Σημαντική απόφαση της ΑΑΔΕ για τα εικονικά τιμολόγια - Ξεκαθαρίζει το πότε υπάρχει καλή πίστη

Σύμφωνα με την απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών, η καλή πίστη του λήπτη των φορολογικών στοιχείων αφορά στις περιπτώσεις κατά τις οποίες η εικονικότητα ανάγεται αποκλειστικά στο πρόσωπο του εκδότη και όχι περιπτώσεις κατά την οποία οι συναλλαγές ήταν εικονικές στο σύνολό τους. Περαιτέρω, όταν ο εκδότης είναι πρόσωπο συναλλακτικώς ανύπαρκτο, το βάρος της απόδειξης φέρει ο λήπτης του εικονικού στοιχείου.

Σε κάθε περίπτωση, η επίκληση της καλής πίστης δεν αρκεί από μόνη της, αλλά η συναλλασσόμενη επιχείρηση οφείλει να την αποδεικνύει με οποιονδήποτε πρόσφορο τρόπο. Σε κάθε περίπτωση ο ισχυρισμός της λήπτριας των εικονικών τιμολογίων επιχείρησης ότι πραγματοποιήθηκε το έργο δεν καθιστά τα επίμαχα φορολογικά στοιχεία ακριβή και αληθή.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση που εξέτασε η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων η προσφεύγουσα εταιρεία αν και έφερε το βάρος απόδειξης της καλής της πίστης, δεν την απέδειξε ούτε κατά τη λήψη των επίδικων στοιχείων, ούτε όμως απέδειξε με οποιοδήποτε τρόπο ότι πραγματοποιήθηκαν οι φερόμενες ως συντελεσθείσες συναλλαγές από την εκδότρια των τιμολογίων.

Είναι ενδεικτικό πως προσφεύγουσα επιχείρηση δεν προσκόμισε στον έλεγχο ούτε και στο στάδιο της ενδικοφανούς προσφυγής οιοδήποτε στοιχείο που να αποδεικνύει την πραγματοποίηση των συγκεκριμένων συναλλαγών με την επιχείρηση που τα εξέδωσε.

Να σημειωθεί πως η εκδότρια επιχείρηση ήταν συναλλακτικώς ανύπαρκτη, καθώς δεν μπορούσε να πραγματοποιήσει τις συναλλαγές που περιγράφονται στα συγκεκριμένα τιμολόγια, διότι:δεν υπήρχε εξοπλισμός ή εξαρτήματα στην έδρα της, εν υπήρξε ποτέ τοποθέτηση εξοπλισμού στην έδρα της, δεν απασχόλησε προσωπικό και δεν είχε αγορές παρά μόνο είχε φερόμενο προμηθευτή της την ανύπαρκτη .

Ως εκ τούτου, δεδομένου του γεγονότος ότι το σύνολο των επίμαχων συναλλαγών ήταν εικονικές και ουδέποτε πραγματοποιήθηκαν από την εκδότρια των υπό κρίση φορολογικών στοιχείων, δεν μπορεί να τεθεί θέμα καλοπιστίας της λήπτριας και έτσι ο σχετικός ισχυρισμός απορρίφθηκε από τη Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών ως αβάσιμος και αναπόδεικτος.