Εκλογές ΣΥΡΙΖΑ: Πού θα πόνταρα αν ήμουν τζογαδόρος

Είναι αλήθεια ότι τις τελευταίες ημέρες οι προγνώσεις δείχνουν μάχη μεταξύ Έφης Αχτσιόγλου και Στέφανου Κασσελάκη. Μάλιστα κάποιοι σπεύδουν να προεξοφλήσουν το αποτέλεσμα επιχειρώντας να δημιουργήσουν μια παράσταση νίκης έναντι του κ. Κασσελάκη.

Δήθεν ότι κάνει θραύση στη νέα γενιά, στα social media, στο tik tok. Μετά από χρόνια εμπειρίας στην πολιτική ανάλυση τολμώ να πω ότι το σενάριο αυτό δεν το αγοράζω διότι είναι τεχνητό, δεν είναι αυθόρμητο. Ακόμα κι αν ήμουν μανιώδης τζογαδόρος δεν θα έβαζα τα λεφτά μου στον Κασσελάκη.

Προφανώς η κυρία Αχτσιόγλου δεν θα κάνει περίπατο και προφανώς η εμφάνιση του απολιτίκ Στέφανου ταρακούνησε τον αποκοιμισμένο ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί η ριζοσπαστική αριστερά να έχει σοβαρά δομικά προβλήματα, αλλά δεν έχει αυτοκτονικές τάσεις. Σε καμία περίπτωση δεν μου πέφτει λόγος να υπερασπιστώ την Αχτσιόγλου, τον Παππά, τον Τσακαλώτο, τον Τζουμάκα.

Όμως ο τόπος έχει ανάγκη από σοβαρή και σκληρή αντιπολίτευση. Δεν είναι δυνατόν η ΝΔ να μην έχει αντίπαλο δέος. Ο κ. Κασσελάκης δεν λανσάρει τον εαυτό του ως εν δυνάμει πρωθυπουργό, αλλά ως «αντι-Μητσοτάκη».

Επιχειρεί να εμφανιστεί ως ένας αριστερός κλώνος του Μητσοτάκη. Ο τόπος δεν έχει ανάγκη από «φωτοτυπίες» του Μητσοτάκη, ούτε η αριστερά βεβαίως. Αφήστε που ο Μητσοτάκης ξέρουμε ότι είναι ένας φιλελεύθερος πολιτικός, δεν το έκρυψε. Ο Κασσελάκης ακόμα δεν έχουμε καταλάβει τι πρεσβεύει…

Είναι σοσιαλιστής; Είναι καπιταλιστής; Πάντως σίγουρα δεν έχει κάποια πολιτική ζύμωση. Με ατάκες και συνθήματα χωρίς αρχή, μέση και τέλος δεν γίνεσαι αρχηγός κόμματος.

Το να χαϊδεύεις τα αυτιά των πολιτών δεν σε κάνει ούτε αριστερό, ούτε αρχηγό κόμματος. Η φλύαρη αυτοαναφορικότητά του τον καθιστά μάλλον ως ένα ήρωα reality show παρά πολιτικό.

Άραγε η κεντροαριστερά χρειάζεται ένα προϊόν μάρκετινγκ; Κάτι σαν τον Κέν της Μπάρμπι; Θέλω να πιστεύω πως όχι…

Συμπερασματικά δεν θα τον έπαιζα ούτε σε εξωτερικό στοίχημα στη ρουλέτα…