάτι που ήδη υπάρχει.
Ένας χώρος όπως τα υπόγεια του θεάτρου Πέτρας. Αυτό το φοβερό κτίσμα που υπάρχει για το αρχαίο κτίσμα έχει από κάτω τρεις ορόφους. Θα μπορούσε να είναι ένα κύτταρο πολιτισμού και μέσα στο Χειμώνα. Μένει ανεκμετάλλευτος και ο Βοτανικός Κήπος. Ένας υπέροχος χώρος και απομονωμένος οικιστικά, παρόλο που βρίσκεται δύο βήματα από την πόλη. Αν αυτά τα πράγματα δεν αξιοποιηθούν τότε θα έχει δίκιο ο Μπέκετ και η απαισιοδοξία του. Το μόνο παραθυράκι σωτηρίας που έχει η Πετρούπολη είναι ο πολιτισμός της.

Πηγή:maxitis-petroupolis.com