Ώρα να ανοίξει ο διάλογος για την απλή αναλογική

Άρθρο του κ. Δημήτρη Καρύδη,

Γραμματέα Επικοινωνίας του ΠΑΣΟΚ

Αποτελεί κοινό τόπο ότι η κρίση που ζούμε δεν είναι μόνο κρίση οικονομική.

Είναι πρωτίστως κρίση αξιών, κρίση κοινωνική αλλά και πολιτική. Η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας, απαιτεί μεγάλες αλλαγές.

Πρώτα από όλα στην Δημοκρατίας μας η οποία αν και είναι η μακροβιότερη στην σύγχρονη ελληνική ιστορία με σημαντικές κατακτήσεις ευημερίας, προόδου και κοινωνικής ειρήνης, παρουσιάζει μεγάλη κρίση ποιοτικής και ποσοτικής αντιπροσώπευσης.

Το πρώτιστο καθήκον του πολιτικού κόσμου που αγωνιά για την Δημοκρατία μας, που βλέπει τις παθογένειες της και τις επιπτώσεις τους με μεγαλύτερη από αυτές, την φασιστική και αντικοινωνική δράση της Χρυσής Αυγής, είναι να πράξει τα αυτονόητα. Το αυτονόητο δεν είναι τίποτα άλλο από την ενίσχυση του αντιπροσωπευτικού μας συστήματος, της Δημοκρατίας μας.

Eίμαστε σε κόκκινο συναγερμό όταν βλέπουμε να μεγαλώνει ολοένα και περισσότερο η αποχή των πολιτών και ιδιαίτερα των νέων από την συμμετοχή τους στις Δημοτικές, Περιφερειακές και Εθνικές εκλογές. Για να μην αναφέρω τα περί απαξίωσης των κομμάτων, ή την επαναλαμβανόμενη και άκρως επικίνδυνη απαξίωση του Κοινοβουλίου. Το ίδιο βέβαια συμβαίνει στην Δικαιοσύνη, τον Συνδικαλισμό, την τοπική Αυτοδιοίκηση όπως και σε άλλους πυλώνες του δημοκρατικού πολιτεύματός μας.

Το επιτακτικό πατριωτικό και επομένως δημοκρατικό καθήκον είναι χωρίς καθυστερήσεις, από τις διαπιστώσεις να περάσουμε σε πολιτικές πράξεις.

Με γνώμονα αυτήν την αγωνία, και όχι το ιδιοτελές κομματικό συμφέρον ή τα πρόσκαιρα εκλογικά κέρδη.

Το μήνυμα των πολιτών είναι φανερό, είναι ηχηρό και συμπυκνώνεται σε δύο ταυτόσημες έννοιες αυτές της συναίνεσης και της σύνθεσης. Είναι οι δύο έννοιες που οδηγούν στην καθιέρωση της απλής αναλογικής. Έως τώρα διαλέγαμε τον εύκολο δρόμο. Την αποθέωση του δικομματισμού με βασικό επιχείρημα την κυβερνητική σταθερότητα, πράγμα όμως που στην πορεία, μάς οδήγησε στον λαϊκισμό και την δημαγωγία. Η οικονομική και κοινωνική κρίση μας γεμίζει με νέες ευθύνες.

Στις δυο τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις ο λαός με την ψήφο του υπερέβη τον υπάρχοντα εκλογικό νόμο και έδωσε το μήνυμα ότι οι μονοκομματικές κυβερνήσεις αποτελούν παρελθόν.

Τρία κόμματα μεταξύ αυτών και το ΠΑΣΟΚ πήραν το μήνυμα.

Τρία κόμματα με σημαντικές διαφορές ιδεολογικές, πολιτικές και αξιακες, κατέφεραν να πετύχουν την σύνθεση. Μια σύνθεση η οποία καθημερινά κτίζεται. Μια σύνθεση που απαιτεί υποχωρήσεις αλλά και όρια, στα πλαίσια μιας στρατηγικής επιλογής για την παραμονή της χώρας μας στη μεγάλη Ευρωπαϊκή οικογένεια και το Ευρώ.

Στο παρελθόν υπήρξαν πολιτικές δυνάμεις οι οποίες διεκδίκησαν την απλή αναλογική. Την διεκδίκησαν όμως με έναν τρόπο που στην ουσία την ακύρωναν.

Ενώ ζητούσαν απλή αναλογική είχαν ταυτόχρονα μέτωπο εναντίον οποιασδήποτε σύνθεσης, συναίνεσης, συμφωνίας. Η ελληνική κοινωνία αυτό το πλήρωσε βαριά με την αδυναμία να προχωρήσει σε καθοριστικές μεταρρυθμίσεις στο κράτος, την οικονομία, την ανάπτυξη, την παιδεία, την υγεία. Να γίνουμε τελικά ένα σύγχρονο και αποτελεσματικό κράτος.

Η απλή αναλογική είναι ένα εκλογικό σύστημα το οποίο επί της ουσίας στηρίζεται στη συναίνεση και τη σύνθεση. Μισεί τον μαξιμαλισμό, και την ισοπέδωση. Βάζει στην άκρη τα τεχνητά τείχη του τύπου «ή με εμάς ή με αυτούς».

Ενώ η απλή αναλογική ακυρώνεται από διχαστικές αντιλήψεις, η εφαρμογή της ακυρώνει διχασμούς, που τόσο έχουν στοιχίσει στην πατρίδα και την κοινωνική πρόοδο.

Όποιος στηρίζει την απλή αναλογική, θα πρέπει να είναι έτοιμος να κάτσει στο ίδιο τραπέζι με τον πολιτικό αντίπαλο. Να είναι έτοιμος όχι μόνο να βάλει κόκκινες γραμμές αλλά να βρει και σημεία σύγκλησης.

Θέλουμε ένα εκλογικό σύστημα που να επιβραβεύει με επιπλέον έδρες αυτούς που είναι έτοιμοι να συνθέσουν και να αφαιρεί έδρες από αυτούς που χρησιμοποιούν την απλή αναλογική ως πρόσχημα, αλλά οδηγούν την χώρα στην ακυβερνησία.

Ένας διάλογος αρχίζει. Η επικεφαλίδα του διαλόγου αυτού δεν είναι «απλή αναλογική», η επικεφαλίδα δεν είναι «εκλογικό σύστημα». Η πραγματική επικεφαλίδα είναι πατρίδα, δημοκρατία, συναίνεση.

Σε αυτό το μεγάλο κεφάλαιο δεν υπάρχουν περιθώρια ούτε για ελλείμματα, ούτε για δανεικά.

Είναι ο δικός μας πλούτος, ο πλούτος της δημοκρατίας μας που πρέπει να τον αυξήσουμε.