Ένα γράμμα συγγνώμης μιας μαμάς στο δεύτερο παιδί της

Όσο η άφιξή σου σε αυτό τον κόσμο πλησίαζε, άρχισα να κάνω βόλτες. Βρέθηκα με θείες, θείους, ξαδέλφια, φίλους και όλους εκείνους που θα μπορούσα αναπολήσω όλες εκείνες τις ωραίες ώρες διασκέδασης. Είχα πείσει τον εαυτό μου ότι από τη στιγμή που θα έρθεις, θα είμαι η μητέρα δύο παιδιών που θα με κάνουν να κλείσω όλα τα παράθυρα και να ζω σαν ερημίτης. Πίστευα πώς θα ήμασταν μια ευτυχισμένη οικογένεια, απλά χλωμή και ευαίσθητη στο φως.

Αλλά, όπως αποδεικνύεται, προσθέτοντας ακόμη ένα παιδί στην οικογένεια ήταν πιο δύσκολο. Είσαι μόλις 11 μηνών και δεν σε έχω μεγαλώσει όπως μεγάλωσα τον αδερφό σου. Αυτός είναι και ο λόγος που αποφάσισα να γράψω αυτό το γράμμα συγνώμης τώρα ώστε ίσως αργότερα στη ζωή σου, να γνωρίζεις ότι, αν μη τι άλλο, τουλάχιστον ξέρω το πώς σε μεγαλώνω. Επομένως, σε παρακαλώ να διαβάσεις το παρακάτω και να θυμάσαι ότι η Μανούλα σε αγαπάει!

Συγγνώμη που μου έπεσες

Ναι πραγματικά. Ορκίζομαι στο Θεό, ότι έπεσες από τα χέρια μου. Κοιμόσουν στο στήθος μου στο κρεβάτι και απλά κύλησες κάτω. Σπλατ. Πιστεύω ότι πόνεσα και τραυματίστηκα περισσότερο από ό,τι εσύ. Έκλαψες για μερικά λεπτά και έπειτα άρχισες να χαμογελάς. Εκείνη τη στιγμή πείστηκα ότι η σοβαρή ζημιά είχε ήδη γίνει. Προς υπεράσπισή μου, θέλω να γνωρίζεις ότι το κρεβάτι είχε και άλλους εκτός από εμάς. Ήταν ο μπαμπάς σου και ο αδερφός σου που ήρθε και με έσπρωξε στην άκρη. Και να θυμάσαι, ήμουν κουρασμένη που έμεινα άυπνη όλη νύχτα να σε κανακεύω και να σε κρατάω στην αγκαλιά μου. Μην ξεχάσεις αυτό το κομμάτι. Σκέφτηκα μέχρι και να φτιάξω ειδικό ένδυμα για να σε κρατά σφιχτά επάνω μου. Ξέρεις, εκείνο που σε κάνει να μοιάζεις με ιπτάμενο σκίουρο. Αντ' αυτού με τον μπαμπά σου αποφασίσουμε να αλλάξουμε το κρεβάτι και να πάρουμε μεγαλύτερο.

Συγγνώμη που δεν γνωρίζω κάποια πράγματα για εσένα

Το παιδικό ημερολόγιο του αδερφού σου περιέχει τόσες πολλές πληροφορίες για την πρώτη του χρονιά, που αν το διαβάσει θα ανακαλύψει ακόμη και το πόσες φορές ...την αμόλησε. Ήμουν από πάνω του όλη την ώρα σαν τρελή. "Ωωωω το είδες αυτό; Ωωωω Θεέ μου, πόσο γλυκός. Τι μέρα είναι; Τι ώρα είναι;" σημείωνα συνεχώς την ώρα και τη μέρα που έκανε ένα νέο επίτευγμα. Και τώρα, σήμερα, καθώς έβγαινα από την τουαλέτα που με φώναξε ο αδερφός σου για να τον σκουπίσω, να σου μπροστά μου. Στεκόσουν όρθιος, κρατώντας τη σκούπα που σε βοηθά να έχεις ισορροπία. Ουάου. Έχεις αρχίσει να περπατάς και εγώ δεν το έχω πάρει χαμπάρι. Όταν ανοίξεις το ημερολόγιό σου όταν μεγαλώσεις, θα διαβάσεις: "Τοποθετήστε τη φωτογραφία εδώ" και θα ξέρεις ότι η Μαμά δεν είχε χρόνο να γράψει τα δικά σου επιτεύγματα. Ήταν πολύ απασχολημένη με το να σε αγαπάει. Και να σκουπίζει τον πισινό του αδερφού σου.

