Debate ΠΑΣΟΚ: Νυν υπέρ πάντων ο αγώνας ενόψει του πρώτου γύρου

Βοήθησε η «φιλελευθεροποίηση» ενός παρωχημένου και άγονου μοντέλου που επέτρεψε, για πρώτη φορά, τους απευθείας διαλόγους (έστω και με πλαφόν). Συνέβαλε επίσης και η στρατηγική επιλογή όλων των διεκδικητών του τίτλου, να τα πουν προς πάσα κατεύθυνση «χύμα και τσουβαλάτα». Το debate από τη φύση του είναι κυρίως, εικόνα και ατάκες. Υπηρετήθηκαν και τα δύο.

Επί της ουσίας μάθαμε και κάποια πράγματα. Έγινε ευκρινές –ευκρινέστερο έστω- «πόσα απίδια πιάνει ο σάκος» για τον καθένα/καθεμία χωριστά. Κατέστησαν σαφή τα όρια – περιθώρια των συγκλίσεων της επόμενης ημέρας και αποσαφηνίστηκε ότι δεν κινδυνεύει η ενότητα του χώρου. Αναδύθηκαν, ακόμη, οι «εκλεκτικές συμπάθειες» που παραπέμπουν σε πιθανές συμμαχίες κατά τον δεύτερο γύρο. Δεν αναδύθηκε όμως με σαφήνεια, η εικόνα του ΠΑΣΟΚ του μέλλοντος.

Να συμφωνήσουμε ότι το brand ΠΑΣΟΚ μυρίζει ναφθαλίνη και ότι το στίγμα του παραμένει ασαφές; Να συμφωνήσουμε, επίσης, ότι η νοσταλγία ενός «ένδοξου παρελθόντος» δεν αποτελεί προωθητικό από μόνη της, άλλωστε ελκύει κυρίως πολίτες μεγαλύτερης ηλικίας, αφήνοντας παντελώς αδιάφορη τη νεολαία και τα λεγόμενα δυναμικά στρώματα; Μάλλον δεν θα δυσκολευθούμε.

Ας κάνουμε, όμως, εδώ μια μικρή παρένθεση για να σταθούμε σε ορισμένες ενδιαφέρουσες στιγμές της τηλεμαχίας, προσπαθώντας να σταθμίσουμε κατά πόσο μεταβάλλει τη δημοσκοπική «κατάταξη» των υποψηφιοτήτων.

Πρώτον: Ο Νίκος Ανδρουλάκης απέπνεε «προεδρικό αέρα», απέκρουσε τις πολλαπλές βολές ως προς το θέμα της εσωκομματικής λειτουργίας, χωρίς όμως να δώσει πλήρη εικόνα για το «μοντέλο» που σκοπεύει να υιοθετήσει σε περίπτωση επανεκλογής του. Άφησε επίσης αιωρούμενο το ερώτημα, γιατί σε μια τέτοια περίπτωση μια πιθανή νέα θητεία του δεν θα συνιστά «μία από τα ίδια». Και σ’ αυτό ακριβώς το σημείο προέκυψε ο γνωστός γρίφος: η κότα έκανε τ’ αυτό ή το αυτό την κότα; Μ’ άλλα λόγια, η σαφώς δημοσκοπική άνοδος του ΠΑΣΟΚ –έχει περάσει πλέον στη δεύτερη θέση- οφείλεται στη «μακρά συνετή στάση» του προέδρου του ή στην προσδοκία που προκάλεσε στο εκλογικό σώμα αυτή καθεαυτή η διαδικασία της εσωκομματικής εκλογής;

Δεύτερον: Η Άννα Διαμαντοπούλου στα ποιοτικά δεδομένα των μετρήσεων της κοινής γνώμης θεωρείται «πρωθυπουργίσιμη». Κάτι που προφανώς και γνωρίζει πολύ καλά η ίδια, εξ ου και επαναλαμβάνει ότι όποιος εκλεγεί τώρα πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ θα είναι και ο επόμενος πρωθυπουργός. Ωστόσο στις εσωκομματικές κάλπες προσέρχεται, εκτός… της κοινής γνώμης, και ο σκληρός πυρήνας του κόμματος που επηρεάζεται από επιχειρήματα του στιλ «απουσίαζες από τα δύσκολα χρόνια του ΠΑΣΟΚ». Η πρώην υπουργός, η οποία και αυτό το γνωρίζει, επέλεξε να υποστηρίξει πως ήταν πάντα παρούσα από άλλο μετερίζι, περνώντας μάλιστα στην αντεπίθεση, όταν υποστήριξε ότι το ΠΑΣΟΚ και ειδικά ο Νίκος Ανδρουλάκης ήταν εκείνοι οι οποίοι έβαλαν στο… μούσκιο, μία σημαντική για το χώρο πολιτική παρακαταθήκη που έφερε και τη δική της υπογραφή, δηλαδή το νόμο για τα ΑΕΙ.

