Οι ξένοι επενδυτές το βάζουν στα πόδια

Του Κώστα Χαρδαβέλλα

Οι όποιοι ξένοι επενδυτές ενδιαφέρονται να «αγοράσουν Ελλάδα» το βάζουν στα πόδια μόλις μπουν στην ελληνική γραφειοκρατία, μάθουν για τις άγριες κινητοποιήσεις εργαζομένων και συνδικάτων, διαπιστώσουν ότι οι τοπικές κοινωνίες μπορούν να καίνε, να επιτίθενται και να καταστρέφουν έργα, όπως έγινε πρόσφατα στη Χαλκιδική.

Τα παραδείγματα είναι συγκεκριμένα πλέον και απασχολούν έντονα την κυβέρνηση και τον κ. Στουρνάρα: ο Εμίρης του Κατάρ, που ενδιαφερόταν για το Ελληνικό και θα μας έφερνε 5 δισεκατομμύρια και σε δεύτερη φάση είχε ενδιαφερθεί να αγοράσει νησιωτικό σύμπλεγμα στο Ιόνιο για να το αξιοποιήσει τουριστικά, ακούει «Ελλάδα» τώρα και το βάζει στα πόδια. Οι Ρώσοι που ετοιμάζονταν να ρίξουν 15 εκατομμύρια στη Σιθωνία, οι Ινδοί που θα έδιναν 47 εκατομμύρια για την αγορά και ανάπτυξη της ΣΕΚΑΠ και επιχειρηματικοί όμιλοι που θέλουν να επενδύσουν σε τουρισμό και ηλιακή ενέργεια, έρχονται, βλέπουν και φεύγουν τρέχοντας.

Το αποτέλεσμα για την Ελλάδα είναι τραγικό. Δεν έχουμε καταφέρει να αξιοποιήσουμε τίποτα από τη λεγόμενη κρατική περιουσία, παρά εκτός ένα κτήριο των Ολυμπιακών Αγώνων, που στεγάζονταν οι υπηρεσίες Τύπου για την Ολυμπιάδα του 2004 και αυτό το πήραν Έλληνες επενδυτές.

Δύο παραδείγματα, που αποκαλύπτουν το αδιέξοδο στις προσπάθειες αξιοποίησης κρατικών εταιρειών και εκτάσεων από το Δημόσιο. Στις καβουρότρυπες της Σιθωνίας θα γινόταν μία γιγαντιαία επένδυση από Ρώσους επενδυτές, σε μια έκταση 3.000 στρεμμάτων, που θα είχε και παραθεριστικές κατοικίες και θα αναπαριστούσε τη θεογονία του Ησίοδου.

Το πάρκο θα περιέγραφε την ιστορία των Ολύμπιων θεών από τη στιγμή της γέννησής τους μέχρι τις μάχες με τους Τιτάνες. Σε πρώτη φάση, οι Ρώσοι θα πλήρωναν 15 εκατομμύρια ευρώ και είχαν ξεκινήσει επαφές με τους υπεύθυνους του οργανισμού Invest in Greece (δηλαδή επενδύσεις στην Ελλάδα) και είχαν ζητήσει να ενταχθεί το πρότζεκτ στη διαδικασία fast track. Κάπου εκεί επενέβη και η γνωστή Ελλάδα. Ο γεωργικός συνεταιρισμός της περιοχής, που κατέχει μεγάλο μέρος του χώρου όπου θα γινόταν η επένδυση, ήρθε σε άμεση σύγκρουση με τους δασολόγους της περιοχής, που έχουν στην κατοχή τους ένα γειτονικό χώρο, πάγωσαν αμέσως οι διαδικασίες για τη ρώσικη επένδυση και βέβαια οι επενδυτές πήραν τα λεφτά τους και τα πήγανε για άλλο ειδικό, εναλλακτικό τουρισμό στην Τουρκία.

Περίπτωση δεύτερη: το Φεβρουάριο του 2012 η Αγροτική Τράπεζα που κατείχε το 50,36% της ΣΕΚΑΠ (επιχείρηση που ασχολείται με τα ελληνικά καπνά) είχε σχεδόν προχωρήσει σε συμφωνία για την πώληση της εταιρείας στον ινδικό όμιλο Bommidala Enterprises Ltd. Η επένδυση των Ινδών θα έφτανε στα 72,4 εκατομμύρια ευρώ. Λίγο πριν υπογραφεί η τελική συμφωνία, η συνεταιριστική ένωση καπνοπαραγωγών Ελλάδας (ΣΕΚΕ), η οποία κατείχε το 34% του μετοχικού κεφαλαίου της ΣΕΚΑΠ, αποφάσισε ότι η συμφωνία είναι μη συμφέρουσα. Ακολούθησε πόλεμος μεταξύ ΑΤΕ και ΣΕΚΕ, που βέβαια έκανε τους Ινδούς επενδυτές να το βάλουν στα πόδια και να μην αφήσουν ούτε ευρώ στην Ελλάδα.

Τέτοιες περιπτώσεις υπάρχουν πολλές που δυστυχώς ανοίγουν το δρόμο και πάλι στην τρόικα, να ζητήσει νέα μέτρα από την ελληνική κυβέρνηση, όπως εξάλλου ορίζει το τελευταίο μνημόνιο.