Paradise Lost στο Newsbomb.gr: Η Ελλάδα, ο πόλεμος στην Ουκρανία και ο βασιλιάς Αρθούρος!

Την Κυριακή 17 Απριλίου 2022, μετά από πολύ καιρό θα συναντηθούμε ξανά με τους Paradise Lost, στο Fuzz Club. Οι ηγέτες της βρετανικής σκηνής του σκληρού ήχου μετρούν πάνω από 30 χρόνια μουσικής διαδρομής και έναν πολύ ισχυρό δεσμό με το ελληνικό κοινό, που ανανεώνεται κάθε φορά που βρίσκονται στη χώρα μας για συναυλίες.

Στη συνέντευξή τους στο Newsbomb.gr, το ιστορικό γκρουπ μιλάει για τον δυνατό δεσμό τους με την Ελλάδα, για την περίοδο των lockdowns και το άλμπουμ τους Obsidian, σχολιάζουν τον πόλεμο στην Ουκρανία και αποκαλύπτουν τα παρανοϊκά πράγματα που έχουν ακούσει για τους ίδιους, όλα αυτά τα χρόνια.

Έχετε έρθει πολλές φορές στην Ελλάδα. Πως εξηγείτε αυτό τον μακροχρόνιο και δυνατό δεσμό σας με το ελληνικό κοινό;

«Πραγματικά έχουμε έναν γερό δεσμό με το ελληνικό κοινό. Αν θυμάμαι καλά, η πρώτη φορά που ήρθαμε να παίξουμε στην Ελλάδα ήταν στη δεκαετία του 90 και περάσματα καταπληκτικά! Από την πρώτη στιγμή που βγήκαμε στη σκηνή, νιώσαμε πολύ ζεστή υποδοχή από το ελληνικό κοινό. Οι Έλληνες είναι πολύ συνδεδεμένοι με τη μουσική μας και πλέον έχουμε κάνει φίλους στην Ελλάδα. Νιώθουμε πολύ τυχεροί για τη σχέση που έχουμε χτίσει μαζί τους για τον λόγο άλλωστε ότι δεν νιώθουμε πως κάνουμε κάτι ξεχωριστό. Απλώς ερχόμαστε και παίζουμε τη μουσική μας την οποία το ελληνικό κοινό δείχνει ότι την εκτιμάει πολύ και σας ευχαριστούμε για αυτό.

Ανυπομονούμε λοιπόν αν έρθουμε ξανά στην Ελλάδα μετά από καιρό και είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι».

Πρέπει να σας πω ότι έχετε έρθει περισσότερες φορές από τους Scorpions και λιγότερες από τους Puressence.

«Αλήθεια; (γέλια). Πραγματικά δεν το ήξερα! Πρέπει να τους ξεπεράσουμε!».

Υπάρχει κάποια συναυλία που κάνατε στην Ελλάδα και τη θυμάστε μέχρι σήμερα;

«Υπάρχουν πολλές, όπως οι συναυλίες μας τη δεκαετία του '90 στο Rockwave Festival, στη Θεσσαλονίκη στο Principal Club Theater, επίσης στην Κρήτη που ήταν ξεχωριστή για εμάς γιατί δεν συνηθίζουμε να παίζουμε σε νησιά».

Πώς ήταν η περίοδος των lockdowns για εσάς; Ήταν εύκολα ή σας πίεσε;

«Αν σκεφτείς ότι δεν συνηθίζω να συναναστρέφομαι με πολλούς ανθρώπους, έτσι κι αλλιώς, τότε μπορείς να πεις ότι ήταν καλά. Δεν κοινωνικοποιούμαι πολύ, οπότε δεν με δυσκόλεψε από αυτή την άποψη. Ωστόσο, γενικά από τα 18 μου ταξιδεύω συνέχεια σε διάφορες χώρες του εξωτερικού. Ζήτημα να έχω κάτσει σπίτι τρεις μήνες το πολύ. Όμως αυτά τα δύο χρόνια αναγκαστικά έμεινα σπίτι πολύ περισσότερο και μου φάνηκε αλλόκοτο, δεν έχω συνηθίσει έτσι, πάντα βρίσκομαι κάπου αλλού. Όμως δεν παραπονιέμαι καθόλου. Το πιο δύσκολο πράγμα ήταν να μην μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις. Ήταν ασυνήθιστο και σίγουρα για τους ανθρώπους που δεν έχουν μάθει να είναι απομονωμένοι. Εμένα μου έλειψαν τα ταξίδια στο εξωτερικό, δεν είναι τόσο φοβερό. Άλλοι άνθρωποι πέρασαν πολύ πιο δύσκολα».