Τρίτον: Ο Χάρης Δούκας, πάντα με βάση τα δημοσκοπικά στοιχεία, θεωρείται «νέος» και «άφθαρτος» ενώ παράλληλα συνδέεται εντονότερα με την προοπτική ανασύνθεσης της κεντροαριστεράς, κυρίως σε επίπεδο συμβολισμού, γιατί κατά τ’ άλλα μιλάει απλώς για «σύγκλιση στη βάση». Πλαγιοκοπήθηκε για τα μέχρι στιγμής πεπραγμένα του στο Δήμο Αθηναίων, κυρίως όμως για το βαθμό ορθολογισμού του «μοντέλου» και πρόεδρος και δήμαρχος. Ο κ. Ανδρουλάκης, μάλιστα, του είπε κατάμουτρα «δεν είσαι Μιτεράν». Παρεμπιπτόντως μια από τις δύσκολες στιγμές της καριέρας του Φρανσουά Μιτεράν ήταν όταν έμεινε άφωνος μπροστά στο ερώτημα «πόσο στοιχίζει το εισιτήριο στο (γαλλικό) μετρό». Ο Δήμαρχος, λοιπόν, ανεξάρτητα από το πόσο είναι ή δεν είναι Μιτεράν, έμεινε άφωνος μπροστά στο ερώτημα «ποιο είναι σήμερα το ποσοστό φορολόγησης των επιχειρήσεων».

Συμπέρασμα: Παραμένουν αναπάντητα δύο σημαντικά ζητήματα:

• Ποια θα είναι η κατεύθυνση του κυβερνητικού προγράμματος του ΠΑΣΟΚ, προς ποια ευρωπαϊκή σχολή σοσιαλδημοκρατικής σκέψης κλίνει και άρα πώς θα επαναπατρίσει ταυτοχρόνως, τους πάλαι ποτέ ψηφοφόρους του που σταδιακά την «έκαναν» σε πρώτη φάση για τον ΣΥΡΙΖΑ και σε δεύτερη φάση για τη ΝΔ, ιδιαίτερα από τη στιγμή που όλα δείχνουν ότι εγκαταλείπουν μαζικά και τις δύο «πολιτικές στέγες», στρεφόμενοι όμως είτε προς μικρότερα κόμματα είτε προς αδιευκρίνιστη ψήφο.
• Τι σημαίνει σύγκλιση με τις προοδευτικές δυνάμεις, με ποιες, πώς και πότε, διότι οι γενικόλογες αναφορές στο εγχείρημα συνιστούν απλώς υπεκφυγή. Καλή είναι η αυτονομία αλλά το ΠΑΣΟΚ απέχει αυτή τη στιγμή περίπου 12-13 μονάδες από το πρώτο κόμμα και περίπου 25 μονάδες από την πολυπόθητη αυτοδυναμία με βάση τον ισχύοντα εκλογικό νόμο. Αν μάλιστα δεν αλλάξει, η ίδια η ζωή θα φέρει με ορμητικό τρόπο στο προσκήνιο την ανάγκη κυβερνητικών συνεργασιών.

Κλείνοντας. Ούτως ή άλλως η τηλεμαχία ήταν ενδιαφέρουσα από κάθε άποψη. Έχοντας μετάσχει στο παρελθόν σε κάμποσα αποστειρωμένα debate, εύχομαι να αποτελέσει την αρχή της προσπάθειας για έναν γόνιμο και ουσιαστικό πολιτικό διάλογο.

Σχετικές ειδήσεις

• Γεροβασίλη: Δεν μπορώ να αποκλείσω επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα, αλλά δεν μπορεί να συμβεί αύριο
• Αποχαιρετισμός στη «σωστή πλευρά της Ιστορίας»
• Το πανελλήνιο «ρεκόρ», η διπλής όψης θεωρία του «αδιαμεσολάβητου» και ο «γρίφος» Αλέξης Τσίπρας