Εκλογές στη Γερμανία και εξελίξεις στην Ευρώπη: Μάλλον μπλέξαμε!

Γιατί, προσέξτε, δεν είναι μόνο ότι (παραδοσιακά) συνυπήρξαν οι επικεφαλής των κομμάτων σε τηλεοπτικό στούντιο λίγο μετά το εκλογικό αποτέλεσμα. Είναι κυρίως ότι έγινε δημόσιος διάλογος, αντί τυπικών μονολόγων, ανούσιων κομματικών ανακοινώσεων και μπανάλ διαρροών του κάθε «περιβάλλοντος». Όσο για την εικόνα που εξέπεμψαν; Όλοι, λίγο-πολύ, μετρημένοι χωρίς φανφάρες και κορόνες. Με σεβασμό απέναντι στα πραγματικά δεδομένα, άρα με σεβασμό της νοημοσύνης των ψηφοφόρων τους.

Θα μου πείτε, τους υποχρεώνει σε μεγάλο βαθμό το ίδιο το αποτέλεσμα της κάλπης. Γιατί τι θα μπορούσε να πει ο υποψήφιος των Χριστιανοδημοκρατών που συνέδεσε το όνομά του με μια ιστορική ήττα του κόμματος του Αντενάουερ; Να ρίξει μήπως την ευθύνη στην Καρενμπάουερ που πήρε πρώτη το δαχτυλίδι της διαδοχής και αποφάσισε να το βάλει… σε τραπεζική θυρίδα, γεγονός που είχε ως συνέπεια ο Λάσετ να μπει στην κούρσα τελευταίος και καταϊδρωμένος; Αυτά στη Γερμανία δεν γίνονται.

Και πόσο πια να κομπάσει ο υποψήφιος των Σοσιαλδημοκρατών; Ανέβασε αναμφίβολα τα ποσοστά του κόμματός του αλλά δεν έγραψε διαφορά με τον βασικό του αντίπαλο ούτως ώστε να έχει αδιαμφισβήτητο πλεονέκτημα στο σκληρό πόκερ του σχηματισμού συμμαχικής κυβέρνησης: ένθερμος οπαδός της συντηρητικής διαχείρισης, προεκλογικά κατόρθωσε να αποφύγει τα λάθη, δεν κατόρθωσε το γκολ. Σε χαμηλούς τόνους κινήθηκε και η Ανναλένα Μπέρμποκ των Πρασίνων. Διότι πέτυχε μεν ένα εντυπωσιακό σκορ αλλά είναι αρκετοί εκείνοι που της καταλογίζουν σοβαρές αστοχίες οι οποίες ενδεχομένως να στέρησαν από τους Πράσινους την ιστορική ευκαιρία να βρεθούν στην κορυφή.

Ιδιαίτερη περίπτωση αποτελεί ο υποψήφιος των Φιλελευθέρων. Ήταν κι εκείνος μετρημένος παρά το γεγονός ότι έχει την σιγουριά του παίκτη που θα είναι ο αναγκαίος εταίρος σε όποιο συμμαχικό σχήμα κι εάν έχει διαμορφωθεί. Και δείχνει αποφασισμένος να θέσει σκληρούς όρους, τόσο σε προγραμματικό επίπεδο, όσο και σε επίπεδο προσωπικού ρόλου. Ηδη, το είπε πρόσφατα, ότι προτιμά να κάνει κυβερνητική παρέα με τους Χριστιανοδημοκράτες και τους Πράσινους - ίσως γιατί τους θεωρεί περισσότερο του χεριού του, γιατί κατά τα’ άλλα οι απόψεις τους απέχουν παρασάγγας. Και οι καλά γνωρίζοντες μάλιστα θεωρούν ότι θα διεκδικήσει με νύχια και με δόντια την καρέκλα του υπουργού Οικονομικών. Και σ’ αυτό το σημείο ταιριάζει ένα μεγαλοπρεπές «Ωχ» από την δική μας πλευρά και φυσικά από την πλευρά του ευρωπαϊκού νότου στο σύνολό του. Ο επικεφαλής των Φιλελευθέρων είναι φανατικός οπαδός του Συμφώνου Σταθερότητας, δηλαδή της δημοσιονομικής πειθαρχίας και θεωρεί ότι παραχαλαρώσαμε λόγω πανδημίας και πρέπει τάχιστα να επανέλθουμε στα γνωστά. Αφήστε, δε, που μετά από μια μεγαλοπρεπή κωλοτούμπα στο μεταναστευτικό, από την πολιτική των ανοικτών θυρών του 2015 τώρα μάλλον ανταλλάσσει σκέψεις με τον Μπογδάνο.

Εννοείται ότι πολλά θα κριθούν από το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης ανάμεσα στα γερμανικά κόμματα και την τελική σύνθεση της συμμαχικής κυβέρνησης.

Αλλά ακόμη και στη περίπτωση του πιο ευνοϊκού (για εμάς) σεναρίου, δηλαδή ενός σχήματος με κορμό τους σοσιαλδημοκράτες, ας κρατάμε μικρό καλάθι γιατί το όποιο κυβερνητικό πρόγραμμα θα αποτελεί προϊόν γενναίου συμβιβασμού. Ας αποφύγουμε λοιπόν τις καμπάνες (αλά Κάρτερ). Με την ευκαιρία είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι οι μελλοντικοί κυβερνητικοί εταίροι θα βάλουν κάτω και θα γράψουν αναλυτικά στο χαρτί ακόμη και την τελευταία λεπτομέρεια της συμφωνίας τους. Καλό για εκείνους, εξ ου και οι πολύμηνες συζητήσεις, διότι δι’ αυτού του τρόπου, πρώτον αποκλείονται οι γραφικοί (τύπου Καμμένου), και δεύτερον ουδείς μπαίνει στον πειρασμό να κάνει εκ των υστέρων εξυπνάδες.

Ας δούμε τώρα και το μεγάλο κάδρο, την Ευρώπη. Η οποία για πολλά χρόνια ακολουθώντας το τέμπο της Μέρκελ έζησε σε καθεστώς χρυσής μετριότητας.

Εγκλωβίστηκε σε χαμηλές πτήσεις. Δυσκολεύτηκε να συντονιστεί στα στοιχειώδη με αποτέλεσμα ή να μην παίρνει αποφάσεις ή όταν παίρνονται με αξιοσημείωτη καθυστέρηση να στερούνται οποιασδήποτε δυναμικής. (Περί… σούπας έχετε ακουστά).

Παράλληλα, σε αρκετές περιπτώσεις εκχώρησε στην ψύχρα την άσκηση του γεωπολιτικού της ρόλου στις ΗΠΑ και κατέληξε, πρόσφατα, να τρώει χαστούκι– αναφέρομαι στην συμφωνία AUKUS που έγινε πίσω από την πλάτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και έπληξε καίρια το κύρος του Γάλλου προέδρου Μακρόν. Και σε αυτό ακριβώς το σημείο γεννάται το ερώτημα ποια είναι η ηγετική φυσιογνωμία που μπορεί να εκφράσει την Ευρώπη στο σύνολό της. Ο Γάλλος πρόεδρος δεν έκρυψε ποτέ την φιλοδοξία του να γίνει χαλίφης στη θέση της Μέρκελ. Θεμιτό, σίγουρα. Ρεαλιστικό, ίσως. Πρώτα απ’ όλα πρέπει να καθαρίσει τα του οίκου του. Σε περίπου έξι μήνες από τώρα θα βρεθεί αντιμέτωπος με την επανεκλογή του. Παράλληλα, όμως, θα πρέπει να δώσει πειστική απάντηση στο κατά πόσο η Γαλλία έχει την ανάλογη οικονομική δυνατότητα, για να πλασαριστεί ως μεγάλη δύναμη. Και, φυσικά, θα πρέπει επίσης ο σχεδιασμός του για μια Ευρώπη με ισχυρό πρόσημο να είναι σαφής και να μπορέσει να «ψήσει» τους εταίρους του. Μάλλον μπλέξαμε!

Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr.

Διαβάστε επίσης:

Belh@rra: Ιστορική μέρα για τη Διπλωματία και τις Ένοπλες Δυνάμεις – Πώς οι Γάλλοι κέρδισαν τη μάχη

Γιατί ο ληστής με το τατουάζ έπαιρνε ταξί οπλισμένος σαν «αστακός»

The Voice: Γιος πασίγνωστου τραγουδιστή ανέβηκε στη σκηνή και σάρωσε τα πάντα (video)