Άννα Πολλάτου: «Δάκρυσε» η Κεφαλονιά – Πλήθος κόσμου στο «αντίο» (pics)
Πλήθος κόσμου συνόδευσε την Άννα στην τελευταία της κατοικία - Με τιμητικό άγημα της Πολεμικής Αεροπορίας έφτασε η σορός της στη Μητρόπολη Αργοστολίου
Ράγισαν καρδιές στην Κεφαλονιά καθώς συγγενείς, φίλοι, συναθλητές, συνάδελφοι και απλοί πολίτες αποχαιρετούν την Άννα Πολλάτου, την 31χρονη Ολυμπιονίκη της ρυθμικής γυμναστικής που έφυγε τόσο άδικα από τη ζωή μετά από τροχαίο στην εθνική οδό Πατρών-Πύργου.
Κρατώντας μέχρι και στεφάνια όπως αυτά που χρησιμοποιούσε η Άννα όταν μεσουρανούσε στα ταρτάν μαζί με τις άλλες πέντε αδερφικές της φίλες γράφοντας χρυσές σελίδες στην ιστορία της ελληνικής γυμναστικής, πλήθος κόσμου ακολούθησε την πομπή με επικεφαλής το τιμητικό άγημα του στρατού και τελικό προορισμό τον Ιερό ναό της Μητρόπολης Αργοστολίου.
Η πομπή για το τελευταίο ταξίδι της Άννας ξεκίνησε από το θέατρο Κέφαλος στο οποίο είχε νωρίτερα καταλήξει μια μεγάλη πομπή αυτοκινήτων με αφετηρία το νοσοκομείο της Κεφαλονιάς.
Στην κεφαλή το καλυμμένο με τη γαλανόλευκη φέρετρο πάνω στο οποίο βρίσκεται το ξιφίδιο της Άννας από την Πολεμική Αεροπορία.
Συγκλονισμένες οι συναθλήτριές της
Συγκλονισμένες οι συναθλήτριές της από την χρυσή ομάδα που έκανε όλη την Ελλάδα να δακρύσει από συγκίνηση
Η Ειρήνη Αϊνδηλή έγραψε στο Facebook: «Αδερφουλα μας, δεν μπορουμε να το πιστεψουμε πραγματικα...ειμαστε ολες μαζι εδω και..................που εισαι??? 6 ημασταν και ειχαμε πει θα μεινουμε μεχρι τελος....ΓΙΑΤΙ???».
Σε παρόμοια ψυχολογική κατάσταση και η Κλέλια Πανταζή που ακόμα αρνείται να δεχθεί όσα συνέβησαν τις τελευταίες ημέρες:
«Ναι, θα παραδεχτώ ότι ακόμα είμαι σε κατάσταση σοκ και άρνησης...
...ναι, είναι περίεργο που είμαστε όλες μαζί για "λάθος" λόγο... Hara Kariami Eirini Aindili Christodoulou Eva Maria Georgatou
... αυτό το "όλες" μόλις διαβάστηκε τραγελαφικο... αφού λείπεις εσύ.. Anna Pollatou B
...το αυριανό μας ταξίδι, θα είναι το πιο δύσκολο που έχουμε κάνει ποτέ...
...απλά είναι λάθος... όλο αυτό είναι λάθος και άδικο και δεν υπάρχουν λέξεις...και δεν το χωράει ο νους.. και η ανάσα κόβεται και τα μάτια δακρύζουν για πολλοστή φορά...και ακούς την καρδιά σου να σπάει ξανά και ξανά.
...και απλά τίποτα δεν θα είναι ίδιο χωρίς εσένα... και είναι τόσο αληθινό αυτό γαμώτο...
...είναι πέρα από τις δυνάμεις σου...από τις δυνάμεις μας...ποιες εμείς..; που βγάλαμε πέρα ολόκληρη Ολυμπιακή προετοιμασία. Που τα βάζαμε με μεγαθήρια και βγαίναμε πρώτες... που έχουμε σηκώσει στις πλάτες μας όλη την Ελλάδα και την κάναμε περήφανη.
...Ε όχι... Αυτό δεν "παλεύεται". Την απώλεια της αδερφής, της συγκατοίκου, της συναθλήτριας, της συμμαθήτριας, αυτή δεν μας προετοίμασε ποτέ κανείς για το πως θα την αντιμετωπίσουμε.
...και ξαφνικά αισθάνεσαι τόσο μικρός και ανήμπορος..
...και ξαφνικά τίποτα άλλο δεν έχει νόημα...
...μόνο μια λέξη...
ΓΙΑΤΙ..;
...και ένα τραγούδι... "Απ' το παράθυρο μου στέλνω ένα και δυο και τρία και τέσσερα φιλιά"...» και της αφιέρωσε το τραγούδι «Τα παιδιά του Πειραιά» με το οποίο είχαν κερδίσει και το Χάλκινο μετάλλιο στην Ολυμπιάδα του Σίδνεϊ.
.jpg)
.jpg)
