Έρευνα του Χάρβαρντ: Τρομακτική η επιρροή της τεχνολογίας στα παιδιά

Πριν μερικά χρόνια το CNN είχε τα πολύ σημαντικά αποτελέσματα της έρευνας, που διεξήχθη από το πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, με την αρωγή της καθηγήτριας Dr. JeanTwenge και είχε να κάνει με το τι επηρεάζει τα νέα παιδιά του σήμερα. Μάλιστα, η συγκεκριμένη έρευνα ξεκίνησε πριν 25 χρόνια και συνεχίζει μέχρι και σήμερα, θέλοντας να καταδείξει τις διαφορές που υπάρχουν στους νέους, με το πέρασμα των χρόνων, των νέων γενεών, αλλά και την εξέλιξη της τεχνολογίας. Και όπως τονίζει, τα ευρήματα είναι σχεδόν τρομακτικά, κυρίως τη χρονική περίοδο, 2011-12, όπου έχουμε μία «έκρηξη» πωλήσεων των σύγχρονων κινητών τηλεφώνων και τη χρήση των social media και από νέα παιδιά.

Δείτε παρακάτω κάποια από τα ευρήματα που τρομάζουν

• Τα περισσότερα παιδιά, που χρησιμοποιούν τα social media, άρχισαν να αισθάνονται «λυπημένα, απαισιόδοξα, ανίκανα, σχεδόν άχρηστα να κάνουν κάτι σωστά ή καλά (κατάθλιψη)
• Αισθάνονταν αποξενωμένα και μοναξιά
• Στο διάστημα 2011-2015 υπήρξε μία «έκρηξη» του ποσοστού κατάθλιψης σε νέους, της τάξης του 50%!
• Επίσης, η εξάρτηση με το κινητό είχε ως συνέπεια, τα παιδιά να απομακρυνθούν από φίλους, καθώς έβρισκαν πιο ενδιαφέρουσα την περιήγηση στον μη πραγματικό κόσμο των social media. Επίσης, έβγαιναν όλο και λιγότερα ραντεβού ή βόλτες, ενώ κοιμόντουσαν και λιγότερες ώρες. Μάλιστα, και αυτό είναι το ακόμη πιο τρομακτικό, αφορά ακόμη και παιδιά του δημοτικού! Οπότε, μπορούμε να φανταστούμε πέρα όλων των άλλων, και τις αρνητικές επιπτώσεις της έλλειψης ύπνου στην ανάπτυξη, την υγεία του παιδιού, αλλά και στην πρόοδό του στο σχολείο.

Γιατί συμβαίνει αυτό το φαινόμενο;

Ας προβληματιστούμε λοιπόν: γιατί, άραγε, συμβαίνει αυτό το φαινόμενο; Γιατί τα παιδιά, που ασχολούνται περισσότερο με τις ηλεκτρονικές συσκευές, παρουσιάζουν αυξημένα ποσοστά κατάθλιψης;

Για σκεφτείτε όταν πηγαίναμε εμείς στο σχολείο. Τότε, που δεν είχαμε κινητά και τα social media. Τότε, που δεν ενημερώναμε πού βρισκόμαστε ή πού πηγαίναμε. Που δεν μας ένοιαζε πού είναι οι φίλοι μας. Αν βγήκαν για καφέ, αν πήγαν σε πάρτι, που δεν είχαμε προσκληθεί.

Τότε, που βγαίναμε μία βόλτα και δεν μας ένοιαζε τα κορίτσια, αν θα είμαστε βαμμένες, αν φοράμε ωραία ρούχα, αν είμαστε καλές, αφού δεν είχαμε το άγχος της κάμερας τους κινητού και πώς θα βγούμε στις φωτογραφίες, αφού δεν βγάζαμε τότε, φωτογραφίες για να τις ανεβάσουμε στο Facebook ή στο Instagram.

Τότε που σχολάγαμε κι επιστρέφαμε στο σπίτι μας. Και ξέραμε ότι παιδί εκείνο που μας ενοχλεί και μας κοροϊδεύει, δεν θα το συναντήσουμε, δεν θα μιλήσουμε μαζί του, μέχρι την επόμενη μέρα. Τότε, που ξέραμε ότι φεύγαμε από το σχολείο, φεύγαμε και από εκείνον που μας ασκούσε bullying. Δεν ζούσαμε με το φόβο ότι το bullying θα συνεχιζόταν και τις υπόλοιπες ώρες της μέρας, μέσα από την «κοινωνία» των social media.

Τη σημερινή εποχή, η ζωή μας είναι κάτι σαν… «Ο μεγάλος αδελφός». Είναι έκθετη, άρα και ευάλωτη. Και, όταν πρόκειται για νέα παιδιά, καταλαβαίνουμε ότι γίνεται ακόμη πιο πολύ ευάλωτη. Στα social media δεν κρύβεται η αληθινή ζωή. Η αληθινή ζωή είναι εκεί έξω. Ωστόσο, ο έφηβος αυτό δε μπορεί να το καταλάβει. Μπαίνει σε ένα τριπάκι μιμητισμού και ανταγωνισμού. Και, όταν βλέπει ότι δεν έχει την ίδια ζωή (ή μάλλον καλοπέραση) με έναν φίλο ή φίλη του, τότε τον καταλαμβάνουν συναισθήματα απογοήτευσης, αποτυχίας, ανικανότητας, απαισιοδοξίας.

Το να είσαι έφηβος είναι δύσκολη υπόθεση. Το να είσαι έφηβος τη σημερινή εποχή, είναι δυσκολότερη. Κι αυτό πρώτοι θα πρέπει να το συνειδητοποιήσουν οι γονείς και να βοηθήσουν τα παιδιά τους. Να τους δείξουν πού βρίσκεται η πραγματική ζωή, να τα εμψυχώσουν, να τα ενθαρρύνουν. Γιατί η τεχνολογία, όσο εξυπηρετική και λειτουργική και αν είναι, τόσο καταστροφική μπορεί να γίνει, αν δεν χρησιμοποιηθεί σωστά. Και αυτή είναι μία θλιβερή αλήθεια, με τρομακτικά αποτελέσματα!