Τα ζώα υποφέρουν και στην Πάρο

Η γατούλα που βλέπετε περιφέρεται με αυτές τις φοβερές πληγές σε όλο της σώμα εδώ και δύο χρόνια στα σοκάκια της Παροικιάς στην Πάρο. Ψάχνοντας για το τι έχει συμβεί στο ζώο, το οποίο υποφέρει και γλύφει διαρκώς τις πληγές του, μάθαμε ότι κυκλοφορεί η φήμη πως κάποιοι του έριξαν ζεματιστό νερό!

Οι πληγές αρχικά ήταν εξαιρετικά εκτεταμένες και στο ζώο δόθηκε αντιβίωση, αλλά επειδή είναι αδέσποτο η λήψη των χαπιών δεν γινόταν σε καθημερινή βάση έτσι οι πληγές αργούν να κλείσουν.

Η Σοφία στο «Συμπόσιο», η Βίκυ στη «Μάγισσα» και άλλες φιλόζωες κυρίες (ιδιοκτήτριες και υπάλληλοι καταστημάτων) που φροντίζουν αυτή τη γατούλα μας είπαν ότι υπάρχει το ενδεχόμενο να κοιμάται ή να τρίβεται το δύστυχο ζώο σε σημείο όπου έχει πέσει καυστικό υγρό (π.χ. υγρά μπαταρίας) και η συνεχής επαφή με τα χημικά να μην αφήνει τις πληγές να επουλωθούν, αν και η κατάσταση της μετά από δύο χρόνια έχει βελτιωθεί σημαντικά.

Η εκδοχή ότι το ζώο τρίβεται ή κοιμάται σε σημείο που υπάρχουν χημικά δεν ακούγεται τόσο πειστική. Μας είπαν όμως και μια ακόμη εκδοχή, καθώς είναι γνωστό πως δύο μαθητές τους σχολείου της Παροικιάς κακομεταχειρίζονται μικρά γατάκια συχνά, άλλωστε όταν ένας γονιός τους ρώτησε σχετικά με ένα άλλο περιστατικό κακοποιήσης γάτας, εκείνα παραδέχτηκαν ότι ήταν οι βασανιστές του. Δυστυχώς δεν είναι τα μόνα παιδιά που φέρονται βάναυσα σε ζώα σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια.

Όμως είτε το ζώο ζεματίστηκε ζωντανό, είτε τραυματίστηκε σοβαρά με άλλο τρόπο, η αιτία αυτού του δράματος είναι ο άνθρωπος. Είτε ήταν τα παιδιά οι δράστες –που κανείς δεν τα διδάσκει την αγάπη για τα πλάσματα αυτού του πλανήτη– είτε κάποιος ανόητος που άδειασε ή έριξε χημικά σε ακατάλληλο σημείο, βάζοντας σε κίνδυνο τις ζωές των άλλων (δίποδων ή τετράποδων), το αποτέλεσμα σε βάρος του ζώου είναι το ίδιο.

Βέβαια είναι τραγικό να διαπιστώνεις –αν πράγματι έχει συμβεί αυτό– ότι σε αυτό το εξαιρετικά όμορφο νησί, παιδιά βασανίζουν ζώα…

Όμως η αλήθεια είναι πικρή και πολλές φορές η τοπική κοινωνία κουκουλώνει ακόμη σοβαρότερα δράματα… Και στην πανέμορφη, εύπορη και άκρως τουριστική Πάρο τα ζώα υποφέρουν. Είτε επειδή είναι διαρκώς δεμένα (σκυλιά που λύνονται από τα δεσμά τους μόνο αφού πεθάνουν), είτε «παστουρωμένα» (όπως λένε οι γέροντες τη μέθοδο του δια βίου δεσίματος των ποδιών της ίδιας πλευράς σε κατσίκια, αρνιά, πρόβατα, αγελάδες), είτε αφημένα στον ανελέητο ήλιο, χωρίς καμιά κτηνιατρική φροντίδα…

Χρήματα είναι βέβαιο ότι υπάρχουν, το θέμα είναι ποιος ασχολείται…

Την Κυριακή 5 Ιουνίου όπως αναφέρει η εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ Πάρου - Αντιπάρου» έγινε μια προσπάθεια να πραγματοποιηθεί η Γενική Συνέλευση του «PAWS» (Paros Animal Welfare Society) που είναι ο Σύλλογος Προστασίας Ζώων Πάρου. Δυστυχώς για ακόμη μία φορά στη συνέλευση έδωσαν το «παρών» ελάχιστα μέλη του σωματείου, τα οποία είναι κυρίως αλλοδαποί, όχι ντόπιοι, γηγενείς και γέννημα θρέμμα Παριανοί...

Προφανώς ο ντόπιος πληθυσμός έχει άλλες έγνοιες, και αφήνει τους «ξένους» να αντιμετωπίζουν το πρόβλημα με τα αδέσποτα του νησιού…Στην Γενική Συνέλευση έγινε αναφορά στα έσοδα και στα έξοδα και στο ότι η PAWS οφείλει ένα σημαντικό ποσό χρημάτων στον κτηνίατρο με τον οποίο συνεργάζεται στην Παροικιά στον κ. Αντώνη Λάμπρου.

Κατά τον απολογισμό αναφέρθηκε ότι πραγματοποιήθηκε περισυλλογή 224 σκύλων (εξ αυτών οι 214 υιοθετήθηκαν), 185 γάτες στειρώθηκαν και δημιουργήθηκαν 12 σταθμοί φροντίδας αδέσποτων γατών σε όλο το νησί και αυτό είναι το αισιόδοξο στοιχείο. Όμως γιατί μονό οι ξένοι (κυρίως κάτοικοι του νησιού από χώρες της βόρειας Ευρώπης) ενδιαφέρονται και στην Πάρο για την τύχη των αδέσποτων ζώων; Γιατί δεν αφορά την τοπική κοινωνία και αυτό το μείζονος σημασίας θέμα;

Και μην πείτε ότι στην Πάρο λεφτά δεν υπάρχουν! Πρόκειται για τουριστικό προορισμό (εσωτερικής κατανάλωσης) αλλά εδώ και δεκαετίες οι Παριανοί που δραστηριοποιούνται με τον τουρισμό (δηλαδή το 99,9% των κατοίκων) έχουν βγάλει λεφτά με τσουβάλι… Υπήρχαν άλλωστε περίοδοι, που χρέωναν τις απλές χωριάτικες σαλάτες όσο κάνει ο αστακός, και τις ταράτσες των σπιτιών (ναι τις ταράτσες καλά διαβάσατε) όσο ένα room to let…

Ελάχιστοι ντόπιοι ασχολούνται με τα προβλήματα των ζώων ήμερων και άγριων ζώων (φωτεινή εξαίρεση ο Σύλλογος Περίθαλψης και Προστασίας Άγριων Ζώων «Αλκυόνη» που εδρεύει στην Πάρο) και αυτοί χαρακτηρίζονται είτε ως γραφικοί, είτε ως ανισόρροποι, είτε ως γεροντοκόροι, που έμειναν στο ράφι και δεν έχουν παιδιά ή άλλες έγνοιες για να ασχοληθούν…

Έλλειμμα παιδείας, πολιτισμού και ανθρωπιάς; Κάτι απ’ όλα αυτά η αιτία αυτής της κατάντιας και της βαναυσότητας που δείχνουμε σε ανυπεράσπιστα πλάσματα, ή όλα αυτά μαζί;

Πηγή: www.zoosos.gr