Εκλογές 2015: Η χώρα είναι γκρεμισμένη και βαθιά πληγωμένη!
Σε μία χώρα που από το 2009 «βογκά» οικονομικά, υπάρχει ανθρωπιστική κρίση; Σε μια χώρα γκρεμισμένη και βαθιά πληγωμένη, είναι δυνατό να συμβαίνει κάτι τέτοιο; Είναι σα να ρωτάς για το χαλασμένο ψυγείο στο Μαξίμου και στα πέριξ. Μέσα φυλάσσεται ένα μπουκάλι γάλα. Λες να είναι φρέσκο;
Της Γεωργίας Λινάρδου
Η λογική υποβαθμίζω την ύπαρξη ανθρωπιστικής κρίσης πρώτον γιατί δε με συμφέρει και δεύτερον για να τη χρεώσω μετέπειτα ως κακούργημα με στοιχεία εθνικής προδοσίας σε όποιον με διαδεχθεί, ήταν κυρίαρχη τον τελευταίο χρόνο σε κομματικά επιτελεία τα οποία πρωταγωνίστησαν στην εξουσία της χώρας -και όχι μόνον- τα τελευταία χρόνια, με αποκορύφωμα την προεκλογική περίοδο.
Βέβαια, υπάρχουν και κάποιοι οι οποίοι πιστεύουν ότι σε μία χώρα που βρίσκεται σε οικονομική ασφυξία από το 2009, είναι υπερβολικό να μιλάμε για ανθρωπιστική κρίση.
Σα να λένε ότι σε ένα χαλασμένο ψυγείο, το γάλα διατηρείται φρέσκο!
Είναι μία λογική η οποία συμπεριφέρθηκε ατιμωτικά στην ελληνική κοινωνία με κίνδυνο να την δηλητηριάσει. Ή όπως αλλιώς έγραφε το γερμανικό περιοδικό Focus το καλοκαίρι του 2013, για ποιο ελληνικό success story μιλάμε; Εδώ υπάρχει μία «ψεύτικη ιστορία επιτυχίας».
Τον Ιανουάριο του 2012, ο πρωθυπουργός Α. Σαμαράς σε συνέντευξη του στη γερμανική Bild υποστήριζε πως στόχος της ελληνικής κυβέρνησης είναι να «μετατρέψει τη χώρα από ένα άσχημο παράδειγμα γεμάτο με προβλήματα, σε υπόδειγμα οικονομίας».
Είμαστε στο 2015, και;
Έλεγε και κάτι άλλο τότε: «Έχουν γίνεται τα πάντα ώστε να αποτραπεί μία ανθρωπιστική κρίση στη χώρα». Ναι, γέμισε το χαλασμένο ψυγείο με παγάκια για να μην ξινίσει το γάλα!
Μα οι ίδιοι οι μηχανισμοί της πολιτείας, δεν περιγράφουν κάτι άλλο από ανθρωπιστική κρίση.
Στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για το 2013
- 3.903.800 άνθρωποι βρίσκονταν σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού (35,7%).
- Τι σημαίνει φτώχεια για την στατιστική;
- Ετήσιο εισόδημα κατ' άτομο εκεί γύρω στα πέντε χιλιάρικα. Δηλαδή, ίσα που μπορείς να ξοδέψεις 13,5 ευρώ την ημέρα.
Χωρίς φυσικά να υπολογίζεται σε αυτό οι πάγιες υποχρεώσεις επιβίωσης και φυσικά οι υποχρεώσεις προς το κράτος.
Τον περασμένο Δεκέμβρη ο Συνήγορος για τα Δικαιώματα του Παιδιού, Γ. Μόσχος έδωσε στην Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Ισότητας Νεολαίας και Δικαιωμάτων του Ανθρώπου στη Βουλή, στοιχεία τα οποία αν δεν τα είχε καταθέσει ο Συνήγορος, μπορεί και να νόμιζαν κάποιοι ότι επρόκειτο για... αντιπολιτευτικό troll.
Σύμφωνα, λοιπόν, με αυτά το 40% των παιδιών στην Ελλάδα βρίσκεται ενώπιον του κοινωνικού αποκλεισμού και της φτώχειας.
Την περίοδο εκείνη σε συνέντευξη Τύπου, ο Ευρωπαίος Επίτροπος για την Οικονομία Πιέρ Μοσκοβισί υποστήριζε πως: «Αντίθετα με ό,τι λέγεται, η ανθρωπιστική κρίση δεν προκλήθηκε από την Ευρώπη. Είμαι σίγουρος πως αν δεν ήμασταν αλληλέγγυοι στην Ελλάδα, η κατάσταση θα ήταν χειρότερη». Δηλαδή;
Και τι άλλο συνέβη στη χώρα τα χρόνια της επιτυχημένης κυβερνητικής πολιτικής με πρωταγωνιστές τους Α.Σαμαρά, Ε.Βενιζέλο και λοιπά κομματικά δεκανίκια;
Περισσότερα από 3.000 παιδιά αφέθηκαν σε ιδρύματα διότι απλά οι γονείς τους δε μπορούσαν να τους δώσουν ούτε ένα πιάτο φαγητό. Επίσης δεν είναι troll. Στοιχεία από τον Συνήγορο του Παιδιού είναι.
Ο Διευθυντής Κοινωνικής Εργασίας και Έρευνας των Παιδικών Χωριών SOS, Στέργιος Σιφνιός τον Ιούνιο του 2012 σε συνέντευξη του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ αποκάλυπτε: «Διαπιστώθηκε μία αύξηση των αιτημάτων των περιστατικών (οικογενειών) που έρχονται και ζητάνε βοήθεια από εμάς, περίπου ένα 35% στον γενικότερο πληθυσμό που έχει ζητήσει βοήθεια και μέσα στο ποσοστό αυτό το αυξημένο ένα 45% με 50% αφορά καθαρά οικονομικά προβλήματα. Δηλαδή, αιτήματα οικογενειών που αντιμετωπίζουν τη φτώχεια και ζητάνε μια βοήθεια για να δουν σε σχέση με τα παιδιά τους τι μπορούν να κάνουν και τι υποστήριξη μπορεί να έχουν».
Χιλιάδες άνθρωποι δεν έχουν χρήματα για την υγεία τους, αλλά και για τα βασικά της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης που οφείλουν να παρέχουν στα παιδιά τους.
Στρέφονται σε Δον Κιχώτες οι οποίοι παρά το σφοδρό κύμα της κυνικής αντίληψης που θέλησαν κάποιοι να περάσουν στην κοινωνία, εκείνοι αντιστάθηκαν. Και προσφέρουν. Όπως ο καρδιολόγος ο Γ.Βήχας. Σε ένα ντοκιμαντέρ του BBC για την ανθρωπιστική κρίση στην Ελλάδα, ένας γέροντας περιγράφει πως αν δεν υπήρχε αυτός ο άνθρωπος για να του προσφέρει βοήθεια, σήμερα θα ήταν νεκρός.
Χιλιάδες είναι οι συνάδελφοί του ανά την Ελλάδα που προσπαθούν να αποτρέψουν την δραματική εξάπλωση της ανθρωπιστικής κρίσης. Ανάμεσα τους και ο πρώτος γιατρός που είχε επίσημα μιλήσει γι΄αυτό, κοντά τρία χρόνια πριν, είναι ο γιατρός Ν.Κανάκης από τους Γιατρούς του Κόσμου. Έγραψε πρόσφατα στη σελίδα του στο FB: «... δεν φροντίζουμε μόνο αδικημένους ανθρώπους, αλλά δίνουμε δύναμη στη φωνή τους. Με την εγκυρότητα και αντικειμενικότητα της Μαρτυρίας. Γιατί σε τελική ανάλυση δεν μπορεί η Ιατρική παρά να είναι το τελευταίο καταφύγιο των φτωχών , των "αόρατων" ανθρώπων»
Η άλλη πλευρά του φεγγαριού
Από την άλλη έχω μια βαθιά πίκρα. Γιατί δεν παύω να ντρέπομαι για όλα όσα συμβαίνουν γύρω μου. Για όσα δείχνουμε και περιγράφουμε . Για το "μαμά πεινάω" που ακούω όλο και περισσότερο, γιατί με ξενίζει η αδικία γύρω μου όλο και λιγότερο.
Είναι η άλλη πλευρά του... φεγγαριού. Όμως, κατανοώ πως όταν είσαι κυβερνήτης και σφόδρα επιθυμείς να παραμείνεις ως τέτοιος, ενίοτε λειτουργείς σαν κακή νοικοκυρά. Τις βρομιές και τις ασχήμιες κάτω από το χαλί.
Η χώρα είναι και γκρεμισμένη και βαθιά πληγωμένη. Και η μεγάλη αλήθεια είναι ότι στην άλλη πλευρά του... φεγγαριού, την εξάπλωση της ανθρωπιστικής κρίσης δεν την εμπόδισε το τωρινό σύστημα εξουσίας, ούτε το Μνημόνιο. Την εμπόδισαν οι γιατροί, οι δάσκαλοι, πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι (τι άστοχος ο Βασιλάκης της ΟΝΝΕΔ στ' αλήθεια), πολλοί ιδιωτικοί υπάλληλοι, νοσηλευτές, φαρμακοποιοί, αστυνομικοί, σωφρονιστικοί υπάλληλοι, μπακάληδες, περιπτεράδες, άνεργοι και γενικώς ότι επαγγελματική κατηγορία υπάρχει (με ορισμένες, βέβαια, εξαιρέσεις).
Στο ποσοστό του ο καθένας, πρόσφερε και προσφέρει. Αλλά όλοι έβαλαν το χεράκι τους το οποίο δε διαθέτει προτεταμένο δάχτυλο, όπως ήταν και παραμένει μέχρι τώρα το δάχτυλο των κομμάτων εξουσίας.
Την ερχόμενη Δευτέρα- μετά τις εκλογές- θα σηκωθούν να πάνε για δουλειά. Άλλοι να βρουν δουλειά. Άλλοι να διεκδικήσουν μισθούς που τους χρωστά ο εργοδότης ή να ζητήσουν δανεικά για να τραβήξουν λίγες μέρες παραπέρα τη ζωή κι άλλοι με την εμμονή να την τερματίσουν.
Τώρα μπορείς ν' ανοίξεις το χαλασμένο ψυγείο. Αλλά το γάλα μην το πιεις γιατί στα σίγουρα έχει ξινίσει...
Για επίλογο δείτε αυτό το βίντεο. Πραγματικά αξίζει:
.jfif)
