DW: Πως σώθηκε η Κορέα από τη κρίση-Παράδειγμα για την Ελλάδα;
Με τίτλο "Μπορεί στην Ελλάδα να γίνει της Κορέας;», η Deutsche Welle δημοσιεύει άρθρο για την δύσκολη, οικονομική κατάσταση της χώρας μας και αναφέρεται στο πως αντιμετώπισαν οι Κορεάτες την κρίση το 1997.
Συγκεκριμένα, αναφέρει, πως στον απόηχο της ασιατικής κρίσης, οι Κορεάτες δώρισαν χρυσά κοσμήματα αξίας αρκετών δισεκατομμυρίων ευρώ στο κράτος για να καταφέρει να πληρώσει το χρέος του προς το ΔΝΤ.
«Για τους λαούς των περισσότερων χωρών, αναφέρει το άρθρο, μια τέτοια κίνηση θα ακουγόταν παράλογη. Κι όμως, οι Κορεάτες το έπραξαν» επισημαίνει και συνεχίζει:
«Πριν φτάσουν στο σημείο να εκποιήσουν τα προσωπικά τους αντικείμενα και χρυσαφικά, προηγήθηκε η ξαφνική κατάδυση του εθνικού νομίσματος.Το 1997 το ΔΝΤ, κάτω από την επιρροή των ΗΠΑ, άναψε το «πράσινο» φως για την εκταμίευση του αστρονομικού ποσού των 53,8 δισεκατομμυρίων ευρώ προς τη χώρα που, βέβαια, συνοδευόταν από αυστηρούς όρους όπως: αύξηση επιτοκίων, δημοσιονομική λιτότητα και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Το πρώτο αποτέλεσμα ήταν εμφανές: το ποσοστό της ανεργίας τριπλασιάστηκε αμέσως. Το αξιοπερίεργο της υπόθεσης είναι η στάση που κράτησαν οι απλοί Κορεάτες μπρος σε αυτές τις ακραίες καταστάσεις. Στην πραγματικότητα το έκαναν με το κεφάλι ψηλά. Τον Ιανουάριο του 1998 η κυβέρνηση ζήτησε από τους πολίτες της χώρας να δωρίσουν τα χρυσαφικά τους στο κράτος έτσι ώστε να βρει χρήματα για να αποπληρώσει το ΔΝΤ. Η απάντηση των πολιτών ήταν άμεση: σε ειδικά σημεία συλλογής χιλιάδες κόσμου έδιναν τα οικογενειακά κειμήλιά τους, τις βέρες τους, οτιδήποτε χρυσό αντικείμενο είχαν στην κατοχή τους. Ακόμη και χρυσά μετάλλια και τρόπαια. Το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό: μέσα σε λίγους μήνες συγκεντρώθηκαν περίπου 227 τόνοι χρυσού που υπολογίστηκαν στα τρία δισεκατομμύρια δολάρια.
Παράδειγμα για την Αθήνα;
Ολοι μας αναρωτιόμαστε αν θα μπορούσε αυτό να γίνει και για την Ελλάδα. Ο οικονομολόγος Ρολφ Λάνγκχαμερ του Ινστιτούτου του Κιέλου εξηγεί στη DW τους λόγους που αυτό δεν μπορεί να συμβεί.
«Τα φαινόμενα δεν είναι ομοειδή. Το τρέχον πρόβλημα της Ελλάδας, σε αντίθεση με την Κορέα του 1997, δεν συνεπάγεται έλλειψη συναλλαγματικών αποθεμάτων. Πάντως, δεν μπορώ να πω ότι η βασική ιδέα δεν ήταν αρκετά σωστή. Αυτό που πρέπει να γίνει είναι η μεταφορά χρημάτων από τον ιδιωτικό τομέα στο κράτος για να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του. Η κανονική διαδρομή είναι μέσω της πληρωμής των φόρων. Μια άλλη δυνατότητα θα είναι η ελληνική κυβέρνηση να εισπράξει χρήματα από εκείνους τους πολίτες που έχουν πλεονάζουσες αποταμιεύσεις και να τους πουλήσει ομόλογα».
.jpg)