Συγγνώμη που άφησα τον αδερφό σου να σε κατουρήσει

Λέω ψέματα. Κατούρησε μέσα στην μπανιέρα και συγκεκριμένα στο χέρι σου. Ίσως κάποια ούρα να έφτασαν και στο πρόσωπό σου, αλλά κυρίως στο χέρι σου. Συγκεκριμένα, συγνώμη που ο αδερφός σου, σου κάνει άσχημα πράγματα καθημερινά. Δεν το εννοεί. Δεν το θέλει... συνήθως συμπεριφέρεται σαν να μην υπάρχεις. Αν του κλείνεις τον δρόμο θα τρέξει προς το μέρος σου και θα περάσει από πάνω σου. Αν κρατάς κάτι στα χέρια σου, προχωράει προς το μέρος σου και χωρίς δισταγμό θα στο αρπάξει. Αλλά εσύ γελάς κάθε φορά που κάνει κάτι τέτοιο και τον ακολουθείς οπουδήποτε και αν πηγαίνει άσχετα από την αδιαφορία του. Τον διορθώνω κάποιες φορές και τον αναγκάζω να σε αγκαλιάζει και να σου δίνει φιλιά. Μια μέρα θα γίνεται καλοί φίλοι. Αλλά τώρα, πρέπει να σε βοηθήσω να πάρεις το αίμα σου πίσω γιατί εσύ δεν γνωρίζεις τι ακριβώς να κάνεις. Όταν αγοράζουμε στον αδερφό σου μια παγωμένη γρανίτα, την γλείφεις εσύ πρώτα πριν του τη δώσουμε. Θα τρελαινόταν αν το γνώριζε αυτό. Επίσης, όταν είναι στο σχολείο σε αφήνω να παίζεις στο δωμάτιό του και όταν ρωτάει γιατί το τρενάκι του είναι ανακατεμένο, του λέω ότι έγινε σεισμός. Είναι το μικρό μας μυστικό φιλαράκι μου!

Συγγνώμη που μοιάζεις με υποψήφιο για την βρεφική κατηγορία «Τι να μην φορέσετε»

Ο αδερφός σου είχε πάντα ολοκαίνουρια ρούχα, υπέροχα και αξιολάτρευτα, ενώ εσύ φοράς τις περισσότερες φορές τα δικά του παλιά φορεμένα, λεκιασμένα και φθαρμένα ρούχα. Με το να έχω να ετοιμάσω δύο παιδιά την ίδια στιγμή για να φύγουμε είναι κάτι σαν να συμμετέχω σε κάποιο κυνήγι θησαυρού. Αλλά πάντα φτάνουμε στον προορισμό μας, συνήθως αργοπορημένοι και τότε ο αδερφός σου αρχίζει να τρέχει αριστερά και δεξιά δημιουργώντας χάος και εγώ τότε κοιτάζω κάτω, παίρνω μια βαθιά ανάσα και ανακαλύπτω ότι φοράς μια πράσινη και μια κόκκινη κάλτσα. Πιστεύω όμως, ότι αυτό είναι ένα καλό μάθημα για εσένα. Θα κοιτάζεις πίσω και θα αναρωτιέσαι γιατί σε όλες τις φωτογραφίες φοράς αταίριαστα ρούχα που είναι καλυμμένα με ξεραμένες τροφές. Να θυμάσαι ότι τα ρούχα δεν κάνουν το αγόρι. Όλα κρύβονται στην αυτοπεποίθηση και εσύ δείχνεις τόσο ευτυχισμένος.

Συγγνώμη που δεν σε αγαπώ λιγότερο

Ξέρω, ότι καθώς θα μεγαλώνεις, κακοί άνθρωποι θα προσπαθήσουν να σου πουν ότι το δεύτερο παιδί αγαπιέται λιγότερο από τους γονείς του. Ότι δεν υπάρχει περίπτωση να αγαπήσεις άλλο παιδί τόσο όσο το πρώτο. Λοιπόν, συγνώμη που πρέπει να σου πω ότι αυτό είναι ψέμα. Από τη στιγμή που ο γιατρός σε τοποθέτησε στο στήθος μου, δεν υπήρξα για τίποτε άλλο πιο σίγουρη στη ζωή μου. Είναι πιθανό να σε αγαπώ τόσο που πονάω, ξανά και ξανά και ξανά. Θα έδινα τη ζωή μου για εσένα και τον αδερφό σου χωρίς δισταγμό. Θα σε αγαπώ όσο αγαπώ και εκείνον για πάντα. Μην πιστέψεις ποτέ κάτι διαφορετικό από αυτό. Μπορεί να έχεις πέσει αρκετές φορές κατά λάθος από τα χέρια μου, να έχω ξεχάσει να καταγράψω τα επιτεύγματά σου στο ημερολόγιο, να έχω αφήσει τον αδερφό σου να σε κατουρήσει και να σε ντύνω σαν χαζούλη, αλλά σε αγαπώ με όλη μου τη δύναμη και ποτέ δεν θα ακούσεις συγνώμη για αυτό!

^{*το γράμμα το έγραψε η Jenifer DeMattia, μια πλήρης απασχόλησης μαμά δύο αγοριών, που είχε ανάγκη να πει στο δεύτερο παιδί της όλα εκείνα που ένιωθε.}