Φρίκη στην Κύπρο: Kακοποιούσε σεξουαλικά την κόρη του για έξι χρόνια

Με την επισήμανση ότι οι ποινές που επιβάλλονται για αδικήματα σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων πρέπει να είναι αυστηρές και αποτρεπτικές γιατί πρόκειται για εγκλήματα που στρέφονται κατά των ηθών, προσβάλλοντας και καταρρακώνοντας την αξιοπρέπεια του θύματος, το Ανώτατο Δικαστήριο επικύρωσε ποινή φυλάκισης οκτώ χρόνων που επιβλήθηκε πρωτοδίκως σε άντρα που κακοποιούσε σεξουαλικά τη θυγατέρα του για έξι συναπτά έτη.

Τα αδικήματα διαπράχθηκαν την περίοδο 2012-2018, όταν η παραπονούμενη ήταν από πέντε μέχρι έντεκα χρόνων. Στη απόφασή του το Ανώτατο Δικαστήριο σημειώνει ότι ο εφετείων αντί να είναι ο προστάτης και καθοδηγητής της παραπονούμενης, είχε καταστεί με την επαναλαμβανόμενη δράση του, ένας πραγματικός εφιάλτης γι’ αυτήν, τραυματίζοντας καίρια τον αθώο ψυχικό της κόσμο.

Η καταδίκη του εφεσείοντα σε όλες τις κατηγορίες προσβλήθηκε με οκτώ λόγους έφεσης, ενώ με το λόγο έφεσης 9 προσβλήθηκαν ως έκδηλα υπερβολικές οι συντρέχουσες ποινής φυλάκισης οκτώ χρόνων που του επιβλήθηκαν σε κάθε κατηγορία. Συγκεκριμένα, ο εφεσείοντας ισχυρίστηκε ότι το Κακουργιοδικείο εσφαλμένα αξιολόγησε τη μαρτυρία «παραθέτοντας όλα τα καλά των μαρτύρων κατηγορίας και όλα τα λάθη του εφεσείοντα, πράγμα που δείχνει μεροληψία». Ισχυρίστηκε επίσης ότι το Κακουργιοδικείο καθοδηγήθηκε εσφαλμένα ως προς την αξιολόγηση της μαρτυρίας και ότι τα ευρήματα του «αντιστρατεύονται την κοινή λογική και έρχονται σε αντίθεση με αδιαμφισβήτητα μέρη της μαρτυρίας».

Ο εφεσείοντας προσέβαλε επίσης ως εσφαλμένη την αποδοχή της μαρτυρίας της παραπονούμενης και των μαρτύρων κατηγορίας, στη βάση των αντιφάσεων και αδυναμιών της, ενώ ως εσφαλμένη προσέβαλε και την απόρριψη της μαρτυρίας του ιδίου και των μαρτύρων υπεράσπισης.

Επίσης, προσβλήθηκε ως εσφαλμένη η κατάληξη του Κακουργιοδικείου να καταδικάσει τον εφεσείοντα στη βάση της μαρτυρίας της παραπονούμενης χωρίς ενισχυτική μαρτυρία. Καταλογίζει τέλος στον Κακουργιοδικείο ότι αντέστρεψε το βάρος της απόδειξης, εναποθέτοντας στους ώμους του εφεσείοντα την ευθύνη να αποδείξει την αθωότητά του.

Το Ανώτατο Δικαστήριο σημειώνει ότι δεν παρέχεται περιθώριο για παρέμβαση του Εφετείου στα ευρήματα αξιοπιστίας, τονίζοντας ότι τα σημεία που παρατίθενται ως αντιφάσεις και αδυναμίες δεν είναι τέτοια που να καταδεικνύουν ότι η κατάληξη του Κακουργιοδικείου ήταν αδικαιολόγητη και εκτός του επιτρεπτού εύρους εκτίμησης του ως πρωτόδικο δικαστήριο.

Αντιθέτως, σημειώνει πως οι διαφορές στην περιγραφή της παραπονούμενης, της μητέρας, της γιαγιάς και του συντρόφου της μητέρας της για τα όσα συνέβησαν την ημέρα που η παραπονούμενη αποκάλυψε το τι συνέβαινε, καταδεικνύουν την απουσία προσυνεννόησης μεταξύ τους.

Το Ανώτατο Δικαστήριο υπογραμμίζει επίσης την εντύπωση που αποκόμισε το Κακουργιοδικείο, ότι δηλαδή η παραπονούμενη, παρά το νεαρό της ηλικίας της, ήταν πρόσωπο συγκροτημένο, που με πλήρη συνοχή στα λεγόμενά της υποστήριξε τις θέσεις της. Σημειώνει το Ανώτατο πως το Κακουργιοδικείο δεν διέκρινε υπερβολές, αλλά αντίθετα διαπίστωσε ότι η μαρτυρία της παραπονούμενης περιορίστηκε μόνο στα όσα πραγματικά μπορούσε να θυμηθεί.

Ανακοινώνοντας την απόφασή του το Ανώτατο Δικαστήριο σημειώνει ότι οι ποινές που επιβάλλονται σε τέτοιου είδους αδικήματα πρέπει να είναι αυστηρές και αποτρεπτικές γιατί πρόκειται για εγκλήματα, τα οποία στρέφονται κατά των ηθών και προσβάλλουν και καταρρακώνουν την αξιοπρέπεια του θύματος.

Τονίζει επίσης ότι αντί ο εφεσείων να είναι ο προστάτης και καθοδηγητής της παραπονούμενης, είχε καταστεί με την επαναλαμβανόμενη δράση του που στόχο είχε να ικανοποιήσει τις αρρωστημένες ορέξεις του, ένας πραγματικός εφιάλτης γι’ αυτήν, τραυματίζοντας καίρια τον αθώο ψυχικό της κόσμο.

Υπογραμμίζει επίσης το Ανώτατο Δικαστήριο τον ιδιαίτερα μεγάλο αριθμό περιστατικών που έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια μιας ιδιαίτερα μεγάλης χρονικής περιόδου, με τραυματικές επιπτώσεις στην παραπονούμενη, η οποία αντιμετωπίζει σοβαρή και επίμονη συμπτωματολογία διαταραχής μετατραυματικού στρες.

Καταλήγοντας, το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε την έφεση, σημειώνοντας ότι η επιβληθείσα ποινή βρισκόταν εντός των ορίων των ποινών που επιβάλλονται για τέτοιου είδους αδικήματα και ως εκ τούτου δεν υπάρχει κανένα περιθώριο παρέμβασής του.