«Τρικυμία» στο Μαξίμου από τη δήλωση Δραγασάκη ότι αργεί η απομείωση χρέους
Η «βαβέλ» στην κυβέρνηση για το θέμα της αναδιάρθρωσης χρέους αποκαλύπτει και την πραγματικότητα για το ζήτημα, ότι δηλαδή ο πρωθυπουργός υπέγραψε σκληρά μέτρα παίζοντας για εσωτερική κατανάλωση το πολιτικό χαρτί της ελάφρυνσης χρέους, η οποία ωστόσο δεν φαίνεται στον ορίζοντα!
Οι δηλώσεις του κ. Δραγασάκη που έγιναν χθες 13/09 στη Βουλή, ότι δηλαδή η συζήτηση για την απομείωση θα φτάσει ως το 2018 και το αποτέλεσμα δεν θα είναι αρκετό, δεδομένου ότι και οι δανειστές είναι υπερχρεωμένοι, ενόχλησαν το Μέγαρο Μαξίμου αφού «άδειασαν» ένα πολιτικό επιχείρημα στο οποίο βασίζεται σε μεγάλο βαθμό η κυβερνητική επικοινωνιακή πολιτική.
Είναι χαρακτηριστικό, ότι η αντιπροεδρία επεχείρησε να τα «μαζέψει» - με αφορμή και ανακοίνωση της Νέας Δημοκρατίας - και έκανε λόγο για «μονταζιέρα» προσθέτοντας ««Εκείνο που ο αντιπρόεδρος τόνισε με σαφήνεια, είναι ότι διεκδικούμε άμεσα ευνοϊκή ρύθμιση για το χρέος, με βάση την απόφαση του Eurogroup της 25ης Μαΐου 2016. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι παραιτούμαστε από την πάγια θέση μας, δηλαδή από την προσπάθεια να συγκροτήσουμε ένα μέτωπο με άλλες χώρες, ώστε να προωθήσουμε ριζική και οριστική πανευρωπαϊκή λύση για το χρέος, τόσο το ελληνικό όσο και των άλλων κρατών».
Ακόμα πιο χαρακτηριστική είναι η στάση του υπουργού Οικονομικών Οικονομικών, Ευκλείδη Τσακαλώτου ο οποίος προσπάθησε να κρατήσει ισορροπίες, υπερασπιζόμενος τον Αλέξη Τσίπρα αλλά αποφεύγοντας ταυτόχρονα να «αδειάσει» ανοιχτά τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης.
«Σε κάποιες ερωτήσεις δεν μπορείς να απαντήσεις, γιατί είναι σα να χτυπάς τον φίλο σου», είπε και πρόσθεσε «Πάντως, ο Δραγασάκης δεν είπε ακριβώς αυτό που λέτε».
Υπενθυμίζεται ότι ο κ. Δραγασάκης μιλώντας σε συνεδρίαση της υποεπιτροπής της Βουλής με θέμα το «Το χρέος και η απομείωσή του είπε: «Το πρώτο που θέλω να πω είναι ότι μιλάμε για ένα πρόβλημα, ο χρόνος του οποίου δεν ταυτίζεται με τον πολιτικό χρόνο των κυβερνήσεων. Δηλαδή, το θέμα του χρέους μετριέται με δεκαετίες και σε ό,τι αφορά την ωρίμανση του προβλήματος και σε ό,τι αφορά τη διέξοδο από το πρόβλημα αυτό.
Δεύτερον, έχουμε μια συμφωνία του Eurogroup που εξ ορισμού ορίζει τρεις χρόνους: Άμεσα μέτρα, μέτρα μεσοπρόθεσμου χαρακτήρα και μια συζήτηση για το πώς το χρέος θα καταστεί μακροχρόνια βιώσιμο. Δηλαδή, τι θα γίνει εάν σε δέκα χρόνια ανέβουν τα επιτόκια διεθνώς, τι θα συμβεί αν η οικονομία ξαναπέσει σε μια ύφεση, πώς θα κλειδώσουμε από τώρα βαθμούς σταθερότητας και ασφάλειας.
Επομένως, ακόμα και να έρθουν πολύ ευνοϊκά τα πράγματα, μιλάμε για μια διαδικασία που εξ ορισμού πάει και πέρα από το 2018. Με αυτή την έννοια, κύριε Πρόεδρε, θα πρότεινα να σκεφτείτε και το θέμα της διάρκειας της Επιτροπής, μήπως να μείνει ανοιχτός ο ορίζοντας. Μπορεί βέβαια να συμφωνήσει η Επιτροπή να κάνει ένα πόρισμα γι' αυτό το σκοπό, αλλά το αντικείμενο της μπορεί να είναι διαρκέστερο».
«Ακόμα και την καλύτερη λύση να πετύχουμε, έχουμε την ιδιαιτερότητα ότι οι δανειστές μας είναι και οι ίδιοι υπερχρεωμένοι. Δεν θεωρώ εύκολο λοιπόν να υπάρξει μεγάλη απομείωση του χρέους χωρίς και οι άλλες χώρες που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα να έχουν και την ανάλογη μεταχείριση», είπε σε άλλο σημείο.