Όπως και όλοι οι καλλιτέχνες δεν μπορούσατε να παίξετε live στη σκηνή, ωστόσο κάνατε κάποια live stream.

«Κάναμε ένα ναι. Στην πραγματικότητα δεν μου άρεσε η ιδέα των live streams και εξακολουθεί να μην μου αρέσει. Γιατί χάνεις όλο το νόημα της μουσικής. Δεν είναι μόνο η μπάντα που παίζει πάνω στη σκηνή. Είναι η συνάντηση με τους φίλους σου, με τα κορίτσια, με την μπάντα που αγαπάς, είναι ότι νιώθεις τη μουσική με κάθε σου αίσθηση, είναι η ατμόσφαιρα, είναι η διάδραση ανάμεσα στους καλλιτέχνες και το κοινό, είναι οι ήχοι, οι μυρωδιές, ολόκληρο το event! Δεν είμαι φαν λοιπόν των live streams. Στην αρχή είπαμε όχι, αλλά μετά συμφωνήσαμε να κάνουμε ένα και το κάναμε με διαφορετικό τρόπο από όλους. Δεν προσποιηθήκαμε ότι παίζαμε σε μια ζωντανή συναυλία, αλλά ήταν σαν να κάναμε πρόβα στο στούντιο και ήσουν εκεί μαζί μας. Δεν προσποιηθήκαμε ότι ήταν live, γιατί το live όπως σου είπα είναι κάτι τελείως διαφορετικό».

Και επίσης είχαμε και το άλμπουμ Obsidian την περίοδο του lockdown.

«Σωστά, το κυκλοφορήσαμε στην αρχή του lockdown. Σκεφτόμασταν να μην κυκλοφορήσουμε το άλμπουμ, να δούμε πρώτα πώς θα πάει η κατάσταση και τι θα συμβεί. Δεν ξέραμε πότε θα τελείωσε όλο αυτό, ήταν πρωτόγνωρο. Ωστόσο είδαμε ότι ο κόσμος έπρεπε να κάτσει μέσα. Και έψαχνε μουσική να ακούσει, έψαχνε ταινίες να δει, έψαχνε βιβλία να διαβάσει. Έτσι είπαμε ας το κάνουμε, ας το κυκλοφορήσουμε. Και πιστεύω ότι κάναμε το σωστό, ακόμα και αν δεν μπορέσαμε να το παίξουμε live στη σκηνή ή να κάνουμε περιοδεία για να το προμοτάρουμε. Ήταν σωστό γιατί έδωσε στον κόσμο την ευκαιρία να το χωνέψει καλύτερα, να το καταλάβει πιο σωστά. Άλλοι δεν θέλησαν να κυκλοφορήσουν μια καινούρια δουλειά, αλλά δεν βλέπω το λόγο γιατί τελικά αυτό κράτησε δύο χρόνια και δεν μπορούσαμε να παίξουμε ζωντανά».

Πες μου την έμπνευση πίσω από τον τίτλο του Obsidian.

«Μιλούσαμε μεταξύ μας για τίτλους. Το άλμπουμ έχει στοιχεία από όλα μας τα άλμπουμ, είναι επίσης πολύ σκοτεινό με διαφορετικούς τρόπους όλα αυτά τα χρόνια, έτσι θέλαμε να βρούμε κάτι όσο το δυνατόν πιο σκοτεινό. Είχαμε διάφορες ιδέες και στη συνέχεια σκεφτήκαμε ένα ηφαιστειακό πέτρωμα και μετά ένα άλλο ώσπου καταλήξαμε στο Obsidian, ένα από τα πιο σκοτεινά υλικά της γης. Αμέσως το βρήκαμε καταπληκτική ιδέα, ακούγεται ωραίο σαν λέξη, μπορείς να το ερμηνεύσεις με διάφορους τρόπους και είναι ένας τίτλος που δεν χρειάζεται να υπεραναλύσεις ή να υπερεξηγήσεις. Εξηγείται από μόνο του».

