Η Νο1 συμβουλή για να με προσέχω σαν… τα μάτια μου «κρύβεται» στους φακούς επαφής μου!

Η αλήθεια είναι πως μια τυπική μας μέρα ξεκινάει νωρίς το πρωί και τελειώνει αργά το βράδυ (ενίοτε, πολύ αργά). Για παράδειγμα, το δικό μου ξυπνητήρι χτυπάει, εδώ και πέντε χρόνια, στις 6:30 ακριβώς. Βλέπεις, πριν κάνω οτιδήποτε άλλο, πρέπει πρώτα-πρώτα να βγάλω τον σκύλο μου για την πρωινή του βόλτα. Μετά, έχει σειρά η ετοιμασία για τη δουλειά (σε αυτό υπολογίζω και το να βάλω με προσοχή τους μηνιαίους φακούς επαφής μου) και κατόπιν, φεύγω για το γραφείο.

Ατελείωτα emails, τηλέφωνα, meetings, projects, deadlines. Το 8ωρο είναι -αν μη τι άλλο- απαιτητικό και χρειάζεται να περάσω πολλές -βασικά, τις περισσότερες- ώρες στον υπολογιστή. Οι ώρες περνάνε, άλλοτε πιο γρήγορα άλλοτε πιο αργά, και, αφού σημειώσω τα pendings για την επόμενη ημέρα, είναι που ξεκινάει η ζωή εκτός γραφείου. Ένα γρήγορο after work drink με την κολλητή για να πούμε τα νέα μας και μετά η απογευματινή βόλτα με τον σκύλο (ευκαιρία να περπατήσω ή να τρέξω κι εγώ, να ξεμουδιάσω λίγο από την «καθήλωση» στην καρέκλα της δουλειάς).

Και κάπου λίγο μετά τις 8 το βράδυ, με την επιστροφή στο σπίτι, έρχεται και η πραγματική χαλάρωση. Φαγητό, ταινία και me time, διάβασμα του βιβλίου που βρίσκεται στο τραπεζάκι και… τα μάτια αρχίζουν και κλείνουν. Αν δεν είναι αυτό ξεκάθαρο σημάδι πως έφτασε η ώρα να βγάλω τους φακούς και να κοιμηθώ, τότε ποιο είναι;

Διαβάστε περισσότερα στο Queen.gr