Πώς είναι τώρα που βρίσκεστε και πάλι στη σκηνή; Πώς είναι η ατμόσφαιρα και η διάθεση του κοινού, η ενέργεια η δική σας;

«Στην ουσία είναι σαν να μην έχει περάσει ο χρόνος, ο κόσμος χαίρεται που ξαναβρίσκεται και θέλει να περάσει καλά. Είναι υπέροχα αλλά συγχρόνως είναι και λίγο παράξενα. Γιατί οι χώρες έχουν διαφορετικούς κανόνες προστασίας, διαφορετικά φεστιβάλ έχουν άλλους κανόνες ασφαλείας. Κάναμε περιοδεία στο Ηνωμένο Βασίλειο, και από συναυλία σε συναυλία οι κανόνες ήταν διαφορετικοί. Αλλού ο κόσμος έπρεπε να μπει με αρνητικό τεστ για την Covid, αλλού έβλεπες ότι ο κόσμος ήταν νευρικός και αγχωμένος, αλλού έβλεπες ότι ο κόσμος ήταν τελείως χαλαρός και αλλού σαν να πρόκειται να γίνει και άλλο lockdown. Nιώθουμε σαν να έχουν έρθει τα πάνω κάτω και κάνουμε ξανά τα πρώτα μας βήματα, ο κόσμος βρίσκεται σε σύγχυση, προσπαθεί να καταλάβει τι είναι καλύτερο να κάνει. Αλλά ελπίζουμε όταν έρθουμε στην Ελλάδα, ο κόσμος να το απολαύσει πραγματικά. Στην πραγματικότητα δεν ξέρουμε πώς θα είναι η κατάσταση όταν θα έρθουμε. Πρόσφατα ήμασταν στη Δανία και ενώ η συναυλία πήγε πολύ καλά, ένιωθες τον κόσμο "κουμπωμένο", ίσως επειδή φοβόντουσαν τον κορονοϊό. Εγώ πέρασα κορονοϊό πριν λίγες ημέρες, πλέον έχει γίνει μέρος της ζωής μας, δυστυχώς».

Είχατε σχέδια να κάνετε συναυλίες στη Ρωσία ή την Ουκρανία;

«Ναι είχαμε όντως! Είχαμε κλείσει συναυλία σε Ουκρανία, Ρωσία και Λευκορωσία και τις ακυρώσαμε. Και φαντάσου πόσο ειρωνικό ήταν, την πρώτη μέρα θα παίζαμε στο Κίεβο και τη δεύτερη μέρα στη Μόσχα. Περίεργο ε; Δεν προλάβαμε να τα ανακοινώσουμε δημόσια, μας πρόλαβε ο πόλεμος. Έτσι δεν χρειάστηκε να βγάλουμε μια online ανακοίνωση λέγοντας "συγγνώμη αλλά αναγκαζόμαστε να ακυρώσουμε τις συναυλίες". Είχαμε κλείσει τη συμφωνία μόνο. Έχουμε αναγκαστεί και στο παρελθόν να ακυρώσουμε συναυλίες λόγω των πολιτικών εξελίξεων, όπως στην Ιρλανδία, το Ισραήλ, μια φορά στη Χιλή, άλλη φορά στη Νότιο Αφρική. Συμβαίνουν διάφορα πράγματα στον πλανήτη που δεν μπορείς να τα ελέγξεις. Φοβόμαστε για τους ανθρώπους, τον πληθυσμό που πληρώνει όλο αυτό».

Θα ήθελα το σχόλιό σου για τον πόλεμο στην Ουκρανία.

«Δεν είμαι ειδικός, έχω φίλους και στη Ρωσία και στην Ουκρανία. Δεν φταίει ο λαός των δύο χωρών. Απέχω από την πολιτική εδώ και πολλά χρόνια γιατί όσο μεγαλώνω τόσο περισσότερο απογοητεύομαι για το πώς καταλήγει να συμπεριφέρεται κάποιος όταν βρεθεί σε μια θέση ισχύος. Προφανώς είμαι εναντίον σε όποιον πληγώνει και σκοτώνει ανθρώπους. Είναι θλιβερό αυτό που συμβαίνει σε όλους τους πολίτες που βρίσκονται στην ευρύτερη περιοχή και ειδικά στους Ουκρανούς. Αλλά ακόμα και οι Ρώσοι χειραγωγούνται ή δεν τους επιτρέπεται να υψώσουν τη φωνή τους σε ό,τι συμβαίνει».

Έχει υπάρξει κάτι παρανοϊκό που ακούσει ή διαβάσει για τους Paradise Lost;

«Έχουν υπάρξει παράξενες ερωτήσεις σε διάφορες συνεντεύξεις Τύπου και μας έχουν αποκαλέσει πολλά όλα αυτά τα χρόνια όπως hell metal, techno. Πριν χρόνια ήμασταν σε μια συνέντευξη Τύπου στη Ρωσία και ένας τύπος μας ρώταγε για τον Βασιλιά Αρθούρο! Θεωρούσε ότι έπρεπε να το ξέρουμε την ιστορία του ή το μύθο του, επειδή είμαστε Βρετανοί! Μερικές φορές μας κάνουν ερωτήσεις για το σεξ, επίσης πολύ παράξενο, γιατί αναρωτιέσαι τι σχέση έχει αυτό με τη μουσική. Ναι, μας έχουν ρωτήσει διάφορα όλα αυτά τα χρόνια κάποιες φορές γελάμε αλλά άλλες φορές μπορούν να γίνουν αγενείς. Αλλά συνήθως γελάμε, γελάμε σχεδόν με τα πάντα. Ακόμα και αν κάτι μπορεί να θεωρηθεί προσβλητικό, μπορεί να θεωρηθεί και αστείο. Δεν θιγόμαστε ποτέ, δεν νιώθουμε ποτέ πως μας προσβάλλουν γιατί πιστεύουμε ότι το χιούμορ είναι πολύ σημαντικό».

Τι θα παίξετε στην Ελλάδα;

«Έχουμε έναν τεράστιο κατάλογο πλέον και θα επιλέξουμε προσεκτικά διαφορετικές περιόδους και στιλ της μπάντας. Θέλομε η setlist να είναι πολύ εκλεκτική. Θα παίξουμε και κομμάτια από το Obsidian. Θα κάνουμε μια μίξη των τραγουδιών μας, σαν τζουκ μποξ και αυτό είναι κάτι που αρέσει στον κόσμο, ένα τραγούδι να είναι heavy metal, μετά ένα πιο ατμοσφαιρικό και electro, κλπ.».

Υπάρχουν επόμενα σχέδια στα σκαριά;

«Δεν δουλεύουμε ακόμα πάνω σε νέο υλικό, μας ρώτησε και ο μάνατζέρ μας και του είπαμε όχι. Και αυτό γιατί το Obsidian λόγω των lockdowns, σχεδόν δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα. Θέλουμε να βγούμε έξω να παίξουμε στον κόσμο το άλμπουμ και να δούμε ποια τραγούδια του τραβάνε και ποια όχι. Όταν κάνουμε την περιοδεία και με το Osbidian τότε θα σκεφτούμε για νέο υλικό και νέο δίσκο. Πρώτα λοιπόν περιμένουμε να παίξουμε τα τραγούδια live».

*Πληροφορίες για τη συναυλία στο Fuzz

Τα εισιτήρια ξεκινούν από 29€
Σημεία Προπώλησης
www.ticketmaster.gr
Φυσικό σημείο Προπώλησης
Metal Era: Εμμανουήλ Μπενάκη 22,τηλ.:21 0330 4133

Για περισσότερες πληροφορίες απευθυνθείτε στο press@highpriority.